Op het dak van de wereld: Tibet

Het geweldige bergachtige landschap, de mystiek van het Tibetaans boeddhisme en het karakteristieke van de Tibetanen maken de afgelopen weken tot een geweldig hoogtepunt van onze reis. Ondanks dat Tibet officieel bij China hoort, bevinden we ons in een heel andere wereld. Tibetanen zijn erg religieus en we zien dan ook overal biddende Tibetanen, monniken, tempels, stoepa's en gebedsvlaggen. Wat verder opvalt, zijn de Chinese controleposten die we onderweg regelmatig tegenkomen. China wil duidelijk greep houden op wat er in Tibet gebeurt. Om meer inzicht te krijgen in de verhoudingen tussen China en Tibet is het handig iets over de geschiedenis te weten. Tibet werd in 1950 vanwege de strategische positie ten opzichte van Nepal binnengevallen door China. China claimt dat ze Tibet heeft geweerd van verdere armoede en modernisatie en hoop heeft gebracht. Tibet ziet dit anders en in 1960 volgt een aanvaring met honderdduizenden doden tot gevolg. De Dalai Lama (destijds religieus en politiek leider van Tibet) vlucht naar India, waar hij tot op de dag van vandaag honderdduizenden Tibetanen in ballingschap voorzit. Ondanks de vele goede invloeden die China heeft op Tibet (het bouwen van wegen, scholen, ziekenhuizen), kunnen veel Tibetanen de culturele vernietiging en de militaire aanwezigheid van de Chinezen niet verkroppen. We komen tijdens onze reis Tibetanen tegen die duidelijk geen goed woord over hebben voor de Chinezen terwijl anderen luidkeels Chinese rap meezingen of gezellig met Chinese mensen omgaan. Dit alles maakt Tibet tot een interessant en indrukwekkend gebied om doorheen te reizen.

Zondag gaan we met openbaar vervoer naar het Drepung klooster iets buiten de stad. Dit klooster was ooit met meer dan 10.000 monniken de grootste ter wereld. Nu leven er nog slechts 600. We lopen met de klok mee het klooster door en bekijken een aantal van de tempels van binnen. Lhasa ligt op 3700 meter hoogte en dat merken we als we de trappen in dit klooster beklimmen. We moeten regelmatig stoppen om op adem te komen en na dit bezoek van slechts twee uurtjes moeten we eerst een paar uur bijkomen in onze hotelkamer. De rest van de dag doen we het rustig aan; morgen beginnen we aan onze driedaagse trip naar het Namtso-meer! Uiteindelijk is Lhasa voor Tibetaanse begrippen een redelijk moderne stad, maar de pelgrims voor het Potala paleis en de Barkhor Square maken veel goed en geven een goede eerste indruk van Tibet.

Samen met Tim rijden we vandaag in een landcruiser met chauffeur richting het stadje Reting. Al snel gaat de asfaltweg over in een stenen hobbelweg die ons uiteindelijk leidt naar een klein stadje waar we als onderbreking een plons nemen in een natuurlijke hotspring. Rond de hotspring kruipen meerdere slangen die zelfs de Tibetanen angstvallig in de gaten houden. Na tien minuten hebben we het dan ook wel gezien en vluchtten we naar veiliger grondgebied. Twee uur later eten we een simpel maar lekkere lunch in één van de kleine stadjes die we onderweg tegen komen. We hobbelen hierna nog vijf uren door naar onze eindbestemming van vandaag. Het landschap onderweg is fantastisch! We zien onwijs veel yaks, zwaaiende Tibetanen, prachtige bergen en helderblauwe rivieren. Reting is een klein stadje en de accommodatie is dan ook primitief. We slapen met zijn drieën in een betonnen hok waar een geur hangt die zeker niet aangenaam is. De dekens lijken nog nooit gewassen te zijn dus we kruipen vannacht maar in onze lakenzak. Het toilet is niet meer dan een gat in de grond! We hopen maar dat de vliegen ons ontwijken als we dan toch echt naar de wc moeten. Het was een lange dag en we kruipen vroeg onder de stinkdekens! We slapen alleen slecht vanwege de blaffende honden. Af en toe horen we onze buren schelden of stenen gooien naar de beesten, maar dat mag helaas niet baten.

We maken de volgende ochtend kennis met Simon, een Duitse geoloog in opleiding die veel van de omgeving en het Boeddhisme schijnt te weten. Tijdens een relaxte wandeling in de groene omgeving vertelt hij ons over het Boeddhisme en de oude bomen in dit gebied. Na de ochtendwandeling vervolgen we onze rit naar het Namtso-meer. Dit meer ligt 193 kilometer ten noorden van Lhasa op 4570 meter hoogte! Het is het grootste meer van Tibet en tevens het hoogst gelegen ter wereld. Namtso is een van de drie heilige meren in Tibet en als we aankomen, begrijpen we waarom. Namtso is omgeven door bergen en het uitzicht is dan ook super! Het meer heeft een soort tentenkamp waar we de nacht zullen doorbrengen. Vanwege de hoogte en de lange rit zijn we gesloopt en kruipen we vroeg onder de wol. Ondanks de blaffende honden en de kou, worden we de volgende ochtend redelijk fit wakker. We beklimmen de heuvels die ons een mooi uitzicht geven over het meer. Moe maar voldaan laten we ons terugrijden naar Lhasa, terugkijkend op een aantal geweldige dagen in het binnenland van Tibet.

Aangekomen in Lhasa klaagt Christina over een dichtzittend oor. We wagen het erop en gaan naar het Militair ziekenhuis. We worden doorverwezen naar de tweede verdieping waar nog een aantal Tibetaanse patiënten zitten te wachten. Het ziekenhuis ziet er niet al te schoon uit, maar we gaan ervan uit dat ze zelfs in Tibet wel eens een oor hebben uitgespoten. Nadat we twee uren tussen de rokende, rochelende Tibetanen hebben gezeten, is er een vrouwelijk arts die wel even naar haar oor wil kijken. Ze begeleidt Christina naar een kamer waar een andere patiënt net van een oogoperatie ligt bij te komen. Ze zet een schijnwerper op haar oor en maakt haar duidelijk dat er een prop in het oor zit (duh!). Als ze vervolgens met een soort tang in Christina's oor wil gaan porren terwijl ze onstabiel op haar benen staat, rennen we dit ziekenhuis uit. Dan maar een dicht oor! Vlakbij ons hotel zit een Tibetaanse Kliniek, een kleine winkel met aan de achterkant een aantal bedden. Een wat oudere man bevochtigt een aantal wattenstaafjes die hij in haar oor inbrengt. Hij lijkt een stuk beter te weten wat hij doet en na wat porren voelt het daadwerkelijk een stuk beter. Hij maakt ons duidelijk dat we morgen terug moeten komen voor een laatste check. We eten wat en gaan 's avonds lekker slapen. Donderdag lopen we nog een keer door Barkhor en bekijken het Jokhang klooster nog eens goed.

We nemen de volgende dag afscheid van Lhasa, want vandaag begint onze zesdaagse trip overland naar de grens van Nepal. We zullen zuidwaarts vanaf Lhasa over het Tibetaanse plateau via Gyantse, Shigatse, Sakya, Everest Basecamp en Tingri uiteindelijk uitkomen bij het grensplaatsje Zhangmu. Voor deze trip hebben we volgens de regels van de Chinese regering een gids nodig. In plaats van met zijn vieren zitten we nu dus met zijn vijven in de auto. Een kleine tegenvaller is dat onze gids slechts 19 jaar is en bijna geen Engels spreekt. De chauffeur is dezelfde meneer die ons ook naar Namtso heeft gereden. Een rustige Tibetaan met veel rijervaring. We hebben een aantal tapes gekocht voor in zijn radio en daar is hij erg blij mee. Wij zijn nog aangenamer verrast als een van de tapes volstaat met 2-unlimited (ondanks dat er iets heel anders op het bandje stond). We rijden de eerste dag langs rivier Yarlung Tsangpo (hoogste rivier ter wereld), door een kloof en later door woestijnachtig gebied met bergen naar onze eerste verblijfplaats. Gyantse ligt op 3950 meter hoogte en is een typisch Tibetaans stadje. We bezoeken de Gyantse Dzong, een gigantisch fort waar we meer dan twee uren in ronddwalen. Op het hoogste punt hebben we een geweldig uitzicht over de stad en op Gyantse Kumbum, de grootste stoepa ter wereld.

Voordat we op zaterdag vertrekken naar Shigatse, brengen we nog een bezoek aan het
Cyangtse Pachu klooster, waar we de 32 meter hoge stoepa beklimmen. De stoepa heeft in het totaal 108 kapelletjes. 108 is een heilig getal in Tibet en is ook het aantal kraaltjes aan de gebedskettingen die Tibetanen gebruiken voor hun gebeden. Na twee uren rijden komen we aan in Shigatse (3900 meter hoogte), de grootste stad van Tibet na Lhasa. We brengen hier een bezoek aan Tashilhunpo klooster, waar we de 26 meter hoge toekomstboeddha aanschouwen. Op zondag vervolgen we onze weg naar Sakya, een kleine drie uur rijden vanaf Shigatse. Sakya (4280 meter hoogte) is een klein Tibetaans plaatsje. We zien veel kinderen op straat en standjes waar yakvlees wordt verkocht. De Tibetanen gebruiken de yak zoals wij de koe gebruiken. Ze gebruiken het vlees en de melk voor boter en andere zuivelproducten. Ook yakboterthee is een typisch Tibetaans drankje. De yakmelk is erg zuur en we proberen dit dan ook zoveel mogelijk te ontwijken. We besluiten een wandeling te maken net buiten Sakya, waar we werkende Tibetanen tegenkomen die stenen vanuit klei maken. Veel kinderen beginnen te roepen als ze ons aan zien komen. De Engelse woorden die ze kennen zijn 'hello' en 'money'. We geven de kinderen een paar koekjes die ze dankbaar in ontvangst nemen. Het valt ook op dat hier zowel mannen, vrouwen als kinderen op het land werken. We lopen nog wat door het stadje om vervolgens lekker te relaxen op de hotelkamer.

De volgende dag rijden we via Shegar direct door naar de voet van de Mount Everest, waar we rond vier uur arriveren. Het weer is onwijs helder en geeft ons een geweldig uitzicht op de hoogste berg ter wereld (8850 meter). We bevinden ons op bijna 5000 meter hoogte dus doen het rustig aan. Na ons pannekoekendiner in de heerlijk primitieve tent waar we ook slapen bekijken we een fenomenale zonsondergang. Zodra de zon onder is, zakt de temperatuur tot onder het nulpunt en we kruipen dan ook snel in ons bedje (zonder kachel!) en trekken het driedubbele dekbed lekker over ons heen. De volgende ochtend staan we vroeg op. De ijspegels hangen aan onze neus, maar de zonsopgang is prachtig! We beginnen aan onze wandeling naar Mount Everest Basecamp, het startpunt voor de avonturiers die deze immense berg proberen te beklimmen. 13 pogingen zijn ondernomen voor de eerste succesvolle beklimming in 1953. In het jaar 2000 hebben 9000 mensen de top bereikt en zijn 160 klimmers overleden tijdens hun poging. Vanaf het basecamp kijken we zwijgend naar deze geweldige berg.

