Daar zitten we dan in ons nieuwe onderkomen voor de komende dagen. We kijken heel even omwennig om ons heen. Enkele seconden later beginnen we met het wegbergen van onze tassen en zodra de trein een twintigtal minuten later begint te rijden voelen we ons al helemaal thuis. We zijn begonnen aan de langste treinreis ter wereld!

De Transsiberie express loopt officieel van Moskou naar Vladivostok. Wij doen echter een variant die aftakt naar Mongolië en ons uiteindelijk naar Peking (China) zal brengen. Zonder uit te stappen duurt de treinreis 7 dagen, maar dat is zonde want onderweg zijn er een aantal plaatsen die zeker een bezoek waard zijn. Wij zullen onze treinreis onderbreken in Irkutsk en Ulaan Baator.

De reis naar Irkutsk duurt 4 (!!) dagen dus we hebben alle tijd om te wennen. De trein bevalt ons prima! Het was even heel erg warm, maar bij het wegrijden zijn we erg blij als er airco in ons coupé blijkt te zitten. De trein heeft ongeveer 20 treinstellen en ieder treinstel heeft 10 coupé's, 2 wc's en een 'samovar'. De 'samovar' is een ketel waar je heet water kan halen. Erg handig om soep, thee, koffie en instant maaltijden (vooral noodles, maar ook aardappelpuree) mee te maken. Een coupé bestaat uit 4 bedden en een tafeltje. Wij hebben de 2 bovenste bedden. Uitstekende plek, want dan heb je nog wat extra bergruimte. Af en toe alleen wel erg frisjes vanwege de airco (die je niet uit kan zetten).

Tijdens de treinreis zien we het Russische landschap aan ons voorbij trekken. Veel bomen, weinig heuvels en af en toe een dorp of stad. We vermaken ons ondertussen uitstekend. We chillen, kijken naar buiten, lezen, kaarten, drinken, eten, slapen en praten vooral veel met andere treinreizigers. Dit zijn in ons treinstel voornamelijk toeristen (die zetten ze meestal bijelkaar), maar toch ook hier en daar een local. Als we op een gegeven moment met een groep (Australiers, Engelsen, Belg en een Ier) tijdens de avonduurtjes bij een coupé zitten waarin zich ook een Rus bevindt hebben we erg veel plezier door met hem wat heen en weer te gebaren. Onze vodka lust ie wel en hij laat ons foto's van zijn familie zien. De 'provodnik' (soort van conducteur op ieder treinstel) probeert duidelijk te maken dat we niet te veel lawaai moeten maken. Even later zitten we met 12 mensen een beetje krap, maar wel gezellig in de coupé.

De trein maakt af en toe een korte stop waarbij je niet uit de trein kan. Er zijn gelukkig ook een paar stops van 20 a 30 minuten waarbij je wel uit de trein kan. Hier maken we graag gebruik van om onze benen te strekken en wat eten of drinken te kopen. Op de perrons staan de verkopers al op ons te wachten. Ze verkopen o.a.: water, bier, frisdrank, vis, instant maaltijden, knuffels (altijd handig als je die vergeten bent), fruit en ijsco's.

