Het Noordereiland: de Tongariro Crossing, vulkanen en Auckland

Met de ferry vertrekken we op 29 januari vanuit Picton richting Wellington. Vanaf het dek genieten we van de zon en het uitzicht. Na drie uurtjes komt Wellington in zicht. Als we het centrum van Wellington inrijden, worden we overwelmd door de drukte. Hier rijden voor ons gevoel meer auto´s dan op heel het zuidereiland, wat een drukte! Het verklaart zichzelf als we lezen dat driekwart van de kiwi´s op het noordereiland woont. Na een tijdje filerijden (je gelooft het niet!) parkeren we onze slaapplaats op wielen op mooie een camping iets buiten Wellington, even bijkomen.

De volgende dag vertrekken we in de loop van de middag en rijden we alvast richting het Tongariro National Park. We parkeren de auto na een stuk rijden op een picknickplek langs de weg. De volgende ochtend vervolgen we onze weg en komen na twee uur rijden aan in het plaatsje National Park, een dorp met niet meer dan een paar huizen en een supermarkt. Rondom het Tongariro National Park liggen nog wat andere kleine plaatsen, die allemaal de uitvalsbasis vormen voor wandelingen door het park. Het park is vernoemd naar Mount Tongariro, één van de drie actieve vulkanen op het Noordereiland. De meest bekende en populairste wandelroute rond deze vulkaan is de Tongariro Alpine Crossing. Deze zeven uur durende wandeling, gaat langs de Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe. De wandeling wordt gezien als één van de spectaculairste wandelingen op het Noordereiland! Bij een camping informeren we naar de wandeling en weersverwachting voor morgen. Laurens bekijkt nog even zijn mail, terwijl Christina haar Spaanse cursus in de auto doet. Als Laurens vervolgens de auto wil starten om door te rijden naar een ander dorp, start de auto niet! Hmm, misschien was het inderdaad niet zo slim van Christina om de airco aan te zetten? Gelukkig is er op de camping een erg behulpzame kiwi die ons met startkabels weer op weg helpt. We rijden door naar Whakapapa en winnen bij het DOC-centrum nog wat extra informatie in. Rond het middaguur rijden we naar een DOC camping (lekker goedkoop) en bereiden ons mentaal voor op de wandeling van morgen.

We staan de volgende ochtend om vijf uur (!) op en rijden in het donker naar het dorp waar we in een bus springen die ons naar het beginpunt van de wandeling brengt. We zitten maar met twee andere mensen in een gigantische bus. De meeste bussen vertrekken rond zeven uur, wat ons een mooie voorsprong geeft op de massa. Het weer ziet er niet al te best uit, mistig en donker! De buschauffeuse hoopt voor ons dat het opklaart, anders valt er daarboven weinig te zien. We zien bijna geen hand voor ogen, maar zijn wel de allereerste op het pad (voor zover we dat kunnen zien). We lopen door een soort maanlandschap, erg apart! Het wordt ook al snel een stuk frisser en we zien nog steeds niks! Als we na twee uur aankomen op wat we denken wat de top is, steekt de wind nog heftiger op en zien we de bewolking langzaam uit de vallei wegsluipen. Door de bewolking zien we een blauwe lucht verschijnen en beginnen de eerste zonnestralen door te breken, wat een geweldig gezicht! Met kippenvel op de armen (en dat kwam niet door de kou!) aanschouwen we dit spektakel. Na twintig minuten is alle bewolking weg en kijken we uit op de Mount Ngauruhoe, een duidelijke vulkaan met een rode gloed. Naast ons zien we de rode krater liggen (een krater van de Tongariro) die voor het laatst is uitgebarsten in 1926. Achter ons liggen de Emerald Lakes en het Blue Lake, helderblauwe meren die zijn ontstaan uit massief geworden kraters die zich hebben gevuld met water. De geur van silfer, de stoom die uit de aarde omhoog komt, maken het plaatje af. We nemen het allemaal nog eens goed in ons op, super!

Langzaam lopen we langs de meren naar beneden en na zes uur looptijd komen we aan bij het eindpunt. We hebben het snel gedaan en moeten daarom meer dan drie uur op de bus wachten, daar hebben we geen zin in! We lopen naar de weg en na drie verschillende lifts zijn we terug waar we vanmorgen om half zeven zijn begonnen. We rijden die dag door naar het plaatsje Waitomo Caves en parkeren op een relaxte plek op een camping. Het is heerlijk weer en naast ons wordt een softbaltoernooi gespeeld. Met een welverdiend biertje genieten we van het spel dat door de kiwi´s behoorlijk fanatiek wordt gespeeld. Laurens wordt nog uitgenodigd om mee te doen, maar slaat dat aanbod vanwege zijn spierpijn vriendelijk af.

Zaterdagochtend worden we gewekt door een oplettende medekampeerder die ons waarschuwt dat de koeien onze was van het hek stelen, oeps! Laurens sprint naar buiten om de was te verzamelen die al enkele meters door de nieuwsgierige koeien is meegenomen. Vandaag gaan we blackwaterraften. Geen wilde rivieren, maar op een band door gloeiwormgrotten, we zijn benieuwd! Om elf uur krijgen we een uitleg en hijsen we ons in onze wetsuits, laarzen en krijgen we een mooi lampje op ons hoofd. We lopen daarna naar de grot en moeten behoorlijk bukken om de ingang in te komen. Het is pikkedonker en zelfs met een lampje is het moeilijk te zien waar je loopt. We wandelen met de band op onze arm door smalle schachten, springen met de band achterover (in het donker!) en tuben door gedeeltes met genoeg water, een aparte ervaring. Het meest indrukwekkende zijn nog wel de glimwormen die hier talrijk aan het plafond van de grotten hangen. Als we allemaal ons lampje uitdoen, is het hele plafond verlicht! Glimwormen zijn in feite kevers en het licht wordt door volwassen wormen gebruikt om partners aan te trekken. We rijden na dit avontuur door naar Waiotapu en parkeren voor die nacht weer op een DOC camping.

Op zondag rijden we door naar Waiotapu Thermal Wonderland, een geiserpark met allerlei vulkanische activiteit. Tussen White Island in het noordoosten van het Noordereiland en Mount Ruapehu in het midden ligt het Vulkanisch gebied Taupo, waartoe ook de geothermische wonderen van Rotorua behoren. Door de ontmoeting van de Pacifische en de Indisch-Australische plaat zijn hier de voorwaarden geschapen voor één van de meest actieve vulkanische regio's ter wereld. We maken een rondje door het park en zijn onder de indruk van de borrelende modderpoelen, stomende kraters en felgekleurde meren. Vooral de champagne pool geeft veel stoom af en heeft een aparte kleursamenstelling van diep oranje en blauw. Rond tien uur gaan we het park uit en rijden vijf minuten verder naar de Lady Knox geiser. Deze geiser spuit iedere dag om 10:15 uur (door de mens beïnvloed) water en stoom tot 10 meter de lucht in! De gids vertelt kort iets over de geschiedenis van deze geiser en gooit daarna een pakje waspoeder de geiser in. Het begint behoorlijk te borrelen en voordat we het weten worden we op de voorste rij behoorlijk nat! We rennen van de ene kant naar de andere kant om een goede foto te maken. We rijden daarna nog een keer terug naar het park om het allemaal nog eens goed te bekijken. Na ons bezoek aan het park rijden we door naar Whakatana en rusten de rest van de dag lekker uit. ´s Avonds lopen we naar de supermarkt om wat boodschappen te doen. We ontdekken dat we in de supermarkt versgemaakte pizza´s kunnen krijgen, jammie! Bij de kassa aangekomen met onze warme pizza in doos en sixpack bier, kijkt de kassabediende Laurens eens goed aan en vraagt vervolgens om zijn ID. Ja, die hebben we niet bij ons. 'Sorry meneer, u zult het bier hier moeten laten'. Laurens voelde zich vereerd dat ze hem jonger dan 21 schatte, maar is minder blij omdat hij zijn biertje moet missen.

Vanuit Wkakatane rijden we langs de oostkust naar het plaatsje Mount Maunganui. Een klein kustplaatsje met een mooi strand en goede golven! We huren een bodyboard en surfboard en trotseren het geweld. Het valt ook deze keer niet mee, maar we rippen beide een aantal leuke golfen. Nadat we zijn uitgespeeld, rijden we door naar de Coromandel Peninsula, een geweldige route vlak langs de kust. Het is een behoorlijk eind rijden met al die haarspeldbochten. Om wat eten klaar te maken, parkeren we bij een klein beekje. Na het eten besluiten we toch om nog een stuk door te rijden. Na twee uurtjes rijden we in het pikkedonker en als we de grootste plek in de regio Coromandel voorbij gaan, gaat de weg over in gravel. Met alle heuvels, kuilen in de weg en de ontelbare haarspeldbochten schiet het natuurlijk niet echt op en we slaan ook nog eens de verkeerde weg in! We rijden tot wel vijf keer bijna een possum omver die midden op de weg zit. Deze dieren zijn vanuit Australië ingevoerd in Nieuw-Zeeland en vormen een enorme plaag. In 2005 liepen er zo'n 60 miljoen rond en ze richten enorme schade aan. Dit dier heeft in Australië natuurlijke vijanden (en wordt daar ironisch genoeg met uitsterven bedreigd), maar kan in Nieuw-Zeeland ongehinderd doorfokken. De enige 'natuurlijke' vijand is de auto en we hebben dan ook al veel platgereden possums gezien. Door middel van afschieten en vergiftigen van possums, probeert de Nieuw-Zeelandse regering het aantal terug te dringen. Het gekke is ook dat ze gewoon op de weg blijven zitten, we moeten er echt omheen rijden. Om elf uur ´s avonds komen we eindelijk aan op een camping en we gaan enigszins sikkeneurig maar snel slapen.