We stappen rond 12:00 in de auto om door te rijden naar Tingri. Tingri is een van de kleinere stadjes in Tibet met een authentieke uistraling. De rit is weer fantastisch met prachtige uitzichten op de 7000 en 8000 meter hoge pieken van het Himalaya gebergte. In Tingri is de accommodatie ook weer behoorlijk primitief, maar de hurkwc's met poep aan de muur maken veel goed. Na een goede nachtrust lopen we nog wat door Tingri voordat we onze weg vervolgen richting Nyalam. Nyalam is slechts een tussenstop naar de eindbestemming van deze overlandtrip. De weg tussen Nyalam en Zhangmu is vanwege werkzaamheden (die al jaren duren) vanaf 19:30 geopend, waardoor we in Nyalam moeten wachten. Als we ons avondeten net op hebben blijkt dat de weg echter eerder opengaat. Als we de weg oprijden zijn we allang blij dat we dit niet in het donker hoeven te doen! Overal wordt langs deze dertig kilometer weg gewerkt en dat is duidelijk te merken aan de slechte conditie van de weg. Het is een gigantisch stuk naar beneden en ondanks dat het uitzicht geweldig is, zijn we allang blij als we rond 20:00 aankomen in Zhangmu. Na wat zoeken vinden we een hotel in deze grensstad. We nemen afscheid van onze gids en chauffeur en gaan daarna lekker slapen. De volgende ochtend staan we vroeg op. Nadat we twee uur in de rij hebben gestaan om de Chinese douane te mogen passeren, pakken we een taxi naar de Nepalese grens acht kilometer verderop. Nepal; here we come!

Op weg naar Tibet via Lijiang en Shangri-la

We schrijven dinsdag 11 september. Als we wakker worden, trekken we het dekbed nog eens lekker over ons heen. Lijiang ligt op 2600 meter hoogte, waardoor het hier een stuk kouder is. Vanwege de hoogte is de lucht ijler en dat merken we door een lichte druk op onze borstkas. Via Kunming zijn we de vorige dag vanuit Guilin naar deze plaats gevlogen. We laten dus Hong Kong even links liggen. Voor nu trekt deze regio ons veel meer en dit is bovendien een mooie manier om naar Tibet te reizen!

Vanwege de hoogte willen we het vandaag lekker rustig aan doen. We lopen wat door het mooie oude stadsgedeelte. De talloze, met keien bestraatte stegen en weggetjes lijken wel een doolhof! Er rijden geen auto's en er zijn winkels en restaurants in overvloed. Erg gezellig! De mensen zien er al anders uit dan we gewend zijn, maar dat is niet zo vreemd aangezien meer dan 30% van de etnische minderheden in China zich in de Yunnan provincie bevinden. De bevolking doet ons denken aan de Mongoolse bevolking met felgekleurde kledij en lange haren.'s Avonds eten we erg lekker bij een Tibetaans restaurant en lopen daarna nogmaals door de oude stad. De smalle grachten, de bruggetjes en vooral de verlichte daken en rode lampionnen maken het geheel erg indrukwekkend! Het is ook gezellig druk. Bij verschillende tentjes wordt er luid gezongen of zien we Tibetaanse dames in klederdracht op een stevige beat de Chinese jumpstyle uitvoeren. Leuk stadje!

De volgende dag nemen we bij het ontbijt de plannen door. Een trektocht door de Tiger Leaping Gorge zit er helaas niet in. Het is te gevaarlijk met het regenachtige weer, waardoor de kloof zelfs gesloten is. We zitten echter nog geen vijf minuten of een Chinees koppel schiet ons al te 'hulp'. Richard en Li vertellen ons dat ze onder het mom van eco-toerisme zelf tours organiseren om het authentieke leven in de omgeving te kunnen laten zien. Hun verhaal klinkt leuk en we besluiten met hun in zee te gaan. Een uurtje later rijden we met Li en een chauffeur in een minibusje richting een klooster buiten de stad. De weg gaat al snel over in een hobbelig pad. We rijden dwars door het platteland en we zien veel blauwgeklede Naxi-vrouwen onderweg. Het oude Naxi-volk is een van de grootste minderheden in dit gebied. Leuk detail is dat de vrouwen de broek aan hebben binnen deze gemeenschap. Ze lopen ook bijna standaard met een grote mand op hun rug, waarin ze groenten en etenswaren vervoeren die ze net van het land geplukt hebben.

Het klooster ligt erg afgelegen en is nog in een bijzonder goede staat. We zijn de enige toeristen hier en op ons gemak lopen we er doorheen. Een aantal jonge monniken zijn druk bezig met het oplezen van de gebedsregels. Met het busje rijden we daarna weer verder. We moeten regelmatig wachten op overstekende koeien, varkens, geiten, kippen of honden. We rijden langs een mooi meer en komen daarna aan in een klein dorp. Li laat ons alles enthousiast zien. Ze is zelf opgegroeid in het dorp en bij verschillende mensen mogen we doorlopen tot de kleine binnenplaats, waar we een beeld krijgen van hoe de mensen er leven. De meeste huisjes die we zien zijn slecht onderhouden en vooral erg rommelig en vies. De meeste mensen hier leven van de inkomsten van hun boerenbedrijf. Bij een publiek eettentje midden in een klein dorp eten we wat samen met de lokale bevolking. We springen weer in het busje en rijden naar de voet van de ‘black hill'. We beklimmen de heuvel en genieten van het uitzicht op de Yangtze rivier die door het bergachtige landschap kronkelt. Als we teruglopen, plukken we op aanraden van Li een aantal paddestoelen. Aangekomen in het dorp aan de voet van de heuvel, neemt Li ons mee naar een Yi-familie waar we een kop thee krijgen aangeboden. Het huis is erg klein en rokerig door het vuur. We zitten op een laag plankje op de vloer rondom het vuur waarboven een ketel hangt.
Tegenover ons zitten drie Yi-dames van drie generaties. Als we thee krijgen, overhandigen we de paddestoelen en de grootmoeder vertelt ons glimlachend dat ze niet allemaal eetbaar zijn. De paddestoelen die wel eetbaar zijn, worden direct tussen het brandhout gelegd. Even later mogen we de paddestoelen zelf opeten, evenals aardappelen die met een tang uit het as worden gevist. Ondanks de armoede waarin deze mensen leven, zien ze er tevreden uit en beleven ze veel plezier aan ons bezoek. We zijn erg onder de indruk en realiseren ons wederom hoe goed we het wel niet hebben in Nederland. We rijden vervolgens terug naar Lijiang, waar we 's avonds nogmaals een ronde doen in dit bruisende stadje.

De volgende dag nemen we de bus naar Shangri-la (ook wel Zhongdian genoemd) dat een stuk noordelijker ligt. We dachten een rechtstreekse bus te hebben, maar dat bleek helaas niet het geval te zijn. Onderweg wordt regelmatig onnodig gestopt bij toeristische 'attracties' die er alleen maar zijn om geld te verdienen. Toch genieten we onderweg van de prachtige uitzichten. Als we Shangri-la naderen zien we ook de eerste met sneeuwbedekte bergen! Na een busrit van 7 uur (terwijl de afgelegde afstand slechts 195 kilometer is) kunnen we eindelijk inchecken bij een hostel. We eten wat en komen er daarna al snel achter dat er een vijfdaags feest gaande is in de stad. Het is goed druk op straat en bij een groot plein staan grote groepen mensen rondom een vuur te zingen en dansen. Als we al vroeg in ons bed liggen genieten we nog even mee van een vuurwerkspektakel, dat bijna een uur duurt.

De volgende ochtend doen we het vanwege de hoogte (3200 meter) rustig aan. We besluiten te verhuizen naar een ander hostel en lopen met volle bepakking naar Kevin's Trekker Inn. Dit guesthouse is ons aangeraden door een Nederlander die bezig is met een fietstocht van Istanbul naar Singapore. Het wordt gerund door een Chinees echtpaar die erg goed Engels spreken. De kamers zien er een stuk beter uit en we voelen ons meteen thuis! Shangri-La ligt aan de voet van het Tibetaans plateau en van hieruit wilden we in eerste instantie over land doorreizen naar Lhasa (hoofdstad Tibet). Tibet is een lastig gebied om binnen te komen. Als toerist ben je verplicht om in een groep te reizen en heb je een reisvergunning nodig. Als we over land willen reizen vanuit Shangri-La moeten we 14 dagen wachten op een vergunning!! Aangezien we op 14 oktober in Bangkok willen zijn, besluiten we uiteindelijk om te vliegen naar Lhasa. We moeten dan alsnog een vergunning hebben, maar dit duurt ‘slechts' vier tot vijf werkdagen. Nadat we ons ticket hebben geboekt, lopen we wat rond in Shangri-La en eten we 's avonds gezellig met de familie en overige gasten aan tafel.

Op zaterdag huren we een paar mountainbikes en fietsen naar een klooster iets buiten de stad. Het Ganden Sumtseling Gompa is een 300 jaar oud complex, waar ongeveer 600 monniken wonen. Na ons bezoek aan het klooster gaan we op de fiets op zoek naar het meer ‘Napa Hai'. Na ongeveer drie keer verkeerd te zijn gefietst, besluiten we maar terug te gaan naar het centrum. 's Avonds lopen we naar een klooster dichterbij ons hostel. Ondanks dat het klooster dicht is, hebben we een geweldig uitzicht over de stad. Laurens draait een aantal keren aan het immens grote gebedswiel en hoopt op veel geluk tijdens onze verdere reis!

Op zondagmiddag springen we in de taxi op weg naar de 'Tiansheng Qiao hot spring', een fantastische heetwaterbron in een kloof naast een rivier. We zwemmen een paar rondjes en genieten daarna van een heerlijke massage. Life is good! De rest van de dag nemen we rust, want er staan ons een paar zware dagen te wachten.

Op maandagmorgen zitten we om 8:20 in de openbare bus die ons naar Deqin zal brengen. Gelegen tussen de bergen, is Deqin één van de laatste stadjes richting de grens van Tibet. Het hoogste punt dat we passeren is 4200 meter hoog! We hebben aangewezen plaatsen en zitten helemaal vooraan in de bus. We worden vergezeld door Susan, een 61-jarige dame uit Amerika (Colorado), die gedurende een aantal maanden alleen reist door China. Onze buschauffeur is een klein Tibetaans ventje met een scheef petje en een sigaret in zijn mond. Als de bus vertrekt, merken we dat bij iedere rempoging die onze chauffeur onderneemt we bijna van onze stoel afvallen! Aangezien de reis berg op, berg af en haarspeldbochten is, houden we ons hart vast. Als we nog niet eens Shangri-La uit zijn, gaat de bus aan de kant van de weg staan en komen een aantal technici aangesneld uit een van de kleine garages hier langs de weg. Na ongeveer een uur wachten hebben we verschillende onderdelen voorbij zien komen en hopen we de reis op een relaxte manier te kunnen voortzetten. De remmen blijken weer prima te werken en gelukkig ligt het dus niet aan de chauffeur!! Gezien de aangewezen plaatsen, zit Laurens gedurende de rit naast een Tibetaanse dame, die vanaf de eerste bocht vanaf het busstation uit het raam loopt te kotsen. Tussen het kotsen door slaapt ze af en toe wat en vleit ze haar hoofd tegen Laurens zijn warme bovenarm aan. Rond vier uur komen we aan in Deqin waar we direct een taxi nemen naar het nog kleinere plaatsje Feilaisi. Het uitzicht op de Meili bergketen is vanuit dit plaatsje overweldigend! Vanaf het dak van ons hostel genieten van de besneeuwde bergtoppen. Vermoeid van de reis duiken we vroeg ons koude bed in.

