Het Noordereiland: de Tongariro Crossing, vulkanen en Auckland

Met de ferry vertrekken we op 29 januari vanuit Picton richting Wellington. Vanaf het dek genieten we van de zon en het uitzicht. Na drie uurtjes komt Wellington in zicht. Als we het centrum van Wellington inrijden, worden we overwelmd door de drukte. Hier rijden voor ons gevoel meer auto´s dan op heel het zuidereiland, wat een drukte! Het verklaart zichzelf als we lezen dat driekwart van de kiwi´s op het noordereiland woont. Na een tijdje filerijden (je gelooft het niet!) parkeren we onze slaapplaats op wielen op mooie een camping iets buiten Wellington, even bijkomen.

De volgende dag vertrekken we in de loop van de middag en rijden we alvast richting het Tongariro National Park. We parkeren de auto na een stuk rijden op een picknickplek langs de weg. De volgende ochtend vervolgen we onze weg en komen na twee uur rijden aan in het plaatsje National Park, een dorp met niet meer dan een paar huizen en een supermarkt. Rondom het Tongariro National Park liggen nog wat andere kleine plaatsen, die allemaal de uitvalsbasis vormen voor wandelingen door het park. Het park is vernoemd naar Mount Tongariro, één van de drie actieve vulkanen op het Noordereiland. De meest bekende en populairste wandelroute rond deze vulkaan is de Tongariro Alpine Crossing. Deze zeven uur durende wandeling, gaat langs de Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe. De wandeling wordt gezien als één van de spectaculairste wandelingen op het Noordereiland! Bij een camping informeren we naar de wandeling en weersverwachting voor morgen. Laurens bekijkt nog even zijn mail, terwijl Christina haar Spaanse cursus in de auto doet. Als Laurens vervolgens de auto wil starten om door te rijden naar een ander dorp, start de auto niet! Hmm, misschien was het inderdaad niet zo slim van Christina om de airco aan te zetten? Gelukkig is er op de camping een erg behulpzame kiwi die ons met startkabels weer op weg helpt. We rijden door naar Whakapapa en winnen bij het DOC-centrum nog wat extra informatie in. Rond het middaguur rijden we naar een DOC camping (lekker goedkoop) en bereiden ons mentaal voor op de wandeling van morgen.

We staan de volgende ochtend om vijf uur (!) op en rijden in het donker naar het dorp waar we in een bus springen die ons naar het beginpunt van de wandeling brengt. We zitten maar met twee andere mensen in een gigantische bus. De meeste bussen vertrekken rond zeven uur, wat ons een mooie voorsprong geeft op de massa. Het weer ziet er niet al te best uit, mistig en donker! De buschauffeuse hoopt voor ons dat het opklaart, anders valt er daarboven weinig te zien. We zien bijna geen hand voor ogen, maar zijn wel de allereerste op het pad (voor zover we dat kunnen zien). We lopen door een soort maanlandschap, erg apart! Het wordt ook al snel een stuk frisser en we zien nog steeds niks! Als we na twee uur aankomen op wat we denken wat de top is, steekt de wind nog heftiger op en zien we de bewolking langzaam uit de vallei wegsluipen. Door de bewolking zien we een blauwe lucht verschijnen en beginnen de eerste zonnestralen door te breken, wat een geweldig gezicht! Met kippenvel op de armen (en dat kwam niet door de kou!) aanschouwen we dit spektakel. Na twintig minuten is alle bewolking weg en kijken we uit op de Mount Ngauruhoe, een duidelijke vulkaan met een rode gloed. Naast ons zien we de rode krater liggen (een krater van de Tongariro) die voor het laatst is uitgebarsten in 1926. Achter ons liggen de Emerald Lakes en het Blue Lake, helderblauwe meren die zijn ontstaan uit massief geworden kraters die zich hebben gevuld met water. De geur van silfer, de stoom die uit de aarde omhoog komt, maken het plaatje af. We nemen het allemaal nog eens goed in ons op, super!

Langzaam lopen we langs de meren naar beneden en na zes uur looptijd komen we aan bij het eindpunt. We hebben het snel gedaan en moeten daarom meer dan drie uur op de bus wachten, daar hebben we geen zin in! We lopen naar de weg en na drie verschillende lifts zijn we terug waar we vanmorgen om half zeven zijn begonnen. We rijden die dag door naar het plaatsje Waitomo Caves en parkeren op een relaxte plek op een camping. Het is heerlijk weer en naast ons wordt een softbaltoernooi gespeeld. Met een welverdiend biertje genieten we van het spel dat door de kiwi´s behoorlijk fanatiek wordt gespeeld. Laurens wordt nog uitgenodigd om mee te doen, maar slaat dat aanbod vanwege zijn spierpijn vriendelijk af.