De volgende ochtend bekijken we eens goed waar we vannacht hebben geslapen. Een steenstrand met mooi water. Het is een behoorlijk afgelegen camping en we hebben het gevoel alsof we aan het einde van de wereld zijn aangekomen, wat een rust! De schaapjes grazen op de heuvel en we zien een boer zijn kudde koeien over de camping naar een andere weide drijven. Laurens onderneemt een snorkelpoging terwijl Christina een boekje leest. Ondanks de mooie omgeving, was deze camping niet onze bestemming en na de lunch rijden we door naar Waikawau bay. Langs de bergen met uitzicht op de helderblauwe zee, rijden we in een uurtje naar de camping gelegen aan een groot zandstrand. Wederom mooie golven, dus Laurens gaat meteen in de weer met zijn gehuurde surfplank. Christina staat twintig minuten lang met de camera te draaien, maar kan er net niet helemaal opkrijgen dat Laurens een golfje pakt. Het is toch best lastig dat surfen!

De volgende dag rijden we verder naar het noorden. We passeren Auckland en hebben vanaf de harbour bridge al een mooi uitzicht over de stad. We rijden Northland in en overnachten uiteindelijk op een rustige camping aan het strand. Woensdag besluiten we om toch alvast weer wat zuidelijker richting Auckland te rijden. Er zijn in dit gedeelte nog meer mooie plekjes om te bekijken, maar we willen de laatste dagen niet te veel meer rijden. We parkeren de auto op een camping aan de kust in het plaatsje Orewa en verblijven daar twee nachten. Op vrijdag willen we de camping verlaten, maar de auto start niet! We hebben niks aan laten staan, maar de accu blijkt weer leeg te staan. Gelukkig hebben we hier ervaring mee en is een vriendelijke Duitser erg behulpzaam. We rijden vanaf Orewa naar Auckland waar we de
Spaceship inleveren. Het voelt wel heel gek als we onze tas hebben gepakt en de sleutel hebben ingeleverd, wat hebben we een plezier gehad met die auto! We worden er bijna verdrietig van als een medewerker met onze Spaceship wegrijdt! We wandelen met volle bepakking naar het geboekte hostel. Auckland geeft wel echt weer een stadsgevoel, veel meer dan Christchurch op het zuidereiland. ´s Avonds gaan we wat drinken in een nogal funky club in het centrum. De gemiddelde bezoeker van deze tent is ook redelijk funky. Aparte lui met weinig ritmegevoel, lachen!

Op zondag lopen we nog eens door Auckland. Het doet ons ergens aan Sydney denken, zo aan het water met al die boten. Auckland is de stad met het hoogste percentage bootbezitters ter wereld. We dromen lekker weg bij de mooie zeilboten en jachten die de haven rijk is. Vanaf een afstand zien we Auckland zendmast boven de stad uitkomen, maar daar besluiten we vandaag niet in te gaan. ´s Avonds eten we bij een lekker Thais restaurant tegenover ons hostel en nemen de tijd om al onze belevenissen in Nieuw-Zeeland nog eens door te nemen. Morgen vertrekken we naar Tahiti, Frans-Polynesië. Een nieuw avontuur waar we erg veel zin in hebben!

Lopen op een gletsjer, zwemmen met dolfijnen en kajakken in Abel Tasman NP!

22 Januari kan omschreven worden als een zeer regenachtige dag op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Angstvallig schuiven we ‘s ochtends de gordijntjes voor de ramen van onze spaceship opzij. Tussen de laaghangende bewolking en de regen door herkennen we nog net het weiland waar we Genesis de vorige dag vakkundig hebben geparkeerd. Het is dinsdag, maar wij krijgen er een nostalgisch zondagmiddaggevoel van. Tijd om helemaal niets te doen dus! We rijden terug naar Wanaka om daar wat te relaxen.

De volgende dag schijnt de zon gelukkig weer. Na het ontbijt (cornflakes en brood met pindakaas!) betalen we eerst nog even een parkeerticket. In Queenstown hebben we die op de kop getikt. Slechts 21 dollar voor ruim 4 uur parkeren..prima dealtje! We rijden vandaag via de westkust naar Fox Glacier. Onderweg stoppen we nog bij een kustplaats voor een paar boodschappen, een ijsje en een blik op het strand. Even later komen we aan bij het plaatsje Fox Glacier met de gelijknamige gletsjer. Na een rit over een onverharde weg komen we aan bij de parkeerplaats voor de gletsjer. Een korte wandeling brengt ons bij de moiraine (het eindpunt) van de Fox Glacier. Wat een gigantisch pakket met ijs! De gletsjer komt mooi tussen de bergen door naar beneden en vormt onderaan een grote muur van ijs. Het is fantastisch om te zien hoe de gletsjer hier zo abrupt in het groene regenwoud eindigt. Het regenwoud stopt op haar beurt daarna weer snel bij de kust. Uit de gletsjer vormen verschillende stroompjes melkachtig smeltwater een beginnende rivier. We rijden door naar het iets verderop gelegen Matheson-meer. Dit meer is bekend om zijn weerspiegelingen van Mount Cook, maar helaas hangen er wolken in de bergen vandaag. We zitten zelf wel lekker in de zon en na een kop koffie rijden we door naar onze eindbestemming: Frans Josef Village. Dit is een toeristisch dorpje voor mensen die de Frans Josef gletsjer willen bezoeken. Voor de volgende dag boeken we een 'Heli-hike', een helikoptervlucht met landing bovenop de gletsjer! De rest van de dag genieten we van de zon en het uitzicht op de bergen vanaf de camping iets buiten het dorp.

We staan vroeg op de volgende dag. Het is mooi helder weer en we hebben er veel zin in! Na het ontbijt rijden we naar het dorp en voor we het weten doen we onze speciale sneeuwlaarzen aan. Na de briefing wachten we ongeduldig op onze helikopter. Met zijn zessen kunnen we even later instappen. We stijgen recht op en off we go! De enthousiaste piloot brengt ons in een korte rit naar de gletsjer. Ter plekke maken we nog wat rondjes met fantastische uitzichten! We landen op een vlak stukje ijs om uit te stappen. Voorzichtig lopen we door de sneeuw en over het gladde ijs naar onze gids. We krijgen hier 'crampons' (een setje spikes) die we onder onze sneeuwlaarzen kunnen binden. Dat maakt het lopen een stuk gemakkelijker. We lopen daarna ruim een uur over de gletsjer. Het ziet er geweldig uit! Heel apart om opeens midden in zo'n wit landschap te zitten. We zien veel mooie ijsvormen, blauw smeltwater en enkele diepe ijskloven. We zijn vooral onder de indruk van de omvang, gigantisch! Na de hike springen we weer in de helikopter. We worden veilig afgezet en wij zoeken onze spaceship weer op. We vervolgen onze weg langs de kust richting het noorden. In Greymouth vinden we een mooie camping aan een langgerekt strand. We relaxen in de zon, koken in de campingkeuken en lopen 's avonds nog een rondje over het strand. Om tien uur is het al geheel donker en ligt iedereen op de campings al zo'n beetje te slapen. Ook wij liggen meestal rond die tijd al in bed om de volgende ochtend weer lekker op tijd wakker te worden.

Vrijdagochtend zijn we mooi op tijd onderweg. We rijden vandaag terug naar de oostkust, maar eerst naar de iets noordelijker gelegen Punakaiki Pancake Rocks. Dit is een grillige rotsformatie van kalksteen die veel weg heeft van op elkaar gestapelde pannenkoeken. In een half uurtje lopen we langs deze 'pannenkoekenrotsen', nice! We zien ook de zogenaamde blowholes waar het zeewater bij vloed tot grote hoogten wordt gestuwd. Het is bij ons alles behalve vloed, maar we krijgen toch een paar kleine ‘blows' te zien. We rijden weer terug naar Greymouth en nemen daarna de Arthur´s Pass om naar de oostkust te rijden. Een lange, maar erg mooie rit door ruige bergen, langs diepe kloven en groene bossen. Als we aan de andere kant zijn aangekomen zitten we weer vlakbij Christchurch. We hebben geen zin meer om verder te rijden en gaan naar een goedkope camping iets ten noorden van Christchurch.