De volgende ochtend genieten we van de zonsopgang en springen we na een stevig ontbijt in de taxi die ons naar het Hot Spring stadje brengt. Vanuit hier begint onze tocht naar Yubeng, een klein dorp tussen de bergen waar geen auto's komen. Om het dorp te bereiken lopen we vier uren een heuvel op met onwijs steile stukken. We komen veel Tibetanen tegen die met hun paarden de heuvel beklimmen. Onderweg raken we aan de praat met Gabriel (Amerika) en Shaleen (Taiwan). Na vier uren bereiken we eindelijk het hoogste punt en na nog eens twee uren naar beneden lopen bereiken we Yubeng. Vermoeiend, maar wel een fantastische tocht. Yubeng bestaat uit ongeveer tien huizen met uitzicht op de bergketen. We vinden samen met Susan en Gabriel een primitief hostel waar we de nacht doorbrengen. De volgende ochtend lopen we in twee uren naar de heilige waterval, waar Tibetanen onderdoor lopen met de hoop op een voorspoedig leven. Laurens neemt ook een sprintje en is drijf- en drijfnat! Nadat hij wat is opgedroogd, lopen we terug. Omdat we vrijdag vliegen naar Lhasa, kunnen we niet langer in Yubeng blijven waardoor we vandaag alweer de hele reis terug naar de andere kant van de heuvel moeten maken. We proberen een paard te ritselen die ons omhoog kan brengen, maar de Tibetanen lijken er niet echt zin in te hebben. Als ze na een duidelijke prijsafspraak weer met een ander bod komen, keren we beide om en besluiten te gaan lopen. We krijgen al snel spijt als we merken dat het pad onwijs steil is. Als het ook nog begint te onweren EN we beginnen de twijfelen of we wel het goede pad bewandelen, slaat de wanhoop toch enigszins toe. Gelukkig weet een monnik ons te bevestigen dat dit toch echt de weg naar de passage is en blijft het ook droog. Na anderhalf uur bloed, zweet en tranen komen we toch echt op de top aan. In galop rennen we het laatste stuk naar beneden. We zijn stuk als we onderaan het pad aankomen, maar daarom zeker niet minder voldaan! We rijden met een taxi terug naar Feilaisi waar we de nacht doorbrengen. De volgende ochtend regelen we met twee Chinese dames en een Franse dame een minibusje terug naar Shangri-La. De chauffeur zet ons na ongeveer vijf uren voor de deur van Kevin's Inn af waar we in ons bed kruipen en de rest van de dag niet meer uitkomen. De volgende dag kunnen we bijna niet lopen, want echt alles is stijf en doet pijn. Maar dat mag de pret niet drukken, want vandaag vliegen we naar het dak van de wereld; LHASA!

Het prachtige landschap van Guilin en Yangshuo

Vanuit de overvolle stationshal van Wuhan nemen we de trein naar Guilin. We zijn er ondertussen al aan gewend dat Chinezen af en toe met ons op de foto willen, maar het blijft vreemd dat ze je soms zo aanstaren. Laurens kiest ervoor om net zo heftig terug te kijken, maar dat vinden ze vaak alleen maar interessant. Op het station zijn we de enige westerlingen en we zijn zo'n beetje het middelpunt van de belangstelling. Gelukkig kunnen we ver boven de kleine Chinezen uitkijken en zien ons perron al snel. Voor ons perron staan vier verschillende hekken waar een hele horde Chinezen voor staat te dringen. Zodra de hekken opengaan, wordt er gedrukt, geschreeuwd en mensen klimmen over stoelen om zich zo snel mogelijk een weg door de menigte te banen. We slapen vannacht op een hardsleeper; een cabine zonder deur, waar je met z'n zessen in slaapt (drie bedden aan iedere kant). Het is wel een beetje krap en we verwachten weinig slaap te krijgen, maar om 22:00 gaan alle lichten uit en ligt iedereen al te pitten!! We hebben dus een redelijke nachtrust gehad als we de volgende ochtend om 5:00 aankomen. De taxi zet ons af in de straat van ons hostel, waar een paar Chinezen ons de weg wijzen. We lopen een steeg in waar we opgeschrikt worden door een gigantische rat die ons onder de voeten loopt. De hele buurt wordt wakker van Laurens zijn gegil. Gelukkig vinden we ons hostel waar we nog even lekker een paar uurtjes slaap meepakken.

Een paar uur later lopen we door het moderne centrum van Guilin. Het komt over als een gezellig dorpje, maar telt toch nog 670.000 inwoners. Het is helaas een beetje regenachtig, maar dat vergeten we snel als we in de verte het prachtige karstgebergte al zien. Het landschap van Guilin bestaat uit een groot bataljon van deze kalkstenen torens die abrupt uit de vlakte oprijzen. We beklimmen (lees trappen oplopen) de ‘Piek van de unieke schoonheid' die zich midden in de stad bevindt. We hebben een mooi uitzicht en zien het karstgebergte zover we kunnen kijken. In het park waar de piek zich bevindt, krijgen we gezelschap van een praatgrage Chinees die redelijk engels spreekt. We kijken er al lang niet meer van op dat Chinezen hun engels op ons willen oefenen, maar deze Chinees is wel heel vasthoudend. We vinden het wel grappig en wachten rustig af. Hij loopt wel een kwartier al kwebbelend met ons mee om ons vervolgens mee te lokken in een parelfabriek (gewoon een winkel, waar ze parelkettingen ed. proberen te verkopen). We lopen een rondje en bedanken vriendelijk. Onze Chinese vriend loopt ook nog met ons mee het zevensterrenpark in, waar hij ons de grot wijst voordat hij naar huis gaat, aardige kerel! We bezoeken de grot met stalactieten en stalagmieten (voor meer informatie graag contact zoeken met Laurens). De grot is erg indrukwekkend en op Chinese wijze versierd met allerlei doldwaze kermisverlichting.

Gezien het weer besluiten we de volgende dag lekker te chillen. Laurens duikt de sportschool in en Christina laat haar nagels maar weer eens verzorgen. Daarna nog een heerlijke massage van een boerende Chinees en onze dag is volmaakt! Gelukkig is het weer de volgende dag een stuk beter en besluiten we samen met een Israëlisch koppel (Shalom!) met een boot via de Li-rivier naar Yangshuo te gaan. Bepakt en bezakt stappen we de boot in die met eenlekker rap tempode rivier afvaart. Het is een geweldige tocht van ongeveer drie uur. Onderweg zien we het karstgebergte aan ons voorbij trekken. We maken een tussenstop bij een grot waar we met een soort vlot van bamboe ingaan. Een kort tochtje, maar wel erg leuk. In de middag komen we aan en worden we opgevangen door een overenthousiaste Chinese dame die we zo snel mogelijk afschudden. We checken in bij een hotel met uitzicht op de rivier en hebben eindelijk na ruim vijf weken reizen voor het eerst weer eens een tweepersoonsbed! We lopen wat rond in Yangshuo en besluiten morgen maar eens de stad te gaan verkennen.

Op de fietsgaan we ons de volgende dag richting Moon Hill, ongeveer 10 kilometer buiten Yangshuo. Het weer is erg aangenaam, dus dat scheelt. We fietsen een stuk langs de grote weg wat iets minder is gezien de stank van de uitlaatgassen. We komen aan bij Moon Hill waar we bijna omver worden gelopen door dames die ons water willen verkopen. We kopen een flesje want het wordt tenslotte een hele klim. De dames zien onze aankoop als een uitnodiging om ons de hele weg (ruim 1200 treden!!) te achtervolgen. Het is onwijs warm, dus onderweg nemen we af en toe een pauze waarop de dames driftig met hun waaiers beginnen te wapperen om ons af te koelen, dit is zo gek nog niet!! Als dank kopen we nog maar een flesje water als we boven zijn. De flesjes blijken daar alleen 10 yuan te zijn in plaats van 5! Uiteindelijk weten we toch voor 5 yuan een flesje water te bemachtigen, maar de ondernemersgeest van deze dames is werkelijk bewonderenswaardig! Nadat we uitgepuft zijn, doen we de laatste klim en genieten van het geweldige uitzicht. Onze reisgids geeft een leuke route door het platteland aan, dus we steken een landweggetje in. Wat is dit super! We fietsen door de rijstvelden, kleine dorpjes, langs kleine riviertjes totdat we geen enkel idee meer hebben waar we zijn! We komen een aantal andere toeristen tegen (de eerste overigens) die de weg ook behoorlijk kwijt zijn. Na nog een uurtje fietsen komen we in een stadje aan en halen we opgelucht adem. Tenminste, totdat we een bord tegenkomen waarop staat dat we nog tien kilometer buiten Yangshuo zitten. Nog even doortrappen dus!

Op vrijdag gaat de wekker vroeg, want vandaag gaan we naar Longsheng om de rijstterrassen te bewonderen. Na drie uren rijden komen we aan op de plaats van bestemming. We gaan eerst nog naar een optreden van de langharige en kontknijpendedames van Longshen. Erg apart en Laurens wordt en passant nog even getrouwd aan een kleine dame! Dan op naar de rijstterrassen. Na een klim van een half uur hebben we een mooi uitzicht over de terrassen. We nemen een aantal mooie foto's om vervolgens terug te lopen naar de plaats waar de bussen staan te wachten. We staan al enige tijd te wachten als we zien dat onze gids onwijs ruzie loopt te maken met twee andere dames. Ze lopen in een van de bussen aan elkaar te trekken en te sleuren. We begrijpen niet helemaal wat er aan de hand is, maar besluiten na een half uur wachten maar gewoon met de hele groep de bus in te stappen. Het gevecht gaat onverminderd door en we komen er achter dat deze ruzie over de bus gaat. De andere dames zijn ook gidsen en staan ook met hun groep op een bus te wachten. De dames willen geld zien en anders blijven ze de deuren van de bus belemmeren zodat wij niet weg kunnen rijden. Uiteindelijk betaalt onze chauffeur hen 100 Yuan en kunnen we eindelijk weg. Temperamentvol volkje die Chinezen! 's Avonds nuttigen we nog wat biertjes hier en daar om daarna lekker te gaan slapen.

De volgende dag boeken we een aantal leuke activiteiten bij een boekingskantoor en besluiten de rest van de dag een beetje om te hangen. Laurens gaat wat internetten terwijl Christina het centrum onveilig maakt. Shoppen is hier overigens een drama! Alles is veel te klein, te kort of zit gewoon voor geen meter. Christina voelt zich hier net een reus (en dat is ze hier ook gewoon). Gelukkig slaagt ze vandaag prima, dus haar dag kan niet meer stuk.