We zijn 5 tijdzones gepasseerd als we donderdagochtend in Irkutsk aankomen. Dat is 4:00 in de ochtend Moskou-tijd, maar plaatselijk is het dan natuurlijk al 9:00 uur. Op het perron staat onze lokale gids, genaamd Kostya, ons al op te wachten. We rijden direct door naar het Baikalmeer, want daar zullen we de komende 2 nachten doorbrengen!
Het is behoorlijk warm, maar prachtig weer. Het hostel ziet er ook super uit en ligt mooi in de heuvels vlakbij het Baikalmeer. Het doet een beetje denken aan een hotel in de Alpen. We hebben ook eindelijk weer eens een kamer voor onszelf! Na een verfrissende douche en een goede lunch beginnen we met Kostya aan een wandeling naar een 'viewpoint'. Een behoorlijk stukje lopen dat wordt beloond met een geweldig uitzicht over het Baikalmeer! De terugreis nemen we lekker de kabelbaan. Na deze inspanning hebben we het helemaal warm gekregen. We huren een boot die ons naar een mooie zwemplek brengt. Het water in het Baikalmeer is koud, maar erg lekker om even af te koelen. Tijd voor een hapje eten! Een mooie tafel aan het water. Beetje jammer dat het restaurant de helft van de dingen die op de kaart staan niet heeft en de serveerster er alles behalve zin in heeft. Ze lijkt wel dronken en als ze bij het dessert 5 keer een ‘siberian mozaiek' op tafel zet, terwijl er maar 1 besteld is, wordt ze nog boos ook. Wij kunnen er goed om lachen uiteraard. We pakken nog een biertje bij het hostel en gaan daarna slapen.

De volgende dag slapen we even goed uit en daarna maken we een tocht naar een tweede 'viewpoint'. Nu zien we het Baikalmeer van een andere kant en het ziet er weer mooi uit. De rest van de dag hebben we relaxt op het strand (nou ja, 2 meter breed en alleen stenen) gelegen. Als de avond begint maken we gebruik van de sauna die bij het hostel zit. Mooie houten sauna die wel heel erg heet is, rond de 120 graden! Tussendoor gieten we wat koud water over ons heen. We krijgen ook nog even goed van langs in de sauna. Op Russische wijze worden we geslagen met de takken en blaadjes van de berk. Wel even doorbijten, maar genieten geblazen natuurlijk! Het eten bij het hotel smaakt prima en daarna duiken we ons bed in.

De volgende ochtend pakken we onze tassen weer in. We rijden terug naar Irkutsk om daar de dag door te brengen. Het is erg warm dus we hebben niet zoveel zin om de halve stad af te lopen. We zitten eerst even in een internetcafe, bekijken dan de stad een beetje en zitten daarna nog wat in een park. Om 19:00 vertrekken we richting het station. De trein staat al klaar en we vertrekken richting Mongolië!

De trein waar we nu inzitten is ongeveer hetzelfde. De ‘providnika' bestaan uit mongoolse vrouwen die behoorlijk nors kijken. Het is weer lekker warm in de coupé en helaas blijkt deze trein geen airco te hebben. Het raam staat gelukkig open en zodra we wegrijden waait de wind al lekker naar binnen. Voor het slapen gaan kost het veel moeite om het raam dicht te krijgen, maar dat lukt uiteindelijk. Dat hadden we alleen beter niet kunnen doen, want het raam openkrijgen lukt de volgende dag voor geen meter. Nogal irritant, want het is megawarm en vandaag staat de grensovergang op het programma. Bij de Russische grens mogen we maarliefst ruim 9 uur wachten. We gaan een paar uur uit de trein om rond te lopen in het lokale dorpje. Daarna moeten we nog even lekker in onze coupé wachten tot de grenscontroleurs eens langskomen. Het duurt allemaal erg lang en onze coupé lijkt wel een sauna. We proberen het raam open te krijgen, maar het lukt niet. Ook de ‘provodnik' krijgt het niet voormekaar en met een boos gezicht laat ze ons weten dat we pech hebben. Dan lijkt er eindelijk beweging in de trein te komen en mogen we door naar de Mongoolse grenscontrole. Het begint inmiddels al te schemeren en als we even mogen uitstappen voor de controle probeert Laurens nog even van buiten het raam te openen. Dat gaat niet helemaal volgens plan, want Laurens slaat even fijntjes het raam kapot. Een gat van 10 cm, een barst over het hele raam en een bebloede hand zijn het gevolg. Gelukkig blijkt het mee te vallen en zijn het maar kleine wondjes in de hand en is het raam aan de binnenkant in onze coupé nog heel (en die is niet van glas..). De ‘provodnik' lijkt niet erg geamuseerd en maakt al wilde gebaren. Laurens probeert het vrouwtje nog duidelijk te maken dat hij alleen maar het raam wilde openen, maar ze loopt grommend weg. De Mongoolse grens passeren we gelukkig een stuk sneller. Na een noodle-maaltijd maken we ons klaar om te slapen. Als we bijna in slaap vallen klopt de ‘provodnik' nog even op de deur. Ze wil geld hebben voor het raam, maarliefst 250 roebel (10 dollar) moeten we ophoesten. Met een glimlach geven we het geld. Door het mooie heuvelachtige en weidse landschap van Mongolië glijdt de trein de nacht in.