Zaterdag, 26 januari: vandaag zijn we precies een half jaar op reis, feestje! We rijden door naar Kaikoura. Na het inchecken bij een camping verkennen we het dorp dat zich langs de kust heeft gevormd. Op de camping drinken we een biertje op de goede reis tot nu toe. 's Avonds gaan we eten bij een thais restaurant. We lopen onderweg een Nederlands stel waarmee we de helikoptervlucht maakten tegen het lijf. Met zijn vieren eten dus! Het vinden van koffie blijkt nog even pittig, maar uiteindelijk lukt dit in een bar verderop. Daarna volgen nog biertjes en wijn, gezellig.

Om half 5 's ochtends opstaan na zo'n gezellige avond is natuurlijk niet optimaal. We doen het deze keer toch graag, want we gaan zwemmen met dolfijnen! 's Ochtends vroeg is de beste tijd om dit te doen. Bij het kantoor van Dolphin Encounter trekken we onze wetsuits aan en na een ritje met de bus komen we aan in de haven. Na 20 minuten varen zien we de Dusky dolfijnen al! Een enorme groep van zo'n 400 tot 500 stuks. Wow! De één na de ander springt het water uit. We gaan direct het water in. Het water is koud, maar met de wetsuit goed te doen. We snorkelen er op los en WAT VET, overal dolfijnen! Prachtig om deze wilde beesten in hun natuurlijke omgeving te zien zwemmen. Het mooiste is nog dat ze jou ook zien en erg nieuwsgierig zijn. Er blijft regelmatig een dolfijn speels om ons heen zwemmen om ons te bekijken! Tot op nog geen halve meter afstand! Het schijnt te helpen als je geluiden door je snorkel maakt, dus dat doen we dan ook volop. Als ze rondjes om je heen zwemmen, helpt het ook als je meedraait. Ze gaan dan nog beter hun best doen en proberen je op die manier in de war te brengen, dat lukt soms aardig! Als de school dolfijnen is doorgezwommen gaan we terug op de boot die ons weer middenin de school dolfijnen brengt. Dat herhaalt zich een paar keer en daarna varen we nog een stukje met ze mee om ze te zien springen. Na deze geweldige ervaring gaan we terug naar de camping voor een warme douche. We rijden daarna door naar het noorden. Via Picton rijden we naar het Abel Tasman nationaal park. De goudgele zandstranden lachen ons al toe. In Marahau vinden we een campingplek vlakbij het strand.

De volgende dag is het tijd voor ons wekelijkse kajaktripje. Vanaf het strand van Marahau peddelen we met 4 kajaks het nationale park in. We zien eilandjes, baaien met mooie stranden, veel vogels en zelfs zeehonden. We lunchen op één van de eilandjes en zwemmen er in het mooie blauwe water. Tegen het einde van de middag komen we terug in Marahau. Wij springen direct in de auto en rijden terug naar Picton. Voor de volgende dag staat de oversteek met de veerboot naar het Noordereiland gepland. We kijken er al naar uit, want het Zuidereiland was geweldig!

Fiordland: kajakken, de Routeburn track en parachutespringen!

Als we maandagochtend wakker worden, regent het buiten pijpenstelen! We pakken snel alles in en rijden door naar Te Anau. Deze plaats is één van de toegangspoorten tot het grootste natuurpark van Nieuw-Zeeland. Het fiordland national park bestaat uit veertien fjorden en vijf grote meren, ontstaan door gletsjers in de ijstijd.

Bij de camping in Te Anau regelen we een hut zodat we met de regen in ieder geval niet de hele dag in de auto hoeven te zitten! De volgende dag rijden we vanuit Te Anau naar de bekendste fjord van het park; Milford Sound. De 121 kilometer lange rit biedt al een geweldig uitzicht op dit mooie groene landschap. We zien bergen, bossen, meren, watervallen en vooral onwijs veel bochten! Na een hapje eten, stappen we op de boot, klaar om de Milford Sound (die eigenlijk geen sound is, maar een fjord) te verkennen. We varen langs geweldige watervallen, zien pelsrobben en genieten van het uitzicht op de Mitre Peak. Na 16 kilometer komen we aan op de Tasman zee, de boot draait en brengt ons via de andere kant terug naar het begin van de sound. Onderweg vaart de kapitein de punt van de boot nog even onder een waterval die over een aantal jaren vanwege het broeikaseffect zal zijn opgedroogd. Met een dramatisch Maori-muziekje op de achtergrond worden we echt helemaal nat, blijven lachen!

's Avonds rijden we nog door naar Manapouri, van waaruit we morgen de Doubtful sound gaan verkennen. Deze twijfelachtige fjord kreeg in 1770 zijn naam van Kapitein James Cook, toen deze tijdens zijn reis naar Nieuw-Zeeland bij het zien van de smalle ingang van de baai twijfelde of hij zijn boot er veilig in en uit kon varen. De volgende ochtend staan we met de slaap nog in de ogen bij de kajakorganisatie, ontmoeten onze medekajakkers en stappen daarna in de bus. Om de Doubtful Sound te bereiken maken we twee boottochten en een busrit over een bergpas. Vanwege de moeilijke bereikbaarheid is het aantal toeristen een stuk lager dan in Doubtful Sound, beter! Aangekomen bij de fjord, stappen we (alweer) de kajak in. Nog voordat we goed en wel op het water zitten zien we in de verte tuimelaars voorbij komen (dolfijnen!). En er is niks teveel gezegd, het is hier onwijs rustig. Het weer is een stuk beter dan gisteren en dat maakt de uitzichten fenomenaal! Na een stevig potje kajakken verzamelen we op de boot voor een lunch. Die werken we zo snel mogelijk naar binnen voordat we levend worden opgegeten door de zandvliegen die dit nationale park onveilig maken, wat een irritante beestjes zeg! Na de lunch peddelen we nog anderhalf uur door dit mooie gebied en gaan daarna via boot, bus, boot weer terug naar Manapouri. We rijden die avond nog terug naar Te Anau, waar we hebben afgesproken met onze medewereldreizigers Sarah en Simon, erg gezellig!

Op donderdag rijden we vanaf Te Anau naar Queenstown. Onderweg hebben we nog wat regen, maar bij aankomst is het werkelijk prachtig weer! Queenstown ligt aan de noordoostkust van Lake Wakatipu, met de Remarkables op de achtergrond. Dit plaatsje staat ook wel bekend als avonturenhoofdstad van Nieuw Zeeland, parasailen, parachutespringen, bungeejumpen, raften, hier kan alles. Wij beginnen maar eens met een broodje bij de Subway, ook iedere keer weer spannend! Queenstown is onze uitvalsbasis voor de Routeburn Track, één van de vier ‘Great Walks' in de Fjordlanden. Deze 32 kilometer lange wandeling lopen we in drie dagen, met twee overnachtingen in hutten. In Queenstown halen we onze passen voor de wandeling op (deze hebben we nodig bij aankomst in de hutten) en huren we een waterdichte rugtas, slaapzakken en regenbroeken. De fiordlanden staan bekend als één van de meest regenachtige gebieden ter wereld, maar daar zijn we nu op voorbereid! We slaan bij de supermarkt eten in voor de aankomende dagen (instant noodles, gedroogd fruit, brood, mueslirepen, je kent het wel) en rijden daarna door naar een camping vlakbij het centrum.

Op vrijdag slapen we nog even lekker uit, pakken onze tassen in en nadat we onze auto op de parkeerplaats bij de camping hebben geparkeerd lopen we naar het centrum. Rond één uur vertrekt de bus die ons naar het beginpunt van de wandeling brengt, ongeveer anderhalf uur rijden. De Routeburn Track begint bij de Routeburn shelter en vandaag lopen we ongeveer 2.5 uur naar de Routeburn Falls hut. Op een goed aangegeven pad lopen we langs watervallen over hangbruggen en hebben geweldige uitzichten over de valleien! De hut bestaat uit twee hokken vol met stapelbedden. We kiezen twee bedjes uit voor vannacht en maken daarna met ons eigen kookgerei een lekkere maaltijd klaar. De volgende dag beginnen we vol goede moed aan de zwaarste dag van de wandeling. Het begint al behoorlijk steil, maar het gaat sneller dan verwacht. We wandelen halverwege nog Conical Hill op, een steile rotsige wandeling met als beloning een geweldig uitzicht over Hollyford Valley, Lake McKerrow, Martins Bay en zelfs de Tasman zee! Nadat Christina haar blaren heeft verzorgd, lopen we verder naar onze slaapplaats van vanavond; Lake Mackenzie hut. Deze hut is gelegen aan een supermooi meer met uitzichten op de bergen. En we hebben geluk, want het is geweldig weer! Laurens neemt een verfrissende duik in het ijskoude water. 9 Graden, brrr. De laatste dag lopen we in vier uur naar het eindpunt, we zijn heel trots op onszelf en wat een geweldige manier om dit fjordland te verkennen. Helaas is deze wandeling geen cirkel, dus moeten we nog drie uren in de bus zitten voordat we terug zijn in Queenstown. We zoeken ons vertrouwde spaceship weer op en slapen die nacht HEERLIJK!