We vertrekken de volgende dag om 9:00 met een busje naar het plaatsje Fuli, waar we gaan kayakken over de Li-rivier. De tocht is geweldig, maar het weer zit helaas niet mee. Het regent bijna de hele rit, waardoor we goed nat worden. Het onheilspellende uitzicht met mist en hier en daar een visser maken het erg speciaal. We eindigen in Puyi waar een Chinees met mooie Chinese tractor ons staat op te wachten. We laden de kayaks in en hij zet ons af bij de busstop. We bevinden ons in de lokale bus tussen de Chinezen met levende kuikentjes, een eend aan een touw en kleine kindjes die ons lopen aan te staren, een interessant ritje! 's Avonds gaan we naar 'Impression, Sanjie Liu' licht en muziekshow op de Li rivier. Deze show is erg populair en trekt dan ook twee keer per avond 3000 bezoekers! De maker van deze show ontwerpt tevens de openingsact van de Olympische Spelen 2008, dus dat belooft wat! Het is inderdaad een ongelofelijke show, opgevoerd op het water tussen de karstgebergten, super!!

De volgende ochtend staan we om half zes op om te gaan ballonvaren! We worden met een jeep naar de plaats gebracht waar de ballonnen worden opgelaten. We moeten ruim een uur wachten en als het begint te regenen zakt de moed ons in de schoenen. Maar dan gaat het toch echt gebeuren. We stappen met z'n tweeën en een piloot in een mandje en voor we het weten zweven we tussen het karstgebergte en zien we het landschap onder ons voorbij trekken. Wat is dit super! Ondanks dat het wat krap is en die brander toch echt wel heet in je nek is genieten we ontzettend, wat een geweldig uitzicht! Na een uur landt onze piloot de ballon netjes op een landweggetje en worden we met een jeep weer naar Yangshuo gebracht. Na een lekker ontbijt nemen we om 12 uur een taxi naar het vliegveld van Guilin om via Kunming door te vliegen naar onze volgende bestemming; Lijiang!

Cruise door De Drie Kloven over de Yangtze rivier

Na een redelijke nacht in de trein rijden we rond half tien in de ochtend het station van Chongqing (uitspreken als tsjong-tsjing) binnen. Als we uitstappen hebben we al snel door dat het lekker warm gaat worden vandaag. Gelukkig kunnen we na een korte taxirit in het boekingskantoortje even afkoelen. Daar nemen we kort de komende dagen door. We gaan drie dagen lang ‘cruisen' op de Yangtze rivier!

We vertrekken pas in de avond dus we lten onze tassen achter en gaan Chongqing maar eens verkennen. We lopen wat rond en bekijken hier en daar een winkel van binnen. Op straat is het, zoals we inmiddels wel gewend zijn, weer een drukte van belang. Het is ook gigantisch warm en al snel belanden we op een terrasje. Terrassen heb je maar weinig in China en deze Starbucks was dan ook de enige die we konden vinden. We lopen weer verder, maar het gaat allemaal steeds moeizamer. Tijd voor een voetenmassage! We liggen naast elkaar en moeten af en toe ons best doen om niet te lachen. Oh, ze blijken ook de rug, armen en benen mee te nemen.. prima!

We kijken nog wat rond, pakken een koud biertje bij een verlaten restaurant aan de rivier en werken een goede Chinese maaltijd naar binnen. Bij een supermarkt (weer een megagrote waarbij je alles in onnodig veel variaties kan kopen) slaan we voor de zekerheid wat voedsel in voor de komende dagen. We hebben even moeite om daarna het boekingskantoortje terug te vinden, maar dat lukt uiteindelijk dankzij de altijd behulpzame chinezen.

Het is zweten geblazen als we met volle bepakking naar het schip lopen. Een vrij oude Chinees biedt ons meerdere malen aan om onze tassen met zijn stok op zijn rug te dragen, maar nee, wij doen het zelf wel. Ons huisje voor de komende dagen ziet er gezellig uit. Er staan twee stapelbedden, een bureautje, een bankje en er is een kleine wc/douche ruimte. De wc en douche worden vaker gecombineerd in China. Het houdt in dat je naast de wc-pot (ja gelukkig wel een pot hier) staat te douchen. Er is dus verder geen aparte douchecabine. Ach, werkt ook wel. Wij slapen op de twee bedden beneden en hopen nog even dat er geen andere mensen bijkomen. Die kans is heel klein in China, want meestal weten ze bussen, boten, parken etc tot de nok toe te vullen. Het duurt dus ook niet lang voor het deurtje van onze hut opengaat en we kennismaken met een chinees echtpaar van ergens achter in de 50. Ze spreken nauwelijks Engels, maar met handen, voeten en een tekenblaadje erbij komen we toch een heel eind. Wij leren wat nieuwe Chinese woorden en andersom doet vooral de man (Wei Ko Hoa geheten, komen we later achter) zijn uiterste best om wat Nederlandse woorden op te pikken. We zijn er ook al achter dat zijn favoriete (en bijna enige) Engelse woorden 'Too much' zijn. Het lijkt werkelijk op alles van toepassing!

We klinken onze bierblikjes op een goede vaart als we op het voordek de mooi verlichte stad achter ons laten. Samen met ruim 100 chinezen en een handvol westerse toeristen glijden we stroomafwaarts door de Yangtze rivier. De Yangtze is de langste rivier in Azië. Hij ontspringt in het hooggebergte van Tibet, slingert 6.300 kilometer door bergen en vlak land en mondt uit in de Oost-Chinese Zee boven Shanghai. Grootste trekpleister en voornaamste doel van deze boottocht is het bekijken van de spectaculaire Drie Kloven. We hebben geluk dat we dit beroemde natuurverschijnsel nog kunnen bekijken, want binnen een paar jaar zullen de kloven grotendeels onder de waterspiegel verdwijnen. De Chinezen zijn namelijk druk bezig met het afbouwen van een enorme muur van beton midden in de rivier. Deze dam, toepasselijk genaamd de Drie Kloven Dam, wordt de grootste ter wereld. Als hij in 2009 af is, zal het waterpeil zijn gestegen tot 175 meter boven het peil in Shanghai. Reden voor de bouw van dit enorme project is energie: de dam zou eentiende van het Chinese stroomverbruik kunnen compenseren. Vanwege de stijging van het waterpeil moeten in het totaal ruim 2 miljoen mensen verhuizen naar hoger gelegen gebieden. We zien dan ook veel leegstaande huisjes aan ons voorbijtrekken.

We bevinden ons op een Chinees cruiseschip. Niet heel luxe, maar dat hoeft ook niet (want dat is veel te duur). Het is wel een toeristisch schip dus we stoppen onderweg regelmatig voor een tour. De airco in de hut is meer een 'blaast-iets-koelere-lucht'-apparaat, maar we zijn er toch blij mee. Na een nachtje slapen is 6:00 's ochtends voor de eerste tour wel iets te vroeg voor Christina. Laurens duikt samen met een horde Chinezen de duivelse tempels van Feng Du in. De tempels op de berg zijn gemaakt om te laten zien hoe verschrikkelijk de hel is. Prachtige spookbeelden en illustraties van legenden en verhalen. De stad verdient zijn naam 'spookstad' nog eens extra, omdat de mensen de stad verlaten vanwege de bouw van de Drie Kloven Dam. Bij terugkomst moet er nog wel even een leger van Chinese verkopers getrotseerd worden. 'Hello!!', 'Hello, water!' wordt er van alle kanten geschreeuwd.

We vervolgen onze weg op de Yangtze rivier en gaan even naar het zonnedek. Daar branden we alleen bijna vanaf, dus dan maar even bijslapen in de hut. De volgende stop is in de middag. Een bus brengt ons naar een de grootste waterval van Azië. Erg mooie waterval en we kunnen er nog achterlangs lopen ook! Bij de terugreis stopt de bus opeens. Er komt een eierenverkoper binnen en alle Chinezen (Iedereen behalve wij) doen zich tegoed aan een lekker gekookt eitje. We varen weer verder. 's Avonds bekijken we nog een tempel met circusverlichting en moeten we weer heel wat verkopers duidelijk maken dat we geen eten, drinken of souvenirs willen.

De volgende ochtend worden we alweer erg vroeg gewekt, maar we vinden het wel even prima. We slapen even lekker door. Rond 10 uur veroveren we op het dek twee mooie spots om de eerste van de drie kloven te bekijken. Gedurende een half uur varen we door de acht kilometer lange kloof. Links en rechts zien we de steile wanden recht het water inlopen. Erg mooi!

Even later komen we aan in het plaatsje Wushan waar we op een kleinere boot gaan voor een tocht door de 'little 3 gorges'. We varen door veel smallere kloven en dit maakt het nog een stuk mooier! Laurens ritselt voor een paar dollars nog even een prachtige spot op de boot (voor de stuurcabine) waar we samen met de Chinese hutgenoten de kloven nog beter kunnen zien. We zijn verbaasd als we van de boot mogen en daarna in nog kleinere boten gestopt worden. We lezen het even later...we zijn aangekomen bij de 'mini-three-gorges'! De Chinezen weten wel hoe ze een kloofje moeten vermarkten! Met een platte boot varen we door de kloven, prachtig! Onderweg wordt ook gezongen. Er is een meezinger waar ook wij in kunnen meezingen (we hoeven alleen maar het laatste woord te herhalen) en dat tot groot vermaak van de Chinezen. Na de mini three gorges stappen we weer in de boot voor het vervolg van de kleine 3 kloven tour. Het komt erop neer dat we terugvaren naar Wushan. Daar zullen we op de boot ook de nacht doorbrengen. We pakken nog wel even Chinese zang en dans show mee. Het is veel te warm in de zaal en de optredens zijn af en toe niet al te best. De Chinezen hebben sowieso vrij veel moeite met een goede choreografie, vaak gaat het geheel niet helemaal gelijk. Maar dat maakt het dan ook wel weer grappig.

De volgende dag worden we weer lekker vroeg (half 6) wakker gemaakt. De boot is al onderweg en we zijn aangekomen bij de tweede kloof. Wederom een erg mooi schouwspel. We bekijken deze ochtend nog een tempel, doen we mee aan een 'dragrace' (peddelen in een lange, smalle boot) en zien we weer een Chinese show (deze een stuk beter).
Als we door de derde kloof varen hebben we het zonnedek zo'n beetje voor onszelf. De harde wind blaast ons er bijna vanaf! Het is de langste (en minst indrukwekkende) kloof. Halverwege de kloof hebben we onze eindbestemming bereikt. We zijn aangekomen bij de Drie Kloven Dam. We bekijken dit gigantische project vanaf verschillende punten. Met bussen worden we van het de ene plek naar de andere plek vervoerd. Het is een sterk staaltje bouwkunst, maar het zijn ook de immense gevolgen (zoveel mensen die moeten verhuizen en natuur die verloren gaat) die ons verbazen. Bij de laatste busrit die ons naar het beginpunt zal terugbrengen staat een erg lange rij. Het duurt allemaal erg lang en de rij verandert al snel in een grote berg mensen. Iedereen wil vooraan staan. Wij doen vrolijk mee en als er een bus aankomt, is het vechten geblazen: duwen, trekken, schreeuwen en ellebogen mogen volop gebruikt worden. Het lukt Laurens om in de bus te geraken, maar de rest van de groep moet wachten op de volgende bus. Het duurt even voordat de rest ook aankomt en we zijn dan ook te laat voor onze bus naar Yichang. Gelukkig hebben ze gewacht. Rond half acht komen we aan in Yichang en we springen direct in de volgende bus die ons naar Wuhan zal brengen. Daar hebben we een kamer in een hostel gereserveerd. Als we er half 12 in het donker aankomen, slapen we in no time!