De volgende ochtend komen we rond half 8 aan in Ulaan Baator! Ohi is onze lokale gids (honcho) hier. Ze brengt ons naar ons hotel en een paar uur later lopen we door de stad. Het is er warm en erg druk. Overal reclame, veel mensen op straat en auto's en bussen rijden af en aan. Af en toe komt er iemand langs met een kapje voor zijn mond tegen de ‘smog'. De mensen lijken al veel op Chinezen. We lopen via een groot plein met het parlementsgebouw naar het Gandan klooster. We lopen door het klooster en een jonge monnik geeft ondertussen tekst en uitleg. Als we de belangrijkste (grootste van Mongolië) tempel binnengaan zien we een 26 meter hoog buddha beeld met goud bekleed. Erg indrukwekkend! Mensen steken er wierrook stokjes aan en draaien aan de dharma-wielen.
Na een goede lunch gaat Laurens een internetcafe in en gaat Christina naar de kapper en krijgt een nagelbehandeling. Daarna bezoeken we een traditionele Mongoolse dans/zang show in een soort theater. Mooi en erg apart. Er zit ook een soort acrobatische/turn act bij van een meisje die vooral laat zien dat ze op haar handen en voeten kan staan, met haar rug achterover gekromd. Ondertussen doet ze allerlei trucjes. Erg knap en lenig!

De volgende dag beginnen we met een bezoek aan een soort healthcenter. We hadden gevraagd of we ergens konden zwemmen, maar dat werd hem niet echt. Ach, een sauna met een klein badje erbij is ook leuk! Als we binnenstappen ontdekt Laurens dat er ook een sportschool bij zit. Makkelijke keuze! Christina krijgt een pijnlijke massage, maar voelt zich daarna wel helemaal relaxt.

Om ongeveer 2 uur in de middag vertrekken we met een busje naar het binnenland. We gaan naar het Terelj nationaal park. Al snel zijn we de stad uit en rijden we door een prachtig bergachtig landschap. Geen hoge puntige bergen, maar meer afgestompte met gras bedekte bergen met hier en daar een rotsformatie. Ook zien we al regelmatig gers staan. Dit zijn ronde huisjes/tenten waar de Mongoolse nomaden in wonen. Dit is nog steeds het geval, maar wel steeds meer nomaden laten het nomadenbestaan voor wat het is en gaan in de stad wonen.
Ons Gertent kamp bestaat uit 4 tenten waar wij met zijn 6-en in zullen slapen. Om ons heen zien we niets anders dan bergen en waar we ook kijken, het levert een fantastisch vergezicht op! In Mongolië wonen nog geen 3 miljoen mensen waarvan er meer dan een miljoen in de stad wonen. En Mongolië is 4 keer zo groot dan Frankrijk dus geen wonder dat we op een paar herders en wat paardrijders in de verte na niemand zien!
We lopen door een vallei richting een paar gers verderop waar we een familie bezoeken die in een ger leven. Bij aankomst zien we de vrouw des huizes al druk bezig om de koeien te melken. De familie bestaat uit een man, vrouw en 2 dochtertjes. Ze bezitten veel koeien, enkele paarden en ook yaks. Een yak is een soort behaarde koe en lijkt een beetje op een buffel, maar dan kleiner. We zitten ook even in de gertent en Ohi vertelt ons over de gebruiken en het leven van de nomaden-familie. We drinken een heerlijk drankje (vrouwtjespaardenmelk, erg zuur en vies!!) en eten verschillende dingen die ze zelf maken van de melk van koeien en yaks. We nemen niet teveel, want dit is toch wel heel anders dan we gewend zijn.
We lopen hierna terug en genieten van een Mongoolse diner bij een iets groter ger-tentenkamp verderop. We zien ook nog een optreden die lijkt op die van de vorige avond. Deze is niet beter, maar wel specialer zo in het donker midden in het ruige landschap van Mongolië! Het duurt vervolgens even voordat we kunnen gaan slapen in onze ger, want Laurens is de sleutel kwijtgeraakt, maar die wordt een half uurtje later gelukkig gevonden. De kachel wordt opgestookt (veel te warm) en we gaan slapen. Op de achtergrond horen we grazende paarden en het vroem-geluid van vliegende beestjes (geen idee hoe ze heten).