Op maandagochtend doen we het rustig aan (we kunnen ook niet anders met zoveel spierpijn) en bespreken onze plannen voor vandaag. We zien veel mensen vanaf de nabijgelegen heuvel parasailen en dat lijkt ons ook wel leuk! Nadat we geboekt hebben (maar nog niet betaald) gooien we onze plannen om en besluiten te gaan parachutespringen!! Het laatste deel van parachutespringen lijkt immers op parasailen, maar parachutespringen is veel leuker! We besluiten te springen bij Lake Wanaka, een uurtje rijden verderop. Na een telefoontje is het bevestigd, we gaan vandaag uit een vliegtuig springen, jiihaaa! Als we in onze pakjes zijn gehezen moeten we nog even wachten. De wind is toegenomen en ze moeten even kijken of het door kan gaan. Vol zenuwen wachten we het oordeel af totdat één van de medewerkers ons wenkt, we gaan opstijgen. Voordat we het vliegtuig instappen, worden we alvast goed vastgemaakt aan onze buddy. Onderweg wordt nog iets verteld over de omgeving, maar daar nemen we niet zoveel van op. Terwijl we stijgen naar 12.000 voet, krijgen we het steeds warmer, waar beginnen we aan? Laurens is de eerste die het vliegtuig verlaat en snel daarop volgt Christina. Een vrije val van bijna een minuut lang lijkt een eeuwigheid. De wind raast langs je gezicht en je voelt je zo vrij als een vogel, super! Als de parachute opengaat, wordt het ineens heel stil om je heen, genieten! Als we weer met beide benen op de grond staan, zien we beide een beetje witjes. Om op de juiste plaats te landen hebben we nogal wat draaien gemaakt en daar kunnen we beide niet zo goed tegen. Maar wat een kick was dit weer!! Nadat we wat zijn bijgekomen, rijden we door naar het plaatsje Wanaka, waar we wat eten en drinken. Vervolgens rijden we vast richting onze volgende bestemming. Die nacht parkeren we midden in een weiland met uitzicht over een mooi meer, wederom een dag voorbij van ons avontuur in Nieuw- Zeeland.

Nieuw Zeeland: Christchurch, Mount Cook en Dunedin

Het eerste wat ons opvalt als we uit het vliegtuig stappen in Christchurch is de temperatuur, brrr, frisjes! De zon is al bijna onder en dan wordt het in veel delen van Nieuw Zeeland al snel koud. Het land bestaat uit een noorder- en zuidereiland en is iets groter dan Groot-Brittannië. Er wonen echter slechts vier miljoen mensen, lekker rustig! We nemen de bus naar ons hostel, nuttigen een snelle maaltijd bij een Thaise afhaaltoko (we kunnen Azië nog niet helemaal achter ons laten) en gaan daarna lekker slapen, morgen gaan we deze stad eens rustig bekijken.

Christchurch is de grootste stad van het zuidereiland, maar met haar 300.000 inwoners voelt het als een dorp. Het is een mooie stad met in het midden een indrukwekkende kerk. Het centrum hebben we snel gezien en na wat shoppen en internetten, verkennen we 's avonds het nachtleven van Christchurch, ole! Na nog een heerlijk rustig dagje in Christchurch, gaan we maandag naar de plaats waar we onze Spaceship kunnen ophalen! Een Toyota Estima. Ons huis op wielen voor de komende maand ziet er goed uit. Een ingebouwde koeler, tweepersoonsbed, kookstel EN een DVD speler! Het eerste ritje aan de linkerkant van de weg is even wennen, maar hij rijdt super. Het is ook nog eens een automaat. Lekker makkelijk dus. Na wat boodschappen, rijden we via de 'scenic route 72' richting Peel Forest. Onze eigengemaakte lunch nuttigen we langs de weg, zij aan zij met een paar vriendelijke schapen (in Nieuw Zeeland leven veertig miljoen schapen, dus dit zullen zeker niet de eerste zijn!). Onderweg stoppen we nog bij Rakaia gorge om daarna door te rijden naar onze eindbestemming voor vandaag. Als we aankomen op de camping (de hele dag holadiejee), maken we na een potje frisbeeën wat eten klaar en gaan daarna heerlijk slapen. De camping ligt midden in Peel forest (een onwijs mooi bosgebied) en is lekker rustig. Je kunt hier ontzettend mooi wandelen, maar wij gaan voor de wat ruigere actie; raften op de Rangitata rivier. Voor vandaag is de organisatie die deze activiteit runt helaas volgeboekt, dus we boeken voor morgen. Dat geeft ons wel mooi de gelegenheid om wat wandelingen in dit gebied te doen. We hiken naar een waterval, een dikke boom en daarna weer terug naar de camping. We pakken de auto om naar het 25 kilometer verderop gelegen Geraldine te rijden, dit is de dichtstbijzijnde grotere plaats waar we kunnen pinnen en wat inkopen kunnen doen. Rijden is hier zeker geen straf, ontzettend rustig op de weg en een fantastische omgeving van heuvels, meren en weilanden met schapen of herten. Het is zomer in Nieuw Zeeland wat een heerlijk weertje met zich meebrengt en in de namiddag liggen we dan ook lekker voor onze spaceship in de zon, dit is het leven!

De volgende ochtend rijden we richting de Rangitata rivier, de beste plaats om te raften in Nieuw Zeeland. Aangezien we in ons leven toch al menig rafttripje hebben gemaakt, lijkt de eerste rapid klasse twee een eitje (voor leken; een rapid is de stroomversnelling in het water, waarvan de gradaties kunnen verschillen van 1 tot 5). Iedereen is dan ook zeer verbaasd als Christina met haar benen in de lucht de boot uitvalt. In no time ligt ze weer in de boot, maar het kost door de heftige bewegingen wat moeite om haar plaats te vinden, lachen! Na de twee grootste rapids klasse vijf volgt nog een klifsprong van tien meter hoog, waarbij Christina het voor gezien houdt. Laurens springt er vol goede moed af en heeft de grootste lol. Na het raften hebben we nog een leuke barbecue met de groep en rond vijf uur stappen we in de auto om door te rijden naar Lake Tekapo. Onderweg komen we nog een hele kudde schapen tegen die de weg oversteken en onze hele auto omringen, grappig! Lake Tekapo is een prachtig helderblauw meer en onze camping ligt vlak aan de rand, super!

Op donderochtend rijden we door naar Mount Cook. We passeren tijdens onze reis Lake Pukaki, ook weer een prachtig blauw meer met besneeuwde bergen op de achtergrond, een plaatje. We rijden richting het Aoraki Mount Cook National Park, een alpengebied met 22 pieken van meer dan 3000 meter. Mount Cook is met 3764 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland. We stoppen onderweg regelmatig voor mooie uitzichten op Mount Cook en de overige bergen van de alpen. We zijn er wel achter dat Nieuw Zeeland een geweldig land is voor kampeerders (vandaar dat veel Nederlanders hier ook rondrijden natuurlijk). De bezienswaardigheden/uitkijkpunten staan hier overal langs de weg netjes aangegeven en bij iedere plaats heb je wel een camping. Het stadje Mount Cook is niks anders dan een informatiecentrum omringd met hotels en chalets. Vanaf de camping wandelen we in anderhalf uur naar het Hookerlake, een gletsjermeer waar we de rotsblokken in melkachtig water voorbij zien drijven. De bergen op de achtergrond maken het plaatje af, wat een uitzicht!

Op vrijdagochtend doen we het rustig aan en we bereiden ons mentaal voor op het kajaktripje van deze middag. Gedurende een drie uur durende trip, kajakken we op het meer beneden de Mueller gletsjer. We liggen met onze kajak vlak voor het einde van de gletsjer en horen het ijs kraken en we zien stukken steen en ijs naar beneden in het water vallen, een indrukwekkend gebeuren. We kajakken nog wat rond en genieten van de rust, we zijn hier met ons groepje van vijf de enigen! Na deze geweldige gebeurtenis rijden we door naar Twizel waar we wat boodschappen doen en een pizza naar binnenschuiven. We rijden door een mooi heuvelachtig landschap, maken nog een omweg langs één van de grootste dammen van Nieuw Zeeland om vervolgens in de avondzon te arriveren bij onze verblijfplaats voor de nacht; het aan de oostkust gelegen Oamaru.