Als we de volgende dag door Wuhan lopen, merken we al snel dat dit geen wereldstad is en zijn we niet getreurd dat we hier maar één volle dag hebben. We lopen naar het Gele Kraanvogelpaviljoen, waar we de tempel bekijken. Daarna eten we weer lekker vegetarisch bij een Boeddhistische tempel om daarna terug te keren naar ons hotel. We relaxen in ons hotel en kijken al uit naar morgen, want dan vertrekken we met de trein naar Guilin!

De oude stad Xian

Op vrijdag staan we vroeg op, want vandaag vertrekken we naar Xian! Na twee uurtjes vliegen, komen we rond 14:00 aan en we worden voor slechts 25 Yuan met de bus vervoerd naar het centrum. Nog tien minuten lopen (en dat is best een eind met 20 kilo bagage op je rug) en we komen aan bij onze verblijfplaats voor de aankomende nachten. We boeken een aantal trips voor de aankomende dagen en doen het verder lekker rustig aan.

Zaterdagochtend vertrekken we na een heerlijk westers ontbijt, samen met een Tsjechisch stel naar een panda rescue center. Als we na twee uur rijden het park binnen komen lopen, worden we op afstand gehouden. Op slechts tien meter afstand loopt een panda (LOS!) met twee verzorgers door het park! De rest van dit ‘rescue'centre is een erg slechte dierentuin. Er leven ongeveer tien panda's in dit centrum die leven op een oppervlakte zo groot als een voetbalveld. De binnenverblijven zijn vies en de dieren zien er niet goed uit. Een werknemer vertelt ons dat de dieren uit de natuur worden gehaald wanneer ze gewond zijn. Ze worden opgevangen en verzorgd. En dan terug in de natuur gebracht? Nee, dat blijkt een ontzettend moeilijke taak. Als een panda eenmaal gewend is om gevoed te worden, overleeft hij het niet in de natuur. De dieren worden hier verder gehouden ter observatie en om paring tussen de beesten tot stand te brengen. Dit is tot nu toe twee maal gelukt, maar de dieren groeien op in gevangenschap en zullen nooit in vrijheid leven. Als we dit hadden geweten, waren we nooit gegaan! We lunchen in een nabijgelegen restaurant en rijden daarna terug naar Xian.

In de Lonely Planet lezen we dat er iedere avond in Xian de grootste fonteinshow van Azie plaatsvindt. Rond acht uur lopen we dan ook richting de bus. Het is even zoeken, maar dan zien we lijn 109 aankomen. Lekker op z'n hollands vraagt Laurens twee kaartjes aan de buschauffeur. Die wijst naar een soort grote bus, waar Laurens dan maar zijn vijf Yuan in deponeert. Aangezien de kosten één Yuan per persoon zijn, wacht Laurens vertwijfeld op zijn wisselgeld, maar tevergeefs. Na tien minuten stopt de bus aan de kant van de weg en komt de buschauffeur Laurens hoogstpersoonlijk toch nog even zijn wisselgeld brengen, aardige mensen die Chinezen! De fonteinshow is geweldig! Op klassieke muziek dansen de gigantische fonteinen op en neer. Het is hier onwijs druk en de helft van de mensen staat te springen onder het kletterende water.

's Avonds besluiten we het nachtleven van Xian in te duiken. De barstreet zit vlak achter ons hostel, dus dat komt goed uit. We bezoeken een paar kroegjes en gaan daarna op zoek naar een leuke club. We lopen langs een aantal vage tentjes waar keiharde stampmuziek vandaan komt, maar vragen ons af of daarbinnen wel echt iets gebeurt. We wagen het erop en worden naar de lift begeleid. Aangekomen op de vierde etage gaat de liftdeur open en bevinden we ons midden tussen een hossende menigte in een geweldige discotheek. We krijgen een beetje het gevoel van een Expornstarfeest in Noa, super!

Zondagochtend worden we opgepikt voor een tour naar het Terracotta leger. We maken een tussenstop bij Ban Po village. Dit dorp uit Neolithische tijd is maar liefst 7000 jaar oud. We hebben de overblijfselen kunnen bekijken van 45 huizen, 2 stallen, 200 kelders en ongeveer 250 graven. Ondanks dat de opgravingen op zichzelf niet zo indrukwekkend waren, is het onvoorstelbaar om enigszins een idee te kunnen krijgen van hoe deze mensen leefden. De opgravingen zijn dan ook van grote archeologische waarde. We lunchen met onze groep van ongeveer tien mensen bij een plaatselijk restaurant om daarna door te rijden naar onze eindbestemming. Een paar boeren die in 1974 een put aan het graven waren, stuitten op een 2000 jaar oud terracotta leger. Een eeuwige keizerlijke garde die in de buitenste wal van het keizerlijke mausoleum werd ingegraven. De duizenden aardewerken soldaten staan in drie grafkelders. We lopen van de kleinste naar de grootste grafkelder. De grootte van het geheel is bijna niet te bevatten. Ondanks dat nog niet eens een derde van de soldaten is uitgegraven, is het gegeven dat dit allemaal gebouwd is voor 1 keizer ongelovelijk. De volgende dag beginnen we onze wandeling door Xian bij de drum- en beltoren om vervolgens in het moslimkwartier de moskee te bezoeken. Vanaf de beltoren bekijken we het uitzicht over de stad. Aan het einde van de dag pakken we de trein naar Chongqing voor onze volgende etappe!

Onze kennismaking met Azië: de wereldstad Peking!

Vrijdagmiddag rond drie uur komen we aan in het geweldige Peking. Onze honcho voor de aankomende twee dagen staat ons al op te wachten. Tracy doet ons een beetje denken aan Uzi, een goedlachse, erg vriendelijke dame. Als we het stationsplein opkomen, lopen we tegen een muur van hitte op (zelfs de chinezen hebben het warm), maar dat mag de pret niet drukken. Een transferbusje brengt ons naar het hotel, waar we een luxe kamer krijgen toegewezen, oh yeah!! Even douchen en daarna lekker Chinees eten!! (Ik hoop dat we over een maand nog zo enthousiast zijn). Het restaurant is vlakbij ons hotel en als we de ingang naderen, horen we een oordovend geluid van krekels. We kijken eens om ons heen en ontdekken dat deze beestjes in kleine mandjes verkocht worden. De Chinezen geloven dat krekels voorspoed brengen en we zullen ze dan ook nog veel tegenkomen. In het restaurant lopen we direct tegen aquaria aan met verschillende vissen, zoek maar uit! Als we aan tafel zitten kan het avontuur pas echt beginnen, geen mes en vork maar Chinese stokjes. Laurens vindt het in het begin nog behoorlijk grappig, maar als hij na een kwartier nog niet eens kwart van zijn eten op heeft, raakt hij toch enigszins gefrustreerd. Gelukkig hebben we een maand lang om ons deze vaardigheid eigen te maken. Een aantal anderen kiezen voor de Pekingeend die aan onze tafel wordt gesneden, maar wij gaan toch maar voor de groentegerechten (ook erg lekker!!) We kunnen helaas niet uitgebreid van ons diner genieten, want er staat een acrobatenshow op het programma. Met twee taxi's rijden we naar het theater waar de show wordt opgevoerd. Taxi's rijden hier trouwens af en aan. Je betaalt ongeveer 10 yuan (1 euro) voor de eerste drie kilometer en 10 yuan per volgende kilometer. Ondanks dat we helemaal achteraan zitten is de show erg leuk om naar te kijken. Na een uur staan we weer buiten en staat Tracy ons alweer op te wachten. We gaan terug naar het hotel waar we discreet relaxen in ontspannen sfeer.

Zaterdag zitten we rond 8:30 in de taxi richting het Tiananmen plein. Dit plein was in 1989 het toneel voor studentendemonstraties met hun bloederige climax. Hier ligt Mao begraven en het monolithische Chinese parlement kijkt op het plein uit. Het is ontzettend indrukwekkend gezien de grootte van het plein en de hoeveelheid mensen dat hier rondloopt. Op de 'poort van de hemelse vrede' hangt een gigantisch portret van Mao Zedong. Hij kijkt uit over het plein waar zijn lichaam ligt opgebaard. Chairman Zedong (zoals de Chinezen hem noemen) was tot zijn dood in 1976 meer dan 30 jaar communistisch leider van China. Ondanks dat hij veel dood en verderf voort heeft gebracht, is hij voor de meeste Chinezen nog steeds een groot man. In de Chinese geschiedenisboeken vind je niks terug over zijn obsessie voor aantallen die leidde tot artificiële productiecijfers, een enorme economische disharmonie en massale hongersnood. Het is een vreemde gewaarwording om zijn gigantische portret te zien hangen, uitkijkend over dit enorme plein.

Na een wandeling over het plein, gaan we de verboden stad binnen. Dit ‘optrekje' van 32 hectare groot, was de hoofdverblijfplaats voor de keizers van de Ming- en Qingdynastieen. Tot 1911 was deze stad verboden terrein voor het gewone volk. We dwalen twee uren door dit immense complex om uiteindelijk de groep bij de uitgang weer te ontmoeten. We wandelen door de hutongs (Mongools voor doorgang) terug naar het hotel. Hutongs zijn een wirwar aan nauwe steegjes en straatjes waar vooral de oudere bevolking van Peking woont. Het is een drukte van belang. Er wordt gekookt, gewassen, handel gedreven, mahjong gespeeld en gekaart. Als we na de butongs een grotere weg willen oversteken, worden we tegengehouden door de politie. De weg is aan de zijkanten afgezet vanwege een wielertocht. Dat betekent voor ons dat we de weg niet mogen oversteken en twintig minuten moeten wachten. We verwachten een heel spektakel en zijn dan ook teleurgesteld als de groep van twintig fietsers in een halve seconde voorbijflitst. De hekken gaan opzij en de straat loopt weer vol met fietsers, voetgangers en auto's. Na wat relaxen in het hotel en een lekkere maaltijd gaan we in de taxi richting het theater waar we een Kung Fu show mogen aanschouwen. We verwachten een soort demonstratie van deze Chinese kunstvorm, maar er wordt een geweldige show opgevoerd waarin aan de hand van scènes een verhaal wordt verteld. Erg leuk om naar te kijken, gezien de geweldige vaardigheden van de Kung Fu meesters. Na deze show eten we met de hele groep nog even buiten de deur. Omdat dit de laatste avond is van de groepsreis, drinken we nog een extra Tsing Tao (Chinees bier).