Zaterdagochtend worden we gewekt door een oplettende medekampeerder die ons waarschuwt dat de koeien onze was van het hek stelen, oeps! Laurens sprint naar buiten om de was te verzamelen die al enkele meters door de nieuwsgierige koeien is meegenomen. Vandaag gaan we blackwaterraften. Geen wilde rivieren, maar op een band door gloeiwormgrotten, we zijn benieuwd! Om elf uur krijgen we een uitleg en hijsen we ons in onze wetsuits, laarzen en krijgen we een mooi lampje op ons hoofd. We lopen daarna naar de grot en moeten behoorlijk bukken om de ingang in te komen. Het is pikkedonker en zelfs met een lampje is het moeilijk te zien waar je loopt. We wandelen met de band op onze arm door smalle schachten, springen met de band achterover (in het donker!) en tuben door gedeeltes met genoeg water, een aparte ervaring. Het meest indrukwekkende zijn nog wel de glimwormen die hier talrijk aan het plafond van de grotten hangen. Als we allemaal ons lampje uitdoen, is het hele plafond verlicht! Glimwormen zijn in feite kevers en het licht wordt door volwassen wormen gebruikt om partners aan te trekken. We rijden na dit avontuur door naar Waiotapu en parkeren voor die nacht weer op een DOC camping.

Op zondag rijden we door naar Waiotapu Thermal Wonderland, een geiserpark met allerlei vulkanische activiteit. Tussen White Island in het noordoosten van het Noordereiland en Mount Ruapehu in het midden ligt het Vulkanisch gebied Taupo, waartoe ook de geothermische wonderen van Rotorua behoren. Door de ontmoeting van de Pacifische en de Indisch-Australische plaat zijn hier de voorwaarden geschapen voor één van de meest actieve vulkanische regio's ter wereld. We maken een rondje door het park en zijn onder de indruk van de borrelende modderpoelen, stomende kraters en felgekleurde meren. Vooral de champagne pool geeft veel stoom af en heeft een aparte kleursamenstelling van diep oranje en blauw. Rond tien uur gaan we het park uit en rijden vijf minuten verder naar de Lady Knox geiser. Deze geiser spuit iedere dag om 10:15 uur (door de mens beïnvloed) water en stoom tot 10 meter de lucht in! De gids vertelt kort iets over de geschiedenis van deze geiser en gooit daarna een pakje waspoeder de geiser in. Het begint behoorlijk te borrelen en voordat we het weten worden we op de voorste rij behoorlijk nat! We rennen van de ene kant naar de andere kant om een goede foto te maken. We rijden daarna nog een keer terug naar het park om het allemaal nog eens goed te bekijken. Na ons bezoek aan het park rijden we door naar Whakatana en rusten de rest van de dag lekker uit. ´s Avonds lopen we naar de supermarkt om wat boodschappen te doen. We ontdekken dat we in de supermarkt versgemaakte pizza´s kunnen krijgen, jammie! Bij de kassa aangekomen met onze warme pizza in doos en sixpack bier, kijkt de kassabediende Laurens eens goed aan en vraagt vervolgens om zijn ID. Ja, die hebben we niet bij ons. 'Sorry meneer, u zult het bier hier moeten laten'. Laurens voelde zich vereerd dat ze hem jonger dan 21 schatte, maar is minder blij omdat hij zijn biertje moet missen.

Vanuit Wkakatane rijden we langs de oostkust naar het plaatsje Mount Maunganui. Een klein kustplaatsje met een mooi strand en goede golven! We huren een bodyboard en surfboard en trotseren het geweld. Het valt ook deze keer niet mee, maar we rippen beide een aantal leuke golfen. Nadat we zijn uitgespeeld, rijden we door naar de Coromandel Peninsula, een geweldige route vlak langs de kust. Het is een behoorlijk eind rijden met al die haarspeldbochten. Om wat eten klaar te maken, parkeren we bij een klein beekje. Na het eten besluiten we toch om nog een stuk door te rijden. Na twee uurtjes rijden we in het pikkedonker en als we de grootste plek in de regio Coromandel voorbij gaan, gaat de weg over in gravel. Met alle heuvels, kuilen in de weg en de ontelbare haarspeldbochten schiet het natuurlijk niet echt op en we slaan ook nog eens de verkeerde weg in! We rijden tot wel vijf keer bijna een possum omver die midden op de weg zit. Deze dieren zijn vanuit Australië ingevoerd in Nieuw-Zeeland en vormen een enorme plaag. In 2005 liepen er zo'n 60 miljoen rond en ze richten enorme schade aan. Dit dier heeft in Australië natuurlijke vijanden (en wordt daar ironisch genoeg met uitsterven bedreigd), maar kan in Nieuw-Zeeland ongehinderd doorfokken. De enige 'natuurlijke' vijand is de auto en we hebben dan ook al veel platgereden possums gezien. Door middel van afschieten en vergiftigen van possums, probeert de Nieuw-Zeelandse regering het aantal terug te dringen. Het gekke is ook dat ze gewoon op de weg blijven zitten, we moeten er echt omheen rijden. Om elf uur ´s avonds komen we eindelijk aan op een camping en we gaan enigszins sikkeneurig maar snel slapen.