Oamaru is vooral bekend om de aanwezigheid van zowel de geeloog- als de dwergpinguïns op loopafstand van het centrum. Aan het einde van de middag lopen we richting de uitkijkpost voor de geeloogpinguïn. Het is alleen wat verder dan verwacht en als we tegen een ongelofelijk steile weg aankijken, besluiten we te gaan liften. De eerste auto is direct raak en we stappen in bij een hele aardige kiwi die ons helemaal tot de plaats van bestemming rijdt (een beetje om voor hem, maar dat geeft niet, top!). We lopen via een pad richting de uitkijkpost en kijken neer op de zee en het strand. Naast een zeehond zien we helaas nog geen pinguïns. Wel hebben we; al een nest ontdekt met jonge pinguïntjes, grappig! We verbazen ons erover dat dit nest vlakbij het pad zit, wel acht meter boven het strand. Na een half uur wachten zien we een pinguïn rollend het strand op komen. Hij waggelt richting de steile heuvel en begint met al zijn kracht aan de beklimming. De geeloogpinguïn is de meest zeldzame pinguïn ter wereld en komt alleen aan oostkust van het zuidereiland van Nieuw Zeeland voor. Na een tijdje zien we steeds meer van deze grote pinguïns de heuvelwand beklimmen, een erg indrukwekkend gezicht. Als ze hun nest opzoeken, lopen ze vlak voor ons langs en kunnen we ze van heel dichtbij bekijken, super! We lopen door naar de volgende pinguïnkolonie, de dwergpinguïns. Deze veel kleinere soortgenoot komt een paar uur later het strand op dus dat komt mooi uit. We krijgen een lift van een aardige Deutse dame. Voor het zien van deze kleine blauwe pinguïn, kopen we tickets bij het informatiecentrum. We nemen plaats op een tribune en terwijl het al een beetje donker begint te worden, zien we in de verte deze dieren in groepen richting het strand zwemmen. De blauwe pinguïn gaat individueel jagen, maar ze komen altijd terug in groepen. Wetenschappers zijn er nog steeds niet achter waarom ze dat precies doen. Het is in ieder geval geweldig om te zien hoe deze kleinste pinguïn ter wereld het strand opkomt en meteen een sprintje trekt naar zijn nest.

Op zondag rijden we door naar Dunedin, iets zuidelijker gelegen van Oamaru. Onderweg stoppen we bij de Moeraki Boulders. Deze keien zijn vrijwel perfect rond en liggen verspreid over een stuk strand van ongeveer 50 meter lengte. De keien zijn ongeveer 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Hoe dan ook; we maken een paar foto's en rijden daarna door. In Dunedin bekijken we het oude stadscentrum, eten een hapje om daarna in de bus te stappen voor een trip naar het Otago schiereiland. Onze eerste stop is bij het albatros centrum. Na een korte introductie lopen we naar buiten om deze dieren van dichtbij te bekijken. Ze vliegen hier niet altijd rond, maar wij hebben geluk. Er cirkelen wel vijf boven ons! We kijken naar de grootste soort van de albatros familie, de koningsalbatros met een spanwijdte tot wel 3.5 meter, nice! We rijden langs de kust over dit schiereiland en zien onderweg veel vogels (verrekijker in de aanslag). We eindigen op de kop van het schiereiland en op het strand staan we weer oog in oog met de geeloogpinguïn. Aan de andere kant zien we nog een groep zeehonden luieren op de stenen. Ook voor de zeehonden is het jonkie tijd, dus overal kleine zeehondjes, lief! We lopen terug naar de bus en met een mooie zonsondergang op de achtergrond rijden we in een uur terug naar Dunedin. We zoeken onze auto op en rijden in het donker richting onze volgende bestemming Te Anau. We zijn moe en willen niet te ver meer rijden en na wat zoeken hebben we een mooi plekje gevonden om te overnachten. In Nieuw Zeeland mag je overal wildkamperen, tenzij anders aangegeven. We staan nu dan ook op een picknickplek langs de weg, een aparte ervaring!

Het rondrijden in de auto, het prachtige landschap, de rust en het kamperen bevallen ons verder allemaal prima. Even geen gezeul met de grote rugzak, geen gezoek naar het volgende hostel en geen bussen, treinen of vliegtuigen. Heerlijk! We slapen die nacht weer prima en hebben al zin in de fjordlanden en Queenstown, daarover de volgende keer meer!

Een knallende stedentrip Sydney!

Het is pikkedonker als we 's ochtends om vijf uur in de taxi naar het vliegveld van Cairns zitten. Het is tweede kerstdag (of 'boxing day' zoals ze het hier noemen) en vandaag vliegen we naar Sydney. De grootste en bekendste stad van Australië (de hoofdstad van Australië is overigens Canberra) waar wij de komende tien dagen gaan doorbrengen!

Enkele uren later rijden we in de metro richting de stad. We weten ons hotel 'Hyde Park Inn' direct te vinden. Inderdaad bij Hyde park, mooi centraal! Het is wel verruit het duurste hotel van de gehele reis, maar de prijzen en vooral beschikbaarheid liegen er in deze periode ook niet om. Rond Oud en Nieuw raken alle hostels al maanden van te voren volgeboekt en gaan de prijzen ook nog eens omhoog. Iets waar wij, ruim drie maanden geleden, wat te laat achterkwamen. Ach, een echt luxe hotel is ook wel eens lekker. Als we de kamer op de 12e verdieping binnenlopen beginnen we spontaan te lachen. Twee kingsize bedden, een flatscreen tv, een zithoek en een eigen keukentje: relaxt!! Het uitzicht over het park, de stad en het water in de verte is ook niet misselijk. Om even bij te komen kijken we eerst een film.

Even later lopen we in de warme zon door Hyde park. Daarna tussen hoge gebouwen door, langs winkels en straatartiesten. Het doet Laurens aan New York denken. Al snel komen we aan bij de hoofdattractie van de stad: de haven! Het is in feite een grote natuurlijke inham waarom de stad gebouwd is. Met meerdere havens, pieren en baaien. Het bekendst is
natuurlijk het Sydney Opera House. Vanuit het vliegtuig hadden we haar al prachtig zien liggen, maar ernaast lopen is nog mooier. Wat een prachtig gebouw! We lopen er een paar rondjes omheen. Het uitzicht over het water, de Harbour Bridge en de hoge gebouwen van het stadscentrum zijn ook geweldig. De koude biertjes met dit uizicht smaken daarna natuurlijk prima! Het blijft gek dat het vandaag tweede kerstdag is. We nemen een bus terug, kijken nog wat tv en slapen heerlijk in.

De volgende ochtend smaakt het ontbijt goed. Ze vullen elke dag onze koelkast met een ontbijt voor twee. Ideaal! Vandaag is een regeldag. Bij het postkantoor doen we een pakketje op de bus. Boeken, video- en fotobeelden, wat kleding en meer onnodige zaken sturen we naar huis. Maarliefst zeven kilo! We internetten en we doen boodschappen, want we gaan die keuken zeker gebruiken. Daarmee verdienen we wat geld terug en het is natuurlijk veel lekkerder.

Vrijdag gaat de wekker vroeg af. Tijd om eens wat meer van de stad te gaan bekijken! Na het ontbijt lopen we naar Darling Harbour. Een stadsgedeelte dat bestaat uit een mooie haven met promenade, restaurants, bars en een bioscoop. De skyrail loopt hier mooi samen met een loopbrug over het water. We lopen er wat rond en genieten van de zon. Bij de Subway (ja, we zijn inmiddels verslaafd!) halen we een broodje. We nemen daarna een veerboot. We varen onder de Harbour Bridge door en langs het Opera House. Erg mooi ritje! De rondvaartboot heeft een aantal vaste afstapplaatsen en bij Watsons Bay stappen we af. Een mooie plek, maar behalve een visrestaurant en de baai zelf valt er weinig te beleven. Het is ook nog eens hartstikke druk dus de eerstvolgende boot stappen we weer op. Bij Circular Quay stappen we weer af. Deze aankomst- en vertrekplek voor de veerboten ligt praktisch naast het Opera House en geeft direct toegang tot het stadscentrum met haar hoge gebouwen. Een prachtige plek! Vanuit Circular Quay lopen we naar 'The Rocks', één van de oudste wijken in Sydney. Na wat shoppen en een rondje lopen in deze gezellige buurt beklimmen we de Harbour Bridge. We lopen de brug een stukje op en hebben een mooi uitzicht over de stad. Een dakterras en bier geven hierna rust en verkoeling! We nemen de bus terug en maken 's avonds een lekker bordje pasta klaar.

Zaterdag staan we vrij vroeg op. Toch blijven we nog even hangen want we zien een leuke film op tv. Christina weet Laurens daarna naar enkele winkels mee te sleuren, maar het is veel te warm om te shoppen. We nemen de bus naar Bondi Beach! Dit strand ligt het dichtst bij het stadscentrum en is hierdoor erg populair bij zowel toeristen als de bewoners. Als we de baai zien moeten we even met onze ogen knipperen. Erg mooi, maar vooral: wat veel mensen! Het hele strand ziet zwart van de mensen. Een leuk gezicht. We halen een broodje en bekijken vanaf een bankje het strand en de mensen. Het is warm en we gaan op een heuvel achter het strand lekker in het gras liggen. Met de bus rijden we tegen het einde van de middag weer terug. 's Avonds koken we en lopen we een paar uur later naar Darling Harbour om het Australische nachtleven eens in te duiken. Helaas komt Laurens (aka handige jopie) nergens binnen met zijn slippers. Even teveel nog aan Azië gewend..geen party dus vanavond!