Zondagochtend nemen we afscheid van Alex, Conner en Tracy. Om 9:00 worden we door een minivan opgehaald voor DE tour naar de Chinese muur. We rijden eerst richting de drumtoren, waar een Riksja voor ons klaarstaat. We rijden door de hutongs en mogen binnenkijken bij een van de huisjes. Een ouder echtpaar heeft de thee en snoepjes al voor ons klaarstaan. We bevinden ons in een klein, schattig huisje. De man vertelt ons dat ze hier graag wonen. Ze kennen iedereen in de buurt en zijn hier opgegroeid. Ze huren hun huis van de overheid voor 200 Yuan per maand (20 euro). Ze hebben geen eigen WC, daar zijn aparte gebouwtjes voor die ze met een aantal andere gezinnen delen. Onze gids (en tolk) vraagt naar onze dierenriemen en aan de hand van onze geboortedata berekenen de gids en de Chinese meneer dat Laurens een schaap is (altijd al geweten) en Christina een aap. Onze vriend Jim blijkt een varken te zijn waar hij ook erg blij mee is. Na deze indrukwekkende ontmoeting, vervolgen we onze riksjareis terug naar de drumtoren, welke we vervolgens via het trappenhuis beklimmen. Tegenover de drumtoren staat de beltoren. Deze werden in de 17/18e eeuw gebruikt om de tijd aan te geven. De beltoren gaf 's morgens aan wanneer men op moest staan om te gaan werken en de drumtoren gaf aan wanneer de werkdag erop zat. We nemen het mooie uitzicht vanaf de toren in ons op en kijken naar een kort maar krachtig optreden waarin de drums worden geslagen zoals dat ook vroeger gebeurde. Na de drumtoren zet de chauffeur ons af bij de zijdefabriek. Hier krijgen we een rondleiding met informatie over de productie van zijde. Vervolgens worden we afgezet bij een theehuis waar we allerlei verschillende soorten Chinese thee proberen, vers gezet door een Chinese dame die zelf niet van thee blijkt te houden. Ook hier vraagt de dame naar onze dierenriemen, waarop ze nonchalant verkondigt dat haar zus, net als Jim, een varken is.

Na twee uur rijden komen we aan in Jin Shanling , vanwaar we de Chinese muur gaan beklimmen. Eerst even onder het genot van een koud biertje bijkomen van de busreis. Vervolgens begeleidt onze gids ons de eerste toren op en wijst aan waar we het beste de zonsondergang kunnen zien. Als de gids weg is, staan we allemaal nog steeds met onze mond open, zo geweldig is dit!! Er is hier helemaal niemand en zover we kunnen zien slingert de muur door dit prachtige landschap. We lopen ongeveer drie wachttorens verder (echt verder lopen wordt moeilijk aangezien de muur hier bijna onbegaanbaar is) en zien de zon ondergaan. Het is onvoorstelbaar dat deze 6430 kilometer lange muur door mensenhanden is gebouwd (al vanaf de 7e eeuw voor Christus). We kunnen ons bijna niet voorstellen dat we vannacht op de muur zullen slapen! Na drie uurtjes gaan we de muur af om met de lokale bevolking te eten. We krijgen ook rijstwijn op tafel; een echte Chinese 'wijn' met 46% alcohol!! We concluderen dat dit een uitstekend middel is om je verf mee te verdunnen.
Een aantal Tsing Tao later lopen we met onze zaklampen en ietwat aangeschoten gidsen de muur op. In de derde wachttoren maken we ons bed in de buitenlucht op en onder de sterrenhemel OP DE CHINEZE MUUR sluiten we onze ogen.

We worden de volgende ochtend rond half 7 gewekt. Na een lekker ontbijtje beginnen we aan een wandeling over de muur van ongeveer 8 kilometer. We lopen naar een klein plaatsje genaamd Simatai. De muur is op sommige plaatsen behoorlijk afgebrokkeld, wat het soms een uitdaging maakt de steile stukken op te komen. Ondanks dat het erg vroeg is, komen we al dames tegen die ons drinken proberen te verkopen. Maar dat zijn dan ook de enige mensen die we zien. Het is een geweldige tocht met een fenomenaal uitzicht. Als we na tweeënhalf uur aankomen in Simatai is de beloning groot. Er wordt een heerlijke maaltijd geserveerd in een van de plaatselijke restaurantjes. Het eten in China is trouwens (zelfs voor vegetariërs) prima te doen. Vaak krijg je een kommetje met eetstokjes en een lepeltje. De gerechten die je besteld worden op tafel in schalen geserveerd. We eten bijvoorbeeld geroerbakte ei met tomaat, noedels met groenten, rauwkost, geraspte aardappel en rijst. Na de lunch worden we teruggebracht naar Peking. Rond drie uur komen we aan en checken we in bij hetzelfde hotel waar we al eerder sliepen. We boeken bij de touroperator in ons hotel een vlucht naar Xian, die aanstaande vrijdag vertrekt. We wilden eerst (net als de meeste toeristen) met de nachttrein naar Xian, maar daar moet je minstens 10 dagen van tevoren voor boeken, dus helaas! De rest van de dag rusten we lekker uit.

We slapen een beetje uit en stappen vervolgens in een taxi die ons naar het Zomerpaleis zal brengen. Peking is een geweldige stad, Chinezen zijn alleraardigste mensen en de cultuur is reuze interessant. Het jammere is dat we nog geen heldere dag hebben gehad. De smog beheerst de stad en de temperatuur (rond de 30 graden) helpt ook niet echt mee. Peking is ontzettend druk bezig met de voorbereidingen voor de Olympische spelen 2008, waarbij het terugbrengen van de luchtvervuiling hoog op de lijst staat. Ze zijn op dit moment aan het experimenteren met minder auto's op de weg. Gedurende vier dagen zijn er beperkingen voor het autorijden. De ene dag mogen de auto's met de even nummerborden de weg op en de andere dag de auto's met de oneven nummerborden. We kunnen bijna niet geloven dat het hier normaal dus nog drukker op de weg is! Wat betreft de Olympische Spelen, moet er nog heel wat gebeuren. Veel stadions zijn nog lang niet af, maar de overheid zal er alles aan doen om het vlekkeloos te laten verlopen. Ook het rochelen wordt aangepakt, maar daar merken we nog niet veel van. Onze taxichauffeur schraapt zijn keel de hele weg naar het zomerpaleis, jammie!! Het zomerpaleis bestaat uit een losse verzameling keizerlijke tempels, paviljoenen en zalen in een park rond het uitgestrekte Kunming Lake. Het uit de 12e eeuw stammende park werd door de keizerlijke familie als zomerverblijf gebruikt. We lopen een beetje rond, maar gezien we bijna bezwijken onder de hitte, besluiten we met een klein motorbootje het meer op te gaan. Lekker uitwaaien!! Na dit verfrissende ritje lopen we naar de grootste tempel in het park. Gezien de hoge ligging van de tempel kunnen we genieten van een geweldig uitzicht. We nemen vervolgens een taxi naar de Lamatempel, maar deze blijkt al gesloten. We besluiten maar vast wat te gaan eten en lopen tegen een vegetarisch restaurant aan. Die vind je vaker in de buurt van tempels, aangezien monniken volgens het Boeddhisme geen vlees mogen eten. We hebben eerder gehoord dat de Chinezen onder vegetarisch ook wel bijvoorbeeld ‘geen ei' verstaan, dus we benaderen het geheel in alle voorzichtigheid. Op de kaart zien we inderdaad allemaal vleesgerechten staan! Als we de serveerster om opheldering vragen, zweert ze ons dat alle gerechten gebaseerd zijn op soja en andere vleesvervangers. Het eten ziet er heerlijk uit, maar we twijfelen toch zwaar aan het vegetarische gehalte, het ziet er echt uit als spek! Als er vervolgens een groep monniken binnenkomt, geloven we haar op haar woord en we genieten van een heerlijke maaltijd. Hier kunnen ze in Nederland nog wat van leren! We besluiten door de hutongs terug te lopen naar ons hotel, maar als we tien minuten rondlopen, weten we echt niet meer welke kant we op moeten, wat een doolhof! We lopen nog wat verder en komen uit op dezelfde plek waar we net ook waren. Dan maar terug naar de grote weg en het op die manier te proberen, want dit is niet te doen! Moe maar voldaan komen we aan op onze hotelkamer.

Op woensdag bezoeken we de Tempel van de Hemel. Dit vorstelijk terrein (gemaakt tijdens de Ming-dynastie) is een van Pekings mooiste historische monumenten. We verwachten een tempel, maar bevinden ons in een enorm park met een oppervlakte van 267 hectare. Het leuke is dat hier ook allerlei Chinezen zijn die dansen en muziek maken, erg vermakelijk. De Gebedszaal voor een Overvloedige Oogst is het centrale gebouw en erg indrukwekkend. Na de tempel van de hemel bezoeken we de Lama tempel. Een boeddhistische tempel, die nog veel gebruikt wordt. Er zijn wel acht verschillende complexen met Boeddhabeelden waar Chinezen bidden en wierook branden. Na de Lama-tempel eten en drinken we wat in een nabijgelegen cafeetje. Gelukkig voor Laurens hebben ze hier dumbells liggen, dus kan hij meteen zijn spiermassa even bijwerken. We hebben het wel een beetje gehad met dat Chinese eten en voor de afwisseling willen we wel weer eens pizza! Uit de Lonely Planet vissen we een adresje en stappen in de taxi. De chauffeur draait de kaart drie keer rond, maar lijkt uiteindelijk te begrijpen waar hij heen moet. Hij zet ons dan ook netje af bij een gesloten restaurant, bedankt! We lopen wat rond op zoek naar een ander eettentje en belanden uiteindelijk in een restaurant/kroeg waar ze ons een wel heel duur biertje in de maag willen splitsen. Na wat onderhandelen, komen we er wel uit en deze tent heeft onze beloofde pizza, heerlijk! We laten ons weer prinsheerlijk thuisbrengen en gaan vroeg slapen.

Donderdagochtend gaan we naar het Beihaipark, waar we mensen zien dansen en zingen, erg leuk! Als we een tijdje bij een groep dansende Chinezen staan te kijken, ontspringt Christina de dans niet. Een Chinese meneer kijkt haar diep in de ogen en vraagt haar ten dans, de overige Chinezen vinden het hilarisch (en Laurens trouwens ook). Na dit tafereeltje lopen we nog wat door het park en varen met de een pont naar de overkant van het meertje. We nemen een taxi naar de 'Clothing market' waar vier verdiepingen volgepakt zijn met kleding, schoenen, tassen, souvenirs ed. We worden bijna aangevallen door de Chinezen die ons wat willen verkopen en als je ook nog wat past of oppakt, zijn ze helemaal niet te stoppen. Laurens onderhandelt ongeveer 20 minuten over twee shirts , maar weet de prijs dan wel omlaag te krijgen van 700 Yuan naar 150 Yuan (15 euro). Na de markt is het tijd ons te laten verwennen. Christina gaat voor de pedicure terwijl Laurens zich door een Chinese dame lekker laat masseren. Tijdens de massage vraagt de masseuse of Laurens geïnteresseerd is in een typisch Chinees ritueel; cupping. Bij cupping worden een soort glazen potjes gevuld met een licht ontvlambare vloeistof, waarna er een vuurtje bij wordt gehouden. Vervolgens worden de cups op de rug geplaatst en zuigen vacuüm. Erg pijnlijk, maar volgens de masseuse een goede remedie tegen pijnlijke spieren. Aan de kleur van de vlekken kon ze zien dat vooral de spieren in de onderrug en schouders gestresst waren. Hij loopt nu overigens nog met blauwe plekken op zijn rug! Het is vandaag een mooie heldere dag, dus we lopen nog even naar het Plein van de Hemelse Vrede voor wat leuke shots. Daarna nog wat gedronken en gegeten en zo eindigt ons avontuur in de gigastad Peking. Morgenochtend vertrekken we richting Xian, waar ons een heel nieuw avontuur staat te wachten, maar daarover binnenkort meer.

De Transmongolië Express: let the training begin!

