Vrijdagmiddag rond drie uur komen we aan in het geweldige Peking. Onze honcho voor de aankomende twee dagen staat ons al op te wachten. Tracy doet ons een beetje denken aan Uzi, een goedlachse, erg vriendelijke dame. Als we het stationsplein opkomen, lopen we tegen een muur van hitte op (zelfs de chinezen hebben het warm), maar dat mag de pret niet drukken. Een transferbusje brengt ons naar het hotel, waar we een luxe kamer krijgen toegewezen, oh yeah!! Even douchen en daarna lekker Chinees eten!! (Ik hoop dat we over een maand nog zo enthousiast zijn). Het restaurant is vlakbij ons hotel en als we de ingang naderen, horen we een oordovend geluid van krekels. We kijken eens om ons heen en ontdekken dat deze beestjes in kleine mandjes verkocht worden. De Chinezen geloven dat krekels voorspoed brengen en we zullen ze dan ook nog veel tegenkomen. In het restaurant lopen we direct tegen aquaria aan met verschillende vissen, zoek maar uit! Als we aan tafel zitten kan het avontuur pas echt beginnen, geen mes en vork maar Chinese stokjes. Laurens vindt het in het begin nog behoorlijk grappig, maar als hij na een kwartier nog niet eens kwart van zijn eten op heeft, raakt hij toch enigszins gefrustreerd. Gelukkig hebben we een maand lang om ons deze vaardigheid eigen te maken. Een aantal anderen kiezen voor de Pekingeend die aan onze tafel wordt gesneden, maar wij gaan toch maar voor de groentegerechten (ook erg lekker!!) We kunnen helaas niet uitgebreid van ons diner genieten, want er staat een acrobatenshow op het programma. Met twee taxi's rijden we naar het theater waar de show wordt opgevoerd. Taxi's rijden hier trouwens af en aan. Je betaalt ongeveer 10 yuan (1 euro) voor de eerste drie kilometer en 10 yuan per volgende kilometer. Ondanks dat we helemaal achteraan zitten is de show erg leuk om naar te kijken. Na een uur staan we weer buiten en staat Tracy ons alweer op te wachten. We gaan terug naar het hotel waar we discreet relaxen in ontspannen sfeer.

Zaterdag zitten we rond 8:30 in de taxi richting het Tiananmen plein. Dit plein was in 1989 het toneel voor studentendemonstraties met hun bloederige climax. Hier ligt Mao begraven en het monolithische Chinese parlement kijkt op het plein uit. Het is ontzettend indrukwekkend gezien de grootte van het plein en de hoeveelheid mensen dat hier rondloopt. Op de 'poort van de hemelse vrede' hangt een gigantisch portret van Mao Zedong. Hij kijkt uit over het plein waar zijn lichaam ligt opgebaard. Chairman Zedong (zoals de Chinezen hem noemen) was tot zijn dood in 1976 meer dan 30 jaar communistisch leider van China. Ondanks dat hij veel dood en verderf voort heeft gebracht, is hij voor de meeste Chinezen nog steeds een groot man. In de Chinese geschiedenisboeken vind je niks terug over zijn obsessie voor aantallen die leidde tot artificiële productiecijfers, een enorme economische disharmonie en massale hongersnood. Het is een vreemde gewaarwording om zijn gigantische portret te zien hangen, uitkijkend over dit enorme plein.

Na een wandeling over het plein, gaan we de verboden stad binnen. Dit ‘optrekje' van 32 hectare groot, was de hoofdverblijfplaats voor de keizers van de Ming- en Qingdynastieen. Tot 1911 was deze stad verboden terrein voor het gewone volk. We dwalen twee uren door dit immense complex om uiteindelijk de groep bij de uitgang weer te ontmoeten. We wandelen door de hutongs (Mongools voor doorgang) terug naar het hotel. Hutongs zijn een wirwar aan nauwe steegjes en straatjes waar vooral de oudere bevolking van Peking woont. Het is een drukte van belang. Er wordt gekookt, gewassen, handel gedreven, mahjong gespeeld en gekaart. Als we na de butongs een grotere weg willen oversteken, worden we tegengehouden door de politie. De weg is aan de zijkanten afgezet vanwege een wielertocht. Dat betekent voor ons dat we de weg niet mogen oversteken en twintig minuten moeten wachten. We verwachten een heel spektakel en zijn dan ook teleurgesteld als de groep van twintig fietsers in een halve seconde voorbijflitst. De hekken gaan opzij en de straat loopt weer vol met fietsers, voetgangers en auto's. Na wat relaxen in het hotel en een lekkere maaltijd gaan we in de taxi richting het theater waar we een Kung Fu show mogen aanschouwen. We verwachten een soort demonstratie van deze Chinese kunstvorm, maar er wordt een geweldige show opgevoerd waarin aan de hand van scènes een verhaal wordt verteld. Erg leuk om naar te kijken, gezien de geweldige vaardigheden van de Kung Fu meesters. Na deze show eten we met de hele groep nog even buiten de deur. Omdat dit de laatste avond is van de groepsreis, drinken we nog een extra Tsing Tao (Chinees bier).