De volgende dag lopen we na het ontbijt door de stad richting Circular Quay. Onderweg koopt Laurens nog even een paar goedkope, opvouwbare instapschoenen voor de volgende stapmogelijkheid. Vanaf Circular Quay nemen we de veerboot naar Manly Beach, een strand ten noorden van Sydney. De bootrit door de haven duurt ruim een half uur. Met dit stralende weer geen straf natuurlijk. Na aankomst nuttigen we een broodje en bekijken het strand vanaf een plekje in het gras. Weer een mooie baai met een goed gevuld strand. Er wordt ook volop gesurfd. Daar hebben wij vandaag geen zin in. We spreiden onze handoeken in het zand: bakken maar! Al snel lopen we om de beurt naar het water om af te koelen. Het zwemmen is alleen niet optimaal als je constant in je achterhoofd houdt dat je gestoken kan worden. Het is namelijk blauwe kwallen (ze noemen ze 'stingers') seizoen. Tegen het einde van de middag nemen we de boot en de bus terug naar ons hotel. Met Mahir, een Jordaniër die we bij het duiken in Cairns hebben ontmoet, hebben we die avond een afspraak. Hij woont al drie jaar in Sydney en neemt ons mee naar een gezellig restaurant in Neutral Bay (net over de Harbour Bridge). Hij krijgt die avond ook een pool-revanche en hij laat zien dat hij ook kan winnen, met veel geluk uiteraard!

En dan is het zover: oudejaarsdag...en wij zijn in Sydney! Het is een vreemde gewaarwording. Als we de slaap laat in de ochtend uit onze ogen wrijven zien we op tv dat de parken rond de haven al vol beginnen te raken. Dit is de plek waar het vuurwerkspektakel vanavond zal gaan losbarsten. Een groots evenement in Sydney. Alleen in Rio de Janeiro trekt het meer mensen. Wij doen het nog even rustig aan. We lopen een rondje in de drukte van de stad en relaxen even voordat we de bus nemen. We hebben weer met Maher afgesproken aan de overkant van de brug. Ons doel is om een leuke plek te veroveren met uitzicht op zowel de Harbour Bridge als het Opera House. We slaan wat eten en drank in en lopen richting het water. Het is al snel duidelijk dat meer mensen bedacht hebben om vanaf deze kant het vuurwerk te gaan bekijken. Het park waar we in eerste instantie wilden gaan zitten zit goed vol. We mogen ook geen alcohol mee naar binnen nemen dus we lopen de wijk wat verder in op zoek naar een goed alternatief. Al snel zien we tussen twee huizen door wat mensen op een stukje grond met erachter een steiger staan. Even later klinken we onze blikjes op de mooie locatie die we zojuist veroverd hebben! Tegenover ons het Opera House en rechts ervan de Harbour Bridge. Laat het vuurwerk nu maar komen! Langzaam maar zeker wordt het donker en om negen uur barst het eerste vuurwerk al los. Speciaal voor de kinderen wordt er rond dit tijdstip al een hele lading vuurwerk afgestoken. Ziet er al supermooi uit! Daarna is het nog even wachten geblazen, maar het is erg gezellig op de steiger. Een grote zandloper op de Harbour Bridge telt af. Voor dat we er erg in hebben zijn we beland in de laatste tien seconden van 2007 en dan barst het los! Happy New Year!! Het siervuurwerk wordt op verschillende plaatsen afgestoken en de gehele haven licht op! De ene mooie knaller na de andere..we weten bijna niet waar we moeten kijken. Vanaf de Harbour Bridge vliegen de pijlen omhoog en de hoge gebouwen in het stadscentrum tegenover ons doen zelfs mee. Het gaat allemaal synchroon en is speciaal ontworpen. Een mooi begin van het jaar! We drinken er nog wat biertjes op en lopen daarna richting de brug. Ondertussen bellen we nog even naar Nederland waar het nog maar middag is. Bij de brug is het megadruk, want iedereen wil over de brug lopen. Na een half uur wachten kunnen we er eindelijk overheen lopen. Als we terug zijn in de hotelkamer vallen we direct in slaap.

De volgende dag slapen we natuurlijk eerst even lekker uit. We internetten en we lopen naar Kings Cross. Een soort red light district van Sydney. Het lijk meer een gezellige backpackerswijk als we erdoorheen lopen. Na een goede avondmaal lopen we weer terug. Mooi rustig dagje.

Woensdag verhuizen we eerst naar een hostel iets zuidelijker in de stad. De luxe hotelkamer was even lekker, maar we gaan weer back to basic. We regelen weer enkele zaken op internet. Tijdens het reizen boeken we regelmatig accommodatie, vervoer of tours online. Natuurlijk lezen we jullie reacties ook allemaal, erg leuk! In de loop van de middag lopen we naar Darling Harbour. We halen patat en poffertjes bij Dutch Delight, een Nederlandse friettent. Daarna gaan we naar de Imax bioscoop met het grootste scherm van de wereld (8 verdiepingen hoog!). We bekijken de 3D film 'Sea World' met onze 3D brilletjes op. Wat apart! We wanen ons weer even in het Great Barrier Reef. Erg mooi gedaan. We lopen daarna door richting Circular Quay tegen het einde van de middag. We eten in The Rocks en lopen langs de kade om het mooi verlichte Opera House te bekijken.

De laatste dag in Sydney gaan we buiten de stad besteden. We nemen de trein naar de Blue Mountains. Dit is een bergachtig gebied dat zijn naam dankt aan het feit dat er een blauwe waas hangt. Dit komt door de Eucalyptus bomen die een olieachtige damp in de atmosfeer brengen die een blauwe kleur veroorzaken. Na twee uur treinen komen we aan in Katoomba. Hier stappen we op de Explorer bus die een rondje rijdt door het gebied. Je kan op- en afstappen wanneer je wil. Na een korte rit stappen we uit en kunnen gelijk genieten van een mooi uitzicht van klifbergen en bossen. We lopen één van de tracks en komen uit bij Echo Point. Dé plek om de beroemde 'Three Sisters' te bewonderen. Drie rotsformaties die als torens naast elkaar staan. Mooi gezicht! Na de lunch doen we een andere track door het woud en over de rotsen naar de Katoomba Falls, een mooie waterval. We nemen hierna een kabelbaan naar beneden en lopen een toeristisch rondje door het regenwoud. We lopen snel door want we hebben al zin om terug omhoog te gaan. Dit doen we namelijk met het steilste treintraject ter wereld. In een speciale trein waarin we heel erg achterover zitten (we rijden ook nog eens achteruit) gaan we omhoog. Op het steilste stuk zitten we op 52 graden! Met de bus gaan we daarna terug om de trein te halen. 's Avonds genieten we van een lekkere Thaise maaltijd in Darling Harbour. We nemen de laatste beelden van Sydney in ons op en kijken terug op een mooie tijd hier. Wat een geweldige stad! De volgende stap is Nieuw Zeeland, tot dan!

Australië: no worries!

Na een lange nacht in het vliegtuig landen we op dinsdagochtend om half acht 's morgens op Australische bodem! Coolangatta is een klein plaatsje in de provincie Queensland aan de oostkust, vlakbij Brisbane. Coolangatta staat bekend om de geweldige surfmogelijkheden, dus die gaan we zeker even testen! Als we uit het vliegtuig stappen, lachen we onwennig om het grondpersoneel op het vliegveld. Het is een vreemd gevoel om na vier maanden Azië weer omgeven te zijn door blanke mensen.