Daar zitten we dan in ons nieuwe onderkomen voor de komende dagen. We kijken heel even omwennig om ons heen. Enkele seconden later beginnen we met het wegbergen van onze tassen en zodra de trein een twintigtal minuten later begint te rijden voelen we ons al helemaal thuis. We zijn begonnen aan de langste treinreis ter wereld!

De Transsiberie express loopt officieel van Moskou naar Vladivostok. Wij doen echter een variant die aftakt naar Mongolië en ons uiteindelijk naar Peking (China) zal brengen. Zonder uit te stappen duurt de treinreis 7 dagen, maar dat is zonde want onderweg zijn er een aantal plaatsen die zeker een bezoek waard zijn. Wij zullen onze treinreis onderbreken in Irkutsk en Ulaan Baator.

De reis naar Irkutsk duurt 4 (!!) dagen dus we hebben alle tijd om te wennen. De trein bevalt ons prima! Het was even heel erg warm, maar bij het wegrijden zijn we erg blij als er airco in ons coupé blijkt te zitten. De trein heeft ongeveer 20 treinstellen en ieder treinstel heeft 10 coupé's, 2 wc's en een 'samovar'. De 'samovar' is een ketel waar je heet water kan halen. Erg handig om soep, thee, koffie en instant maaltijden (vooral noodles, maar ook aardappelpuree) mee te maken. Een coupé bestaat uit 4 bedden en een tafeltje. Wij hebben de 2 bovenste bedden. Uitstekende plek, want dan heb je nog wat extra bergruimte. Af en toe alleen wel erg frisjes vanwege de airco (die je niet uit kan zetten).

Tijdens de treinreis zien we het Russische landschap aan ons voorbij trekken. Veel bomen, weinig heuvels en af en toe een dorp of stad. We vermaken ons ondertussen uitstekend. We chillen, kijken naar buiten, lezen, kaarten, drinken, eten, slapen en praten vooral veel met andere treinreizigers. Dit zijn in ons treinstel voornamelijk toeristen (die zetten ze meestal bijelkaar), maar toch ook hier en daar een local. Als we op een gegeven moment met een groep (Australiers, Engelsen, Belg en een Ier) tijdens de avonduurtjes bij een coupé zitten waarin zich ook een Rus bevindt hebben we erg veel plezier door met hem wat heen en weer te gebaren. Onze vodka lust ie wel en hij laat ons foto's van zijn familie zien. De 'provodnik' (soort van conducteur op ieder treinstel) probeert duidelijk te maken dat we niet te veel lawaai moeten maken. Even later zitten we met 12 mensen een beetje krap, maar wel gezellig in de coupé.

De trein maakt af en toe een korte stop waarbij je niet uit de trein kan. Er zijn gelukkig ook een paar stops van 20 a 30 minuten waarbij je wel uit de trein kan. Hier maken we graag gebruik van om onze benen te strekken en wat eten of drinken te kopen. Op de perrons staan de verkopers al op ons te wachten. Ze verkopen o.a.: water, bier, frisdrank, vis, instant maaltijden, knuffels (altijd handig als je die vergeten bent), fruit en ijsco's.

We zijn 5 tijdzones gepasseerd als we donderdagochtend in Irkutsk aankomen. Dat is 4:00 in de ochtend Moskou-tijd, maar plaatselijk is het dan natuurlijk al 9:00 uur. Op het perron staat onze lokale gids, genaamd Kostya, ons al op te wachten. We rijden direct door naar het Baikalmeer, want daar zullen we de komende 2 nachten doorbrengen!
Het is behoorlijk warm, maar prachtig weer. Het hostel ziet er ook super uit en ligt mooi in de heuvels vlakbij het Baikalmeer. Het doet een beetje denken aan een hotel in de Alpen. We hebben ook eindelijk weer eens een kamer voor onszelf! Na een verfrissende douche en een goede lunch beginnen we met Kostya aan een wandeling naar een 'viewpoint'. Een behoorlijk stukje lopen dat wordt beloond met een geweldig uitzicht over het Baikalmeer! De terugreis nemen we lekker de kabelbaan. Na deze inspanning hebben we het helemaal warm gekregen. We huren een boot die ons naar een mooie zwemplek brengt. Het water in het Baikalmeer is koud, maar erg lekker om even af te koelen. Tijd voor een hapje eten! Een mooie tafel aan het water. Beetje jammer dat het restaurant de helft van de dingen die op de kaart staan niet heeft en de serveerster er alles behalve zin in heeft. Ze lijkt wel dronken en als ze bij het dessert 5 keer een ‘siberian mozaiek' op tafel zet, terwijl er maar 1 besteld is, wordt ze nog boos ook. Wij kunnen er goed om lachen uiteraard. We pakken nog een biertje bij het hostel en gaan daarna slapen.

De volgende dag slapen we even goed uit en daarna maken we een tocht naar een tweede 'viewpoint'. Nu zien we het Baikalmeer van een andere kant en het ziet er weer mooi uit. De rest van de dag hebben we relaxt op het strand (nou ja, 2 meter breed en alleen stenen) gelegen. Als de avond begint maken we gebruik van de sauna die bij het hostel zit. Mooie houten sauna die wel heel erg heet is, rond de 120 graden! Tussendoor gieten we wat koud water over ons heen. We krijgen ook nog even goed van langs in de sauna. Op Russische wijze worden we geslagen met de takken en blaadjes van de berk. Wel even doorbijten, maar genieten geblazen natuurlijk! Het eten bij het hotel smaakt prima en daarna duiken we ons bed in.

De volgende ochtend pakken we onze tassen weer in. We rijden terug naar Irkutsk om daar de dag door te brengen. Het is erg warm dus we hebben niet zoveel zin om de halve stad af te lopen. We zitten eerst even in een internetcafe, bekijken dan de stad een beetje en zitten daarna nog wat in een park. Om 19:00 vertrekken we richting het station. De trein staat al klaar en we vertrekken richting Mongolië!

De trein waar we nu inzitten is ongeveer hetzelfde. De ‘providnika' bestaan uit mongoolse vrouwen die behoorlijk nors kijken. Het is weer lekker warm in de coupé en helaas blijkt deze trein geen airco te hebben. Het raam staat gelukkig open en zodra we wegrijden waait de wind al lekker naar binnen. Voor het slapen gaan kost het veel moeite om het raam dicht te krijgen, maar dat lukt uiteindelijk. Dat hadden we alleen beter niet kunnen doen, want het raam openkrijgen lukt de volgende dag voor geen meter. Nogal irritant, want het is megawarm en vandaag staat de grensovergang op het programma. Bij de Russische grens mogen we maarliefst ruim 9 uur wachten. We gaan een paar uur uit de trein om rond te lopen in het lokale dorpje. Daarna moeten we nog even lekker in onze coupé wachten tot de grenscontroleurs eens langskomen. Het duurt allemaal erg lang en onze coupé lijkt wel een sauna. We proberen het raam open te krijgen, maar het lukt niet. Ook de ‘provodnik' krijgt het niet voormekaar en met een boos gezicht laat ze ons weten dat we pech hebben. Dan lijkt er eindelijk beweging in de trein te komen en mogen we door naar de Mongoolse grenscontrole. Het begint inmiddels al te schemeren en als we even mogen uitstappen voor de controle probeert Laurens nog even van buiten het raam te openen. Dat gaat niet helemaal volgens plan, want Laurens slaat even fijntjes het raam kapot. Een gat van 10 cm, een barst over het hele raam en een bebloede hand zijn het gevolg. Gelukkig blijkt het mee te vallen en zijn het maar kleine wondjes in de hand en is het raam aan de binnenkant in onze coupé nog heel (en die is niet van glas..). De ‘provodnik' lijkt niet erg geamuseerd en maakt al wilde gebaren. Laurens probeert het vrouwtje nog duidelijk te maken dat hij alleen maar het raam wilde openen, maar ze loopt grommend weg. De Mongoolse grens passeren we gelukkig een stuk sneller. Na een noodle-maaltijd maken we ons klaar om te slapen. Als we bijna in slaap vallen klopt de ‘provodnik' nog even op de deur. Ze wil geld hebben voor het raam, maarliefst 250 roebel (10 dollar) moeten we ophoesten. Met een glimlach geven we het geld. Door het mooie heuvelachtige en weidse landschap van Mongolië glijdt de trein de nacht in.

De volgende ochtend komen we rond half 8 aan in Ulaan Baator! Ohi is onze lokale gids (honcho) hier. Ze brengt ons naar ons hotel en een paar uur later lopen we door de stad. Het is er warm en erg druk. Overal reclame, veel mensen op straat en auto's en bussen rijden af en aan. Af en toe komt er iemand langs met een kapje voor zijn mond tegen de ‘smog'. De mensen lijken al veel op Chinezen. We lopen via een groot plein met het parlementsgebouw naar het Gandan klooster. We lopen door het klooster en een jonge monnik geeft ondertussen tekst en uitleg. Als we de belangrijkste (grootste van Mongolië) tempel binnengaan zien we een 26 meter hoog buddha beeld met goud bekleed. Erg indrukwekkend! Mensen steken er wierrook stokjes aan en draaien aan de dharma-wielen.
Na een goede lunch gaat Laurens een internetcafe in en gaat Christina naar de kapper en krijgt een nagelbehandeling. Daarna bezoeken we een traditionele Mongoolse dans/zang show in een soort theater. Mooi en erg apart. Er zit ook een soort acrobatische/turn act bij van een meisje die vooral laat zien dat ze op haar handen en voeten kan staan, met haar rug achterover gekromd. Ondertussen doet ze allerlei trucjes. Erg knap en lenig!

De volgende dag beginnen we met een bezoek aan een soort healthcenter. We hadden gevraagd of we ergens konden zwemmen, maar dat werd hem niet echt. Ach, een sauna met een klein badje erbij is ook leuk! Als we binnenstappen ontdekt Laurens dat er ook een sportschool bij zit. Makkelijke keuze! Christina krijgt een pijnlijke massage, maar voelt zich daarna wel helemaal relaxt.

Om ongeveer 2 uur in de middag vertrekken we met een busje naar het binnenland. We gaan naar het Terelj nationaal park. Al snel zijn we de stad uit en rijden we door een prachtig bergachtig landschap. Geen hoge puntige bergen, maar meer afgestompte met gras bedekte bergen met hier en daar een rotsformatie. Ook zien we al regelmatig gers staan. Dit zijn ronde huisjes/tenten waar de Mongoolse nomaden in wonen. Dit is nog steeds het geval, maar wel steeds meer nomaden laten het nomadenbestaan voor wat het is en gaan in de stad wonen.
Ons Gertent kamp bestaat uit 4 tenten waar wij met zijn 6-en in zullen slapen. Om ons heen zien we niets anders dan bergen en waar we ook kijken, het levert een fantastisch vergezicht op! In Mongolië wonen nog geen 3 miljoen mensen waarvan er meer dan een miljoen in de stad wonen. En Mongolië is 4 keer zo groot dan Frankrijk dus geen wonder dat we op een paar herders en wat paardrijders in de verte na niemand zien!
We lopen door een vallei richting een paar gers verderop waar we een familie bezoeken die in een ger leven. Bij aankomst zien we de vrouw des huizes al druk bezig om de koeien te melken. De familie bestaat uit een man, vrouw en 2 dochtertjes. Ze bezitten veel koeien, enkele paarden en ook yaks. Een yak is een soort behaarde koe en lijkt een beetje op een buffel, maar dan kleiner. We zitten ook even in de gertent en Ohi vertelt ons over de gebruiken en het leven van de nomaden-familie. We drinken een heerlijk drankje (vrouwtjespaardenmelk, erg zuur en vies!!) en eten verschillende dingen die ze zelf maken van de melk van koeien en yaks. We nemen niet teveel, want dit is toch wel heel anders dan we gewend zijn.
We lopen hierna terug en genieten van een Mongoolse diner bij een iets groter ger-tentenkamp verderop. We zien ook nog een optreden die lijkt op die van de vorige avond. Deze is niet beter, maar wel specialer zo in het donker midden in het ruige landschap van Mongolië! Het duurt vervolgens even voordat we kunnen gaan slapen in onze ger, want Laurens is de sleutel kwijtgeraakt, maar die wordt een half uurtje later gelukkig gevonden. De kachel wordt opgestookt (veel te warm) en we gaan slapen. Op de achtergrond horen we grazende paarden en het vroem-geluid van vliegende beestjes (geen idee hoe ze heten).