Zondagochtend nemen we afscheid van Alex, Conner en Tracy. Om 9:00 worden we door een minivan opgehaald voor DE tour naar de Chinese muur. We rijden eerst richting de drumtoren, waar een Riksja voor ons klaarstaat. We rijden door de hutongs en mogen binnenkijken bij een van de huisjes. Een ouder echtpaar heeft de thee en snoepjes al voor ons klaarstaan. We bevinden ons in een klein, schattig huisje. De man vertelt ons dat ze hier graag wonen. Ze kennen iedereen in de buurt en zijn hier opgegroeid. Ze huren hun huis van de overheid voor 200 Yuan per maand (20 euro). Ze hebben geen eigen WC, daar zijn aparte gebouwtjes voor die ze met een aantal andere gezinnen delen. Onze gids (en tolk) vraagt naar onze dierenriemen en aan de hand van onze geboortedata berekenen de gids en de Chinese meneer dat Laurens een schaap is (altijd al geweten) en Christina een aap. Onze vriend Jim blijkt een varken te zijn waar hij ook erg blij mee is. Na deze indrukwekkende ontmoeting, vervolgen we onze riksjareis terug naar de drumtoren, welke we vervolgens via het trappenhuis beklimmen. Tegenover de drumtoren staat de beltoren. Deze werden in de 17/18e eeuw gebruikt om de tijd aan te geven. De beltoren gaf 's morgens aan wanneer men op moest staan om te gaan werken en de drumtoren gaf aan wanneer de werkdag erop zat. We nemen het mooie uitzicht vanaf de toren in ons op en kijken naar een kort maar krachtig optreden waarin de drums worden geslagen zoals dat ook vroeger gebeurde. Na de drumtoren zet de chauffeur ons af bij de zijdefabriek. Hier krijgen we een rondleiding met informatie over de productie van zijde. Vervolgens worden we afgezet bij een theehuis waar we allerlei verschillende soorten Chinese thee proberen, vers gezet door een Chinese dame die zelf niet van thee blijkt te houden. Ook hier vraagt de dame naar onze dierenriemen, waarop ze nonchalant verkondigt dat haar zus, net als Jim, een varken is.

Na twee uur rijden komen we aan in Jin Shanling , vanwaar we de Chinese muur gaan beklimmen. Eerst even onder het genot van een koud biertje bijkomen van de busreis. Vervolgens begeleidt onze gids ons de eerste toren op en wijst aan waar we het beste de zonsondergang kunnen zien. Als de gids weg is, staan we allemaal nog steeds met onze mond open, zo geweldig is dit!! Er is hier helemaal niemand en zover we kunnen zien slingert de muur door dit prachtige landschap. We lopen ongeveer drie wachttorens verder (echt verder lopen wordt moeilijk aangezien de muur hier bijna onbegaanbaar is) en zien de zon ondergaan. Het is onvoorstelbaar dat deze 6430 kilometer lange muur door mensenhanden is gebouwd (al vanaf de 7e eeuw voor Christus). We kunnen ons bijna niet voorstellen dat we vannacht op de muur zullen slapen! Na drie uurtjes gaan we de muur af om met de lokale bevolking te eten. We krijgen ook rijstwijn op tafel; een echte Chinese 'wijn' met 46% alcohol!! We concluderen dat dit een uitstekend middel is om je verf mee te verdunnen.
Een aantal Tsing Tao later lopen we met onze zaklampen en ietwat aangeschoten gidsen de muur op. In de derde wachttoren maken we ons bed in de buitenlucht op en onder de sterrenhemel OP DE CHINEZE MUUR sluiten we onze ogen.

We worden de volgende ochtend rond half 7 gewekt. Na een lekker ontbijtje beginnen we aan een wandeling over de muur van ongeveer 8 kilometer. We lopen naar een klein plaatsje genaamd Simatai. De muur is op sommige plaatsen behoorlijk afgebrokkeld, wat het soms een uitdaging maakt de steile stukken op te komen. Ondanks dat het erg vroeg is, komen we al dames tegen die ons drinken proberen te verkopen. Maar dat zijn dan ook de enige mensen die we zien. Het is een geweldige tocht met een fenomenaal uitzicht. Als we na tweeënhalf uur aankomen in Simatai is de beloning groot. Er wordt een heerlijke maaltijd geserveerd in een van de plaatselijke restaurantjes. Het eten in China is trouwens (zelfs voor vegetariërs) prima te doen. Vaak krijg je een kommetje met eetstokjes en een lepeltje. De gerechten die je besteld worden op tafel in schalen geserveerd. We eten bijvoorbeeld geroerbakte ei met tomaat, noedels met groenten, rauwkost, geraspte aardappel en rijst. Na de lunch worden we teruggebracht naar Peking. Rond drie uur komen we aan en checken we in bij hetzelfde hotel waar we al eerder sliepen. We boeken bij de touroperator in ons hotel een vlucht naar Xian, die aanstaande vrijdag vertrekt. We wilden eerst (net als de meeste toeristen) met de nachttrein naar Xian, maar daar moet je minstens 10 dagen van tevoren voor boeken, dus helaas! De rest van de dag rusten we lekker uit.

