Vrijdag 16 mei, na twaalf uren slaap is Laurens op wat spierpijn na helemaal bijgekomen van de zware beproeving op de Chachani. 's Avonds bespreken we onze avonturen met Sarah en Simon, die we door onze verandering in de plannen toch nog een keer zien. Zij reizen hierna door richting Equador en Midden-Amerika, dus dit is echt de laatste keer dat we samen een biertje drinken! Ook op zaterdagavond is het weer gezellig in de stad. Met Nederlandse medestudent Wendy bezoeken we een cocktailbar. Op zondag gaan we wat cultuur opsnuiven. We bezoeken samen met Wendy het Santa Catalina klooster. Dit gigantische klooster werd in 1580 opgericht door een rijke weduwe die haar nonnen selecteerde uit de rijkste Spaanse families. We wandelen samen met een gids door de kleine straatjes en bekijken de vroegere optrekjes van de nonnen. Afgezien van de rijke geschiedenis van dit klooster maakt vooral de schoonheid van dit complex indruk.

Op maandag beginnen we aan onze laatste twee weken Spaanse les. Nog meer werkwoordsvormen, vocabulaire en Spaanse oefeningen doen ons bijna duizelen, maar het werpt zijn vruchten af. We merken tijdens gesprekken met de kinderen (we zitten nog steeds op kleuterniveau) dat we ons steeds beter verstaanbaar kunnen maken. Tijdens de tweede les van de week krijgt Christina te kampen met een behoorlijke buikgriep en moet zij helaas voor die les afhaken. Gelukkig gaat het de volgende dag beter en kan ze de lessen weer optimaal volgen. Op donderdag pakken we onze tas in voor een nachtje in de bus. We hebben Lima dan niet gezien, maar willen nog wel graag de Nazca lijnen bekijken. De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is één van de droogste gebieden op aarde en kent een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius Het is er bijna altijd windstil, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven. Omdat de geogliefen gigantische afbeeldingen zijn, worden ze het best bekeken vanuit een klein vliegtuig. We stappen om half zeven 's morgens behoorlijk brak uit de bus en worden door een gids naar het vliegveld gebracht. De buikgriep van Christina steekt de kop weer op en een misselijkmakende vlucht ziet ze dan ook niet echt zitten! Gelukkig valt het allemaal mee en rond half tien vliegen we over bekende geoglyphen zoals de aap, de spin en de astronaut. Na een half uur staan we weer op vaste grond en stappen we in een busje die ons naar de begraafplaats van Chauchilla brengt. Deze begraafplaats ligt midden in de woestijn en al slenterend schuifelen we van het ene gat in de grond naar het andere. Veel van de ‘tombes' zijn gevuld met halve mummies, een aparte gewaarwording! Rond een uur of één lopen we door het stadje Nazca. Onze bus terug gaat vanavond pas en Christina voelt er wel wat voor om een paar uurtjes te slapen. We vinden een hotel voor een paar uurtjes waar we even bijkomen. Christina's gesteldheid wordt niet beter en we besluiten dan ook om medicatie bij de apotheek te halen. De apotheker weet meteen wat er aan de hand is en we wandelen met een antibioticakuur van 1000 mg per tablet naar buiten, ook de goede bacteriën in haar darmstelsel zullen het zwaar krijgen. We hebben 's avonds gelukkig een erg fijne bus en afgezien van een aantal keren op en neer rennen naar de wc, is het een vrij goede nacht.

Die week volgen we trouw onze Spaanse lessen, Laurens bezoekt de sportschool, we doen nog wat inkopen bij het warenhuis en bezoeken Museo Santury. Het kroonstuk van dit kleine museum is de ijsprinses Juanita. Juanita is de mummie van een twaalfjarig meisje dat 500 jaar geleden op de berg Ampato aan de goden werd geofferd door de Inca´s. We drukken onze neus tegen het koude glas van de vriezer waarin ze wordt bewaard, een indrukwekkend en enigszins griezelig gezicht.