Buiten het vliegveld gaan we op zoek naar het hostel, dat hier vlak in de buurt moet zijn. Als we een zebrapad naderen, zien we vanuit onze ooghoeken de auto's al ruim op tijd afremmen. Dat is wel even anders dan de haasje over acties in de meeste Aziatische steden! We krijgen het gevoel in de Truman Show film te zijn beland. Het valt ons verder op hoe rustig het hier is, geen toeterende auto's, scooters, overstekende koeien of luidruchtige Aziaten. Ook al doet de omgeving ons ontzettend aan thuis denken, het voelt vanwege het grote contrast met onze leefomgeving van de afgelopen periode heel surrealistisch! Na wat zoekwerk vinden we ons hostel dat gelegen is op een industrieterrein (hoe romantisch!). Onze kamer is rond elf uur pas klaar, dus doen we eerst een dutje aan de picknicktafel. Na een paar uurtjes slaap in de kamer zijn we weer helemaal bij. In de namiddag eten we een HEERLIJK broodje bij de Subway om de hoek en lopen daarna langs het strand op zoek naar de surfers. Nogmaals, wat is het hier rustig!! We komen ook veel hardlopers, skaters en honduitlatende Australiërs tegen, een sportief volkje! We zien al snel een heel leger van mensen de golven van de Grote oceaan beklimmen, ziet er erg indrukwekkend uit. We nemen daarna een bus naar Gold Coast, een iets grotere plaats dan Coolangatta. Na drie kwartier stappen we uit en de terrasjes zien er erg gezellig uit zo in de avond. We nuttigen een lekkere maaltijd, een Australische Sauvignon en een echt Australisch biertje. Na dit feestmaal, krijgen we de rekening gepresenteerd en die liegt er niet om! We moeten nog even wennen aan de westerse prijzen. Het is ook opvallend dat de wachttijd voor het eten nu veel langer is. In Azië hebben we nooit langer gewacht dan vijf minuten, even wokken en klaar! We pakken de bus terug naar het hostel en laten de eerste dag in Australië rustig op ons inwerken.

Na een ontbijt in het hotel (cornflakes, toast met jam, sinaasappelsap, koffie en thee) nemen we op woensdagochtend de bus naar het Coolangatta strand, waar we gisteren ook heengelopen zijn. Het is hier geweldig weer, het water is helderblauw en de stranden wit, dit is te gek! Bij de baai regelen we een surfplank en een bodyboard. We surfen en bodyboarden er een aantal uren op los, geen probleem met golven zoals dit! We doen in de namiddag nog wat boodschappen en lopen daarna terug naar het hostel. Het is hier (ook gezien de prijzen) vrij normaal om zelf te koken. Met nog tien anderen dansen we rond de gaspitjes, maar na een half uur hebben we wel een heerlijke pasta op tafel staan, genieten! Moe maar voldaan zoeken we ons bed vroeg op! Op donderdag begeven we ons weer naar het Coolangattastrand. Christina krijgt een twee uur durende surfles en kan dan ook daadwerkelijk op de plank staan! Laurens huurt een surfplank, maar heeft nogal moeite met de wel erg hoge golven van vandaag. Hij kan niet goed door de branding heenkomen vanwege de sterke onderstroom en is dan ook behoorlijk gefrustreerd! We besluiten dan ook maar om even wat eten te halen en het surfen voor vandaag te laten voor wat het is. Door het zoute water zijn de extensions van Christina behoorlijk in de knoop geraakt en lijkt het alsof ze een vogelnestje op haar hoofd heeft zitten. We gaan op zoek naar een kapper die de extensions eruit kan halen. Na een aantal kappers die het niet aandurven, vinden we een hele dure die het wel aandurft. Het lijkt erop dat de extensions zijn vastgezet met een teerachtig spul (Thaise stijl), wat lastig is om los te weken! Na drieëneenhalf uur zijn ze er gelukkig allemaal uit en heeft ze haar oude kapsel weer terug. Na het eten zoeken we ons hostel op, slapen!

Vrijdagochtend staan we vroeg op om de bus te pakken naar Brisbane, vanwaar we vandaag doorvliegen naar Cairns. Cairns ligt een stuk noordelijker dan Coolangatta en staat bekend om het grootste rif ter wereld; het Great Barrier Reef!! Na een uur vliegen checken we aan het einde van de middag in bij ons hostel Calypso. We lopen vanaf het hostel richting het centrum van Cairns. We komen hier meer aboriginals tegen dan in Coolangatta. Net als bijna alle andere steden in Australië ligt Cairns ook dichtbij de kust. Hier is geen sprake van golfsurfen, aangezien het rif de golven breekt. Daarnaast is Cairns ingesloten door een baai waardoor het water erg rustig is. Surfen is ook niet de reden waarom we hier zijn. We zijn hier om ons duikbrevet te halen en waar kun je dat beter doen dan bij het Great Barrier Reef! We halen wat informatie bij verschillende aanbieders van duikcursussen, eten nog wat bij een Indiaans restaurant en lopen daarna terug naar het hostel.

Zaterdagochtend ontbijten we bij het hostel en lopen daarna naar Prodive, een wat duurdere duikschool, maar met een goede reputatie. We boeken een zogenaamde 'live abooard'. Een pakket waarbij we eerst twee cursusdagen met theorie en zwembadles op de duikschool van Prodive hebben. Daarna gaan we met een boot het water op en doen in drie dagen negen duiken op verschillende delen van het GBR. We slapen en eten tijdens die dagen op de boot.

Het hostel waar we slapen heeft een bar op het terrein waardoor het erg lawaaiig is. We lopen wat rond in het centrum op zoek naar een ander hostel. Vanwege de feestdagen zijn de prijzen erg hoog, we denken er nog even over na. We informeren bij het hostel of ze ook rustigere kamers hebben, maar ze blijken voor de aankomende dagen helaas vol te zitten. Maar ze hebben wel een huis in de aanbieding aan de overkant. In het ergste geval delen we dat met nog twee andere mensen. We nemen een kijkje en besluiten om het te doen, ons huis voor de aankomende zes nachten, het lijkt zelfs een beetje op ons huis in Almere! 's Avonds drinken we een paar biertjes is de Woolshed, een van de lokale kroegen. Als we binnenkomen wordt er net ‘Goldfishblowing' gespeeld. Twee mensen blazen als een gek door een rietje in een horizontale buis gevuld met water en een goudvis! Het doel is om ze goudvis zo snel mogelijk naar de andere kant van de buis te blazen, grappig om te zien.

Na een dagje rust, staan we maandagochtend vroeg op om ons klaar te maken voor een zeiltrip naar Green Island. Met ongeveer dertig man vertrekken we in de ochtend op zeilboot Ocean Free. De bemanning is ontzettend aardig. Australiërs zijn sowieso aardige mensen en hebben zo hun eigen manier van het aanspreken van mensen. De standaardbegroeting in Australië is 'Hey mate/love, how are you doing' en de meest gebruikte kreet is toch wel 'no worries'. Een van de bemanningsleden (een dame in dit geval) spreekt iedereen aan met 'lovely man' of 'handsome girl'. Zonder dat ze het doorheeft bezorgt ze menig toerist rode oortjes. Het is vandaag geweldig weer en in no time bevinden we ons op open water, erg relaxt! Bij Green Island snorkelen we rond een van de duizenden sites van het GBR. Het is geweldig, we zien allerlei vissen in verschillende kleuren en Christina ziet zelfs een haai voorbijkomen! We nuttigen een lunch in de zon op het dek van de boot. Daarna worden we met een kleiner bootje naar Green Island vervoerd waar we in een veel te dure strandstoel genieten van het uitzicht en de rust. Na een heerlijke dag op het water en onze eerste kennismaking met het GBR, varen en zeilen we zelfs een stuk terug naar de haven van Cairns.

Op woensdagochtend pakken we de bus naar Palm Cove. Deze kustplaats ligt iets noordelijker dan Cairns en schijnt een mooi strand te hebben. Het strand is smaller dan we hadden verwacht maar het is er wel lekker rustig. We zitten in Australië tijdens het 'stinger season', het seizoen waarop er veel kwallen in het water zitten. We mogen dan ook alleen zwemmen tussen de rood met gele vlaggen. Naast de kwallen is een ander gevaar in Australië de zon (je zou het niet denken). De ozonlaag is boven Australië (en Nieuw Zeeland) ontzettend dun, waardoor de straling erg gevaarlijk is. Van alle kanten wordt je gewaarschuwd voor huidkanker en wordt duidelijk gemaakt dat je niet in de zon moet gaan zitten tussen elf en drie en altijd zonnebrand smeren, minimaal factor 30. De huidkanker klinieken die we soms zien geven wel aan dat huidkanker hier een grote bedreiging is voor de volksgezondheid. We merkten al toen we in Australië aankwamen dat de zon ontzettend scherp is en dat we in no time verbranden. We smeren ons nu plichtsgetrouw iedere ochtend van top tot teen in. Een ander opvallende factor in Australië is dat ze ontzettend bezig zijn met waterbesparing. Vanwege de droogte in het binnenland van Australië (the Outback) en het enorme oppervlakte is er een schaarste aan vers drinkwater. Alle douches op het strand zijn dichtgedraaid en alles staat in het teken van waterbesparing (overal waterbesparende kranen en waterbesparende acties in hotels ed.).

We liggen een paar uurtjes lekker op een strandstoel in de schaduw en lezen vast het eerste deel van ons cursusboek. Aangezien we niet echt de binnenlanden van Australië ingaan, zullen we geen Kangoeroes in het wild zien. We willen deze beesten wel graag in het echt bekijken (we zijn tenslotte in Australië) en besluiten daarom tijdens onze bustrip terug naar Cairns een stop te maken bij de Tropical Zoo. We staan oog in oog met gigantische krokodillen, koala's, slangen en jawel; kangoeroes! Het is het einde van de middag en erg rustig in het park. We kunnen gewoon tussen de kangoeroes doorlopen en ze van heel dichtbij bekijken. Het zijn erg grappige beesten, helemaal als ze er als een haas vandoor gaan! 's Avonds bereiden we in ons huisje weer een lekkere maaltijd voor onszelf. We hebben nu al zin in morgen want dan begint de duikcursus!