De volgende ochtend genieten we van een goed ontbijt. Ohi komt met traditionele Mongoolse kleding op de proppen en die doen we natuurlijk even aan. We doen daarna een Mongools spelletje met de enkelbotjes van schapen, kamelen en geiten. Het is in feite een soort knikkeren. De botjes worden over de tafel (officieel op de grond) verspreid en je krijgt een enkelbotje als je deze met een ander botje weet te raken, zonder andere botjes te raken natuurlijk. De botjes moeten ook overeenkomen en dat maakt het voor ons soms erg moeilijk, want ze lijken allemaal op elkaar! Al met al een leuk spelletje, hoewel Laurens er wel heel slecht in is. Daarna gaan we eindelijk paardrijden! De paarden zijn wat kleiner in Mongolië, maar ze trappelen er niet minder om. We maken een prachtige tocht door het mooie Mongoolse landschap. Onderweg maken we nog een tussenstop bij ‘turtle rock'. Een grote rotsformatie dat inderdaad wel iets heeft van een schildpad.
Na een paar uur parkeren we onze paardjes bij het tentenkamp en is het helaas tijd om terug te gaan naar de grote stad. Met een gezonde spierpijn in onze benen en achterwerk brengt een busje ons terug naar Ulaan Baator.

In Ulaan Baator doen we het verder rustig aan. De volgende dag beginnen we aan het laatste gedeelte van de treinreis. Rond 8 uur 's ochtends vertrekt de trein. Tot onze verbazing zien we ook enkele mensen (vooral Australiërs) terug die we tijdens de rit naar Irkutsk ontmoet hadden. Gezellig! De trein rijdt door de Gobi-woestijn. Het is weer lekker warm, maar deze keer werken de ramen gelukkig prima. Het landschap bestaat uit grote vlaktes die met gras zijn bedekt en hier en daar wat heuvels. Als we enkele uren later wat dieper in de Gobi-woestijn zitten merken we opeens dat in ons treinstel een wolk van zand hangt. Snel de ramen dicht! Tegen de avond bereiken we de Chinese grens. De grensovergang verloopt een stuk sneller dan de vorige. We moeten nog wel even wachten op het verwisselen van het onderstel van de trein, want China heeft een ander spoorwegstelsel dan Rusland en Mongolië. Eenmaal weer onderweg gaan we snel slapen. Als we wakker worden en naar buiten kijken zien we een bergachtig landschap met af en toe een dorpje. Ook zien we al veel mensen die lopen, fietsen, of op het land werken. We zijn in China! De trein raast door verschillende tunnels en als de aardige Chinese ´provodnika´ ons beddengoed ophalen weten we al hoe laat het is. Peking in zicht! We pakken onze tassen in en al snel rijden we het station van Peking binnen. De grote mensenmassa´s vallen ons direct al op als we bezweet de trein uitstappen. We maken nog een laatste groepsfoto en dan zit de treinreis er officieel op. Het was een geweldige ervaring! De komende week zullen we Peking onveilig maken, maar daarover later meer.

Op naar Moskou!!

Voor 12:00 moeten we onze vet relaxte kamer in Sint Petersburg verlaten. We leggen onze tassen even bij onze honcho in het kantoor om vervolgens de metro te pakken richting het Sint Peter en Paul Fortress. Bij het ford bekijken we de Sint Peter en Paul's cathedral. Hier vinden we ook het graf van Peter de Grote en Catherine de Grote. Er zijn hier alleen teveel groepen, waardoor we al snel weer buiten staan. We lopen naar een deel van de oude stadsmuur waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Het is behoorlijk fris, dus we lopen na wat leuke foto's en filmpjes snel door naar een kappel vlakbij. Voor een plaspauze gaan we het museum over de politieke geschiedenis van Rusland binnen. En nu we er toch zijn...kijken we meteen even rond. Na een heerlijke lunch gaat de rest van de groep naar een ijshockey wedstrijd en besluiten we om even in het internetcafe te chillen. Om 18:00 komen we bijeen bij een typisch Russisch restaurant waar iemand van de oude garde met originele kledij ons al staat op te wachten. De Russen hebben voor de hele dag eigenlijk eenzelfde kaart. Op het menu staat onder andere bietensoep, gevulde pannenkoeken, rijst met groente, brood zonder boter en salades. Er kan doorgaans gekozen worden voor verschillende voor/hoofd en nagerechten. De Russen kennen echter geen ontbijt of lunchkaart. En welk moment van de dag ook, er wordt altijd bier genuttigd!!

Bij het restaurant ontmoeten we ook een andere groep die vanuit Peking precies de omgekeerde route heeft gedaan. Erg leuk om even wat ervaringen te horen. Er staat ons in ieder geval nog heel wat te wachten! Om 22:00 staat onze transfer klaar om ons naar het station te brengen. Om 00:20 vertrekt onze trein en nemen we afscheid van Veertje.

Na een redelijke nacht slapen in de nachttrein, arriveren we om 8:30 op het station van Moskou. Andrew is onze honcho in deze stad en staat ons al op te wachten. We nemen de transfer naar het hostel, maar we kunnen helaas pas om 14:00 onze kamer binnen. Vol enthousiasme beginnen we aan onze eerste wandeling door deze overweldigende stad. Het valt ons direct op dat Moskou een stuk groter aan doet dan St. Petersburg. Grote straten en gigantische reclameborden 'sieren' de immense panden. Helaas blijkt het rode plein afgesloten te zijn vanwege een festival van de paratroopers. We staan even te kijken bij de vette band van de troopers en swingen lekker mee. Het viel ons al eerder op dat er ontzettend veel staatsdienaren (politie, paratroopers, soldaten etc.) op straat rondlopen. Andrew vertelt dat de dienstplicht in Rusland nog steeds bestaat. Tussen het 18e en 27e levensjaar moet iedere Russische man 1.5 jaar in het leger hebben gezeten. Soms is het mogelijk vanwege bijvoorbeeld studie uitstel aan te vragen, maar uiteindelijk zal iedereen er aan moeten geloven. Tijdens onze wandeling moeten we het rode plein op afstand aanschouwen. We lopen nog langs het Kremlin en de Basiliuskathedraal.. Na een goede lunch lopen we terug naar het hostel, om daar eerst even bij te komen. Tegen het einde van de middag lopen we richting het centrum om wat te eten en na een avondwandeling in de stad crashen we lekker in een Russische bar om wat Baltika's achterover te slaan. Baltika is typisch Russisch bier, verkrijgbaar in verschillende smaken genummerd van 1 t/m 9. Wij gaan doorgaans voor de Baltika 7!

Na een goede nachtrust gaan we vandaag (weer) te voet richting het Rode
Plein (vandaag wel open), waar we direct kaarten kopen voor het Kremlin. Het Kremlin is het ommuurde stadshart van Moskou en wordt nog steeds gebruikt door de Russische regering. Naast verschillende overheidsgebouwen bestaat het Kremlin ook uit een aantal prachtige kerken. In eerste instantie stond voor de avond een voorstelling van Russisch dansen gepland, totdat we in de krant lazen dat er vanavond in het stadion van Moskou Lokomotiv een mooie pot voetbal op het programma stond: PSV - AC Milan! Daar moeten we bij zijn!! Andrew reist met de metro mee naar het stadion en koopt de kaarten. We zitten midden in het Mockba (Moskou)vak, helemaal te gek! De wedstrijd is onwijs spannend en uiteindelijk wint PSV door het nemen van penalties, doordat Seedorf voor AC Milan een penal mist (hihi). Na deze wedstrijd volgt de wedstrijd tussen Moskou en Real Madrid. De Russen gaan helemaal los als er door Mockba in de eerste tien minuten twee keer wordt gescoord. Uiteindelijk wint Real toch nog met 2-5. We zijn al eerder weggegaan en als we de honderden (!) legerofficieren buiten zien staan, is dat maar goed ook. We nemen de metro terug naar ons hostel om tevreden te gaan slapen.

Onze eennalaatste dag in Moskou begint met het bekijken van het mausoleum van Lenin, dat op het Rode Plein staat (aan de Kremlin kant). Uiteraard eerst wel even door een lange rij zien te komen, maar dan mag je toch minstens in 2 minuten door het mausoleum lopen! Toch zeker de moeite waard, want het is een gek gezicht om iemand die ruim 80 jaar geleden overleden is daar zo te zien liggen. Hierna lopen we door naar de Basiliuskathedraal, een geweldige kathedraal van buiten, maar van binnen valt het vies tegen. We staan dan ook met 15 minuten weer buiten. We vervolgen onze weg naar 'The Armory', een wereldberoemd museum met een prachtige verzameling van stukken uit de geschiedenis. Huifkarren, kostuums van de tsaren, wapens uit de 16/17e eeuw; we kijken onze ogen uit! Wel gaan we regelmatig even op de heerlijke bankjes zitten, want onze voeten doen behoorlijk pijn. Na een korte rust in het hostel en een heerlijk diner, gaan we naar het Russische circus. Wat een heerlijke poppenkast. Bij de entree kun je op de foto met een aap, beer of twee kleine tijgers. Er staan verschillende kraampjes waar je nepspinnen, pruiken etc. kunt kopen en de dames bij de kraampjes lopen als een gek alles te demonstreren. Het circus was erg leuk. Veel verschillende acts, waarvan degene met 7 tijgers toch wel het opvallends was.

Na het circus gaan we terug naar het hostel om ons op te maken voor een avondje ruig stappen. We gaan naar een leuke toko waar je zowel kan eten, dansen op Russiche goldies of pumpin music. Rond vijf uur komen we moe maar voldaan (en Laurens bezopen) terug naar het hostel. Zondag's slapen we een beetje bij. Aangezien de rest van de groep naar de markt is geweest, lopen wij zelf richting het centrum op zoek naar de eettent waar de rest van de groep ook zit. Na wat heen en weer gebel, is de batterij van onze telefoon leeg en besluiten we maar te wachten tot onze honcho ons komt halen, want wij komen er niet uit. Gelukkig vindt hij ons en kunnen we alsnog een heerlijke maaltijd nuttigen. 's Avonds zet Andrew ons op de trein en kan de trip van maar liefst vier dagen richting Irkutsk beginnen!!