Op vrijdag 30 mei bezoeken we samen met Maria en een Amerikaanse medestudent de privé school van Sonja en Diana. De kwaliteit van het publieke onderwijs in Peru is erg slecht, waardoor er veel private scholen zijn. De regering investeert niet veel in onderwijs omdat ze bang zijn dat mensen met te veel kennis tegen hen in opstand zullen komen. Het gevolg is dat de ´rijkere´ mensen hun kinderen beter onderwijs kunnen bieden en het gat tussen rijk en arm alleen maar groter wordt. De school die we bezoeken is een gigantisch complex waar kinderen van 3 tot 18 jaar les krijgen. Na ons bezoek lopen we naar een uitkijkpunt waar we na het beklimmen van een aantal trappen getrakteerd worden op een mooi uitzicht over Arequipa.

Op 31 mei hebben we onze laatste Spaanse les! ´s Avonds eten we lekkere pannenkoeken en om te vieren dat we onze lessen hebben doorstaan, drinken we een lekker wijntje bij het eten. De volgende ochtend staan we om acht uur klaar voor een toer richting de Colca Canyon. Deze canyon is met 3191 meter, één van de diepste ter wereld. Afgezien van deze indrukwekkende diepte, leven er veel condors rond de Canyon en die willen we natuurlijk niet missen. De eerste dag is een behoorlijk eind rijden en we zijn blij als we aankomen in een klein dorpje in de vallei, vlakbij de canyon. ´s Avonds gaan we met de groep naar hotsprings in de buurt en genieten in het warme water van een pisco sour. Gelukkig hebben we een kleine verwarming op onze kamer en we slapen die nacht ondanks de kou vrij goed. Om zes uur de volgende ochtend genieten van een ontbijt en rijden daarna naar de canyon. De condors zijn in de ochtend het actiefst en dan is gezien de mensenmenigte goed te merken. We weten een plaatsje te veroveren en turen in de verte op zoek naar deze immens grote vogels. Laurens weet er een paar op camera vast te leggen en wij zijn blij! Nadat de vogels zijn afgetaaid, wandelen we langs de rand van de Canyon en nemen de geweldige vergezichten in ons op. We rijden ´s middags terug naar Arequipa en genieten ´s avonds van ons laatste avondmaal bij Maria, bedankt voor alles!

Op 3 juni stappen we in de bus die ons naar Puno brengt, een klein plaatsje aan de rand van het beroemde Titicacameer. We komen mooi op tijd aan, checken in bij ons hotel en regelen een tripje naar de eilanden voor de volgende dag. De volgende ochtend stappen we op een klein bootje dat ons samen met nog een aantal anderen naar de drijvende eilanden brengt, waar de Uros mensen wonen. Na twee uren heerlijk varen, komen we aan bij deze zelfgemaakte eilanden. We zetten voet aan een zacht oppervlakte gemaakt van riet. Het geheel geeft een surrealistisch gevoel, een rieten eiland met zeer gekleurde mensen. Op één van de eilandjes krijgen we een uitgebreide uitleg van onze levendige gids. Daarna stappen we op één van de handgemaakte boten die ons naar de overkant brengt waar we omringd zijn door winkeltjes met handgemaakte items. De mensen op deze eilanden leven van toerisme, maar dat maakt het geheel niet minder indrukwekkend. Na ons bezoek aan de Uros, springen we in de boot die ons naar het eiland Amantani brengt. Dit ´echte eiland´ is ontzettend rustig en authentiek. We wandelen met onze `papa` mee naar onze verblijfplaats voor de avond. Er is ons verteld dat de accommodatie bij het gezin waar we verblijven erg basis is, maar dat valt ons alles mee. We krijgen een lekker soepje van onze ´mama´ voorgeschoteld en wandelen tegen het einde van de middag naar het centrale plein op dit eiland. Samen met de groep lopen we naar het hoogste punt van het eiland, wat een hele tocht is op meer dan 4000 meter hoogte, en genieten van een fantastische zonsondergang. ´s Avonds worden we in traditionele kledij gestoken en laten de dames van het eiland ons al dansend alle hoeken van de kamer zien. Na een lekker ontbijt van pannenkoeken loopt ´mama´ de volgende ochtend mee naar de boot waar ze ons uitzwaait.

We brengen vandaag nog een bezoek aan het nabijgelegen eiland Taquile waar we een leuke wandeling maken. We eten gezellig met de groep bij een restaurant met uitzicht op het meer. Daarna stappen we in de boot die ons terugbrengt naar het vaste land, waar we onze laatste nacht in Peru doorbrengen. Morgen stappen we in de bus richting Copacabana en dat zal onze eerste kennismaking met Bolivia zijn!