De eerste twee dagen bestaan elk uit twee dagdelen. Een dagdeel theorie, waarin in klaslokaal vorm wordt verteld over duikuitrusting, veiligheid, dieptes en lengte van duiken etc. Het andere dagdeel brengen we door in het zwembad (ook op het terrein van Prodive) waar we leren klaren, ons masker afdoen onder water, communicatie onder water, noodhandelingen etc. Aan het einde van de tweede cursusdag doen we een toets en natuurlijk slagen we beide met vlag en wimpel, we zijn klaar voor het echte werk!

We zullen de aankomende drie dagen op een boot doorbrengen die ons brengt naar verschillende sites van het Great Barrier Reef. De eerste vier duiken zijn nog onderdeel van de cursus en vijf zijn zogenaamde plezierduiken, waar we met z'n tweeën als gecertificeerde duikers de duiksites mogen verkennen! De oceaan is in de ochtend erg ruig en ondanks medicatie, hangt Christina in no time boven de railing en Laurens is ook aan de bleke kant. Als we na een paar uur aanleggen is het een stuk kalmer en zijn we beide klaar voor onze eerste duik in open water!! Na een paar praktijkoefeningen zwemmen we met de divemaster rond het rif, wat is dit fantastisch! Het water is rond de 28 graden, een lekker temperatuurtje. Met een zicht van rond de 15-20 meter zwemmen we rond tussen de duizenden vissen, schildpadden, zeekomkommers en haaien. We zien Nemo en zijn broertjes ook zwemmen. Het koraal is ook geweldig mooi en het voelt als een enorm voorrecht om hier te kunnen zijn. We doen die dag nog twee duiken. We duiken gemiddeld ongeveer 30 tot 40 minuten. Dat klinkt niet heel lang, maar vanwege veiligheidsredenen (het dioxide gehalte in je bloed stijgt tijdens het duiken en heeft tijd nodig om je lichaam te verlaten) is de lengte van de duik aan een limiet verbonden. Daarnaast zijn we beginners en moeten we nog leren om goed met onze zuurstof om te gaan. Eigenlijk zijn we de hele dag bezig met duiken. 's Morgens ontbijten (rond zes uur), optuigen, eerste duik, aftuigen, logboek invullen, eten, optuigen tweede duik, aftuigen, logboek invullen, eten, optuigen, derde duik logboek invullen en dan lekker slapen! Erg vermoeiend maar wat een ervaring! Als we onze eerste duik op de tweede dag hebben gehad, zijn we officieel gecertificeerde 'Open Water Divers', hoe cool!

We doen die dag nog 3 duiken waarbij we nu op onszelf zijn aangewezen. De onderwaterwereld is fantastisch en we zien elke keer weer nieuwe dingen. We zien een prachtige Eagle Ray, de nodige blue spotted stingrays, clownvissen, papagaaivissen, grote cods en een mega-oester schelp van ruim 1 meter doorsnee!We duiken op verschillende plekken en tussendoor relaxen we op het dek van de boot. De laatste duik is een nachtduik. Deze duik doen we wel met een duikmaster. Iedereen heeft een lichtstaafje aan de zuurstoffles ter herkenning en een zaklamp om de omgeving mee te verkennen. Het is een raar gevoel om in het donker rond te zwemmen. Het zicht is natuurlijk beperkt, maar we zien wel mooie nachtdieren zoals een gigantische schilpad die ligt te slapen, een grote kreeft en twee mooie whitetip reefsharks die om ons heen zwemmen! De laatste dag doen we 's ochtends nog drie duiken (in een periode van drie uren) om daarna terug te keren naar Cairns. Dit was duidelijk één van de meest geweldige ervaringen van de reis! Op kerstavond eten en drinken we nog wat met de cursusgroep, waaronder twee Fransmannen, een Engelse dame, een Australiër, een Peruaanse, een Mexicaan en een Amerikaan. Een leuke afsluiting van een geweldig avontuur. Op eerste kerstdag zijn we een beetje brak van de avond daarvoor en doen we het lekker rustig aan. Het voelt voor ons niet echt als kerst, maar we eten wel even gezellig op een terrasje in Cairns. 's Avonds pakken we onze tassen in want morgen vervolgen we onze weg naar de grootste stad van Australië; SYDNEY!

Laatste station in Azië: Kuala Lumpur

Na een comfortabele vlucht van drie uur landen we aan het einde van de ochtend veilig op 'KL international airport'. Met de bus en een taxi komen we bij ons hotel en al snel lopen we daarna richting 'Petalling Street'. Het valt ons meteen op dat de Maleisische bevolking bestaat uit een mix van culturen, Hindoestanen, Chinezen en natuurlijk Moslims gezien de Islamitische cultuur van Maleisië. Petalling Street is een bekende straat in het Chinatown gedeelte waar je op straat allerlei dingen kan kopen. We hebben het al snel gezien en willen vooral ook graag snel naar de hoofdattractie van deze stad: de Petronas Towers! We springen in de taxi en laten ons naast de 'Twin Towers' (zoals de locals de torens ook wel noemen) afzetten. We staan nu bij het één-na-hoogste gebouw van de wereld, wat een ding! Vanuit de 'skybar' van een nabijgelegen hotel (goede tip uit een folder in het vliegtuig) hebben we helemaal een fantastisch uitzicht. De lunch is natuurlijk veel te duur, maar vooruit.

We lopen hierna via een klein park naar het winkelcentrum wat zich onderaan de torens bevindt. Bij binnenkomst worden we geconfronteerd met een enorme kerstboom. Ja, het is al bijna kerst..een vreemde gewaarwording! We struinen wat door het complex. Alles ziet er megamodern uit. Veel nieuwe apparatuur en alle bekende modemerken hebben een eigen winkel. Duidelijk één van de meer ontwikkelde steden van Zuidoost Azië! Christina koopt wat kleine dingen, maar houdt zich verder in (op aandringen van Laurens!). Bij een 'foodcourt' eten we wat en als we daarna naar buiten lopen is het al donker. De torens zien er nu helemaal te gek uit! We lopen een rondje door het park en vanuit de skybar nemen we stiekem snel nog wat foto's. Daarna is het tijd om te slapen.

Als we de volgende ochtend naar buiten kijken ziet het weer er een stuk minder goed uit. We draaien ons nog lekker een keertje om. We vliegen vanavond alweer verder en hebben verder ook weinig dingen die we nog echt willen zien of doen. We ontbijten bij de Petronas Towers (lekkerste broodje van de hele reis voor Laurens!) en lopen daarna nog wat rond. Met de metro rijden we richting de KL toren, de vier-na-hoogste communicatiemast ter wereld. Met de lift schieten we omhoog. Het uitzicht is ondanks de wolken toch erg indrukwekkend. We vinden het verder wel mooi geweest en in de hotellobby hangen we nog wat rond voordat onze taxi ons komt ophalen.

Het regent pijpenstelen als we even later in de file staan. Het doet ons aan Nederland denken. Het verkeer schiet ook echt niet op. We worden een beetje zenuwachtig als we een uur voor vertrek pas op het vliegveld aankomen. We lopen snel naar binnen, maar kunnen op de informatieschermen onze vlucht niet vinden. Shit. Een oplettende medewerkster schiet ons te hulp en vertelt ons dat we bij de verkeerde vertrekhal zijn..aaargh! We lopen naar buiten en een behulpzame taxichauffeur lijkt direct te begrijpen wat ons probleem is. 'Which airline?'. En wij in koor: 'Airasia!'. Hoofdschuddend helpt hij ons zo snel mogelijk de taxi in. Hij vertelt ons dat taxichauffeurs horen te vragen naar welke terminal ze de mensen moeten brengen. Wij hadden dat natuurlijk zelf moeten verzinnen. De andere vertrekhal is toch minimaal 20 minuten rijden en we krijgen het toch een beetje warm inmiddels. De aardige taxichauffeur laat ons geruststellend weten dat we wel op tijd komen. Ondertussen geeft hij wel plankgas. Als we bij de vertrekhal aankomen sprint Christina naar de incheckbalie en neemt Laurens de tassen mee...gelukkig we zijn op tijd!

Op maandag 10 december laten we dan Azië definitief achter ons. We vliegen naar Goldcoast, een plaats aan de oostkust van Australië voor een nieuw avontuur!

Merry x-mass and a happy new year!

Na vijf maanden reizen door Rusland en Azië zijn we aangekomen aan de andere kant van de wereld.Het gaat allemaal nog steeds super hier en we vermaken ons uitstekend. Vanuit het zonnige Australië wensen wij iedereen een vrolijke kerst en een spetterend 2008!!