De volgende ochtend bekijken we eens goed waar we vannacht hebben geslapen. Een steenstrand met mooi water. Het is een behoorlijk afgelegen camping en we hebben het gevoel alsof we aan het einde van de wereld zijn aangekomen, wat een rust! De schaapjes grazen op de heuvel en we zien een boer zijn kudde koeien over de camping naar een andere weide drijven. Laurens onderneemt een snorkelpoging terwijl Christina een boekje leest. Ondanks de mooie omgeving, was deze camping niet onze bestemming en na de lunch rijden we door naar Waikawau bay. Langs de bergen met uitzicht op de helderblauwe zee, rijden we in een uurtje naar de camping gelegen aan een groot zandstrand. Wederom mooie golven, dus Laurens gaat meteen in de weer met zijn gehuurde surfplank. Christina staat twintig minuten lang met de camera te draaien, maar kan er net niet helemaal opkrijgen dat Laurens een golfje pakt. Het is toch best lastig dat surfen!

De volgende dag rijden we verder naar het noorden. We passeren Auckland en hebben vanaf de harbour bridge al een mooi uitzicht over de stad. We rijden Northland in en overnachten uiteindelijk op een rustige camping aan het strand. Woensdag besluiten we om toch alvast weer wat zuidelijker richting Auckland te rijden. Er zijn in dit gedeelte nog meer mooie plekjes om te bekijken, maar we willen de laatste dagen niet te veel meer rijden. We parkeren de auto op een camping aan de kust in het plaatsje Orewa en verblijven daar twee nachten. Op vrijdag willen we de camping verlaten, maar de auto start niet! We hebben niks aan laten staan, maar de accu blijkt weer leeg te staan. Gelukkig hebben we hier ervaring mee en is een vriendelijke Duitser erg behulpzaam. We rijden vanaf Orewa naar Auckland waar we de
Spaceship inleveren. Het voelt wel heel gek als we onze tas hebben gepakt en de sleutel hebben ingeleverd, wat hebben we een plezier gehad met die auto! We worden er bijna verdrietig van als een medewerker met onze Spaceship wegrijdt! We wandelen met volle bepakking naar het geboekte hostel. Auckland geeft wel echt weer een stadsgevoel, veel meer dan Christchurch op het zuidereiland. ´s Avonds gaan we wat drinken in een nogal funky club in het centrum. De gemiddelde bezoeker van deze tent is ook redelijk funky. Aparte lui met weinig ritmegevoel, lachen!

Op zondag lopen we nog eens door Auckland. Het doet ons ergens aan Sydney denken, zo aan het water met al die boten. Auckland is de stad met het hoogste percentage bootbezitters ter wereld. We dromen lekker weg bij de mooie zeilboten en jachten die de haven rijk is. Vanaf een afstand zien we Auckland zendmast boven de stad uitkomen, maar daar besluiten we vandaag niet in te gaan. ´s Avonds eten we bij een lekker Thais restaurant tegenover ons hostel en nemen de tijd om al onze belevenissen in Nieuw-Zeeland nog eens door te nemen. Morgen vertrekken we naar Tahiti, Frans-Polynesië. Een nieuw avontuur waar we erg veel zin in hebben!

Reacties

Reacties

Loes

Wow Christina en Laurens, als ik jullie Azië-verhalen lees wil ik daar meteen weer naartoe! En de Nieuw-Zeelandfoto's moet ik maar helemaal niet kijken, want dan zie ik hoeveel moois ik nog moet bekijken...

Zoals ik begrijp gaan jullie naar het mooooooie Zuid-Amerika. Super! Op m'n weblog kun je veel info vinden, en als je vragen hebt gewoon ff mailen he! Ik reis met jullie mee :).

Maak er wat van in de wereld!

Groetjes Loes
http://zuidamerika.punt.nl

Mathys

Weer een geweldig verhaal!

Ben erg benieuwd naar de foto's dus die gaan we snel bekijken!!

Paco

Leuk leesvoer wederom. Zuid-Amerika komt in het zicht, nu begin ik echt jaloers te worden. Geniet ervan!

Laurens

Thanks!

Paco: Ik zal je weblog er de komende maanden ook bijpakken. Taalcursus had je die niet in Cuzco gedaan? :)

mnd

moooi

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!