De volgende ochtend genieten we van een goed ontbijt. Ohi komt met traditionele Mongoolse kleding op de proppen en die doen we natuurlijk even aan. We doen daarna een Mongools spelletje met de enkelbotjes van schapen, kamelen en geiten. Het is in feite een soort knikkeren. De botjes worden over de tafel (officieel op de grond) verspreid en je krijgt een enkelbotje als je deze met een ander botje weet te raken, zonder andere botjes te raken natuurlijk. De botjes moeten ook overeenkomen en dat maakt het voor ons soms erg moeilijk, want ze lijken allemaal op elkaar! Al met al een leuk spelletje, hoewel Laurens er wel heel slecht in is. Daarna gaan we eindelijk paardrijden! De paarden zijn wat kleiner in Mongolië, maar ze trappelen er niet minder om. We maken een prachtige tocht door het mooie Mongoolse landschap. Onderweg maken we nog een tussenstop bij ‘turtle rock'. Een grote rotsformatie dat inderdaad wel iets heeft van een schildpad.
Na een paar uur parkeren we onze paardjes bij het tentenkamp en is het helaas tijd om terug te gaan naar de grote stad. Met een gezonde spierpijn in onze benen en achterwerk brengt een busje ons terug naar Ulaan Baator.

In Ulaan Baator doen we het verder rustig aan. De volgende dag beginnen we aan het laatste gedeelte van de treinreis. Rond 8 uur 's ochtends vertrekt de trein. Tot onze verbazing zien we ook enkele mensen (vooral Australiërs) terug die we tijdens de rit naar Irkutsk ontmoet hadden. Gezellig! De trein rijdt door de Gobi-woestijn. Het is weer lekker warm, maar deze keer werken de ramen gelukkig prima. Het landschap bestaat uit grote vlaktes die met gras zijn bedekt en hier en daar wat heuvels. Als we enkele uren later wat dieper in de Gobi-woestijn zitten merken we opeens dat in ons treinstel een wolk van zand hangt. Snel de ramen dicht! Tegen de avond bereiken we de Chinese grens. De grensovergang verloopt een stuk sneller dan de vorige. We moeten nog wel even wachten op het verwisselen van het onderstel van de trein, want China heeft een ander spoorwegstelsel dan Rusland en Mongolië. Eenmaal weer onderweg gaan we snel slapen. Als we wakker worden en naar buiten kijken zien we een bergachtig landschap met af en toe een dorpje. Ook zien we al veel mensen die lopen, fietsen, of op het land werken. We zijn in China! De trein raast door verschillende tunnels en als de aardige Chinese ´provodnika´ ons beddengoed ophalen weten we al hoe laat het is. Peking in zicht! We pakken onze tassen in en al snel rijden we het station van Peking binnen. De grote mensenmassa´s vallen ons direct al op als we bezweet de trein uitstappen. We maken nog een laatste groepsfoto en dan zit de treinreis er officieel op. Het was een geweldige ervaring! De komende week zullen we Peking onveilig maken, maar daarover later meer.