We slapen een beetje uit en stappen vervolgens in een taxi die ons naar het Zomerpaleis zal brengen. Peking is een geweldige stad, Chinezen zijn alleraardigste mensen en de cultuur is reuze interessant. Het jammere is dat we nog geen heldere dag hebben gehad. De smog beheerst de stad en de temperatuur (rond de 30 graden) helpt ook niet echt mee. Peking is ontzettend druk bezig met de voorbereidingen voor de Olympische spelen 2008, waarbij het terugbrengen van de luchtvervuiling hoog op de lijst staat. Ze zijn op dit moment aan het experimenteren met minder auto's op de weg. Gedurende vier dagen zijn er beperkingen voor het autorijden. De ene dag mogen de auto's met de even nummerborden de weg op en de andere dag de auto's met de oneven nummerborden. We kunnen bijna niet geloven dat het hier normaal dus nog drukker op de weg is! Wat betreft de Olympische Spelen, moet er nog heel wat gebeuren. Veel stadions zijn nog lang niet af, maar de overheid zal er alles aan doen om het vlekkeloos te laten verlopen. Ook het rochelen wordt aangepakt, maar daar merken we nog niet veel van. Onze taxichauffeur schraapt zijn keel de hele weg naar het zomerpaleis, jammie!! Het zomerpaleis bestaat uit een losse verzameling keizerlijke tempels, paviljoenen en zalen in een park rond het uitgestrekte Kunming Lake. Het uit de 12e eeuw stammende park werd door de keizerlijke familie als zomerverblijf gebruikt. We lopen een beetje rond, maar gezien we bijna bezwijken onder de hitte, besluiten we met een klein motorbootje het meer op te gaan. Lekker uitwaaien!! Na dit verfrissende ritje lopen we naar de grootste tempel in het park. Gezien de hoge ligging van de tempel kunnen we genieten van een geweldig uitzicht. We nemen vervolgens een taxi naar de Lamatempel, maar deze blijkt al gesloten. We besluiten maar vast wat te gaan eten en lopen tegen een vegetarisch restaurant aan. Die vind je vaker in de buurt van tempels, aangezien monniken volgens het Boeddhisme geen vlees mogen eten. We hebben eerder gehoord dat de Chinezen onder vegetarisch ook wel bijvoorbeeld ‘geen ei' verstaan, dus we benaderen het geheel in alle voorzichtigheid. Op de kaart zien we inderdaad allemaal vleesgerechten staan! Als we de serveerster om opheldering vragen, zweert ze ons dat alle gerechten gebaseerd zijn op soja en andere vleesvervangers. Het eten ziet er heerlijk uit, maar we twijfelen toch zwaar aan het vegetarische gehalte, het ziet er echt uit als spek! Als er vervolgens een groep monniken binnenkomt, geloven we haar op haar woord en we genieten van een heerlijke maaltijd. Hier kunnen ze in Nederland nog wat van leren! We besluiten door de hutongs terug te lopen naar ons hotel, maar als we tien minuten rondlopen, weten we echt niet meer welke kant we op moeten, wat een doolhof! We lopen nog wat verder en komen uit op dezelfde plek waar we net ook waren. Dan maar terug naar de grote weg en het op die manier te proberen, want dit is niet te doen! Moe maar voldaan komen we aan op onze hotelkamer.

Op woensdag bezoeken we de Tempel van de Hemel. Dit vorstelijk terrein (gemaakt tijdens de Ming-dynastie) is een van Pekings mooiste historische monumenten. We verwachten een tempel, maar bevinden ons in een enorm park met een oppervlakte van 267 hectare. Het leuke is dat hier ook allerlei Chinezen zijn die dansen en muziek maken, erg vermakelijk. De Gebedszaal voor een Overvloedige Oogst is het centrale gebouw en erg indrukwekkend. Na de tempel van de hemel bezoeken we de Lama tempel. Een boeddhistische tempel, die nog veel gebruikt wordt. Er zijn wel acht verschillende complexen met Boeddhabeelden waar Chinezen bidden en wierook branden. Na de Lama-tempel eten en drinken we wat in een nabijgelegen cafeetje. Gelukkig voor Laurens hebben ze hier dumbells liggen, dus kan hij meteen zijn spiermassa even bijwerken. We hebben het wel een beetje gehad met dat Chinese eten en voor de afwisseling willen we wel weer eens pizza! Uit de Lonely Planet vissen we een adresje en stappen in de taxi. De chauffeur draait de kaart drie keer rond, maar lijkt uiteindelijk te begrijpen waar hij heen moet. Hij zet ons dan ook netje af bij een gesloten restaurant, bedankt! We lopen wat rond op zoek naar een ander eettentje en belanden uiteindelijk in een restaurant/kroeg waar ze ons een wel heel duur biertje in de maag willen splitsen. Na wat onderhandelen, komen we er wel uit en deze tent heeft onze beloofde pizza, heerlijk! We laten ons weer prinsheerlijk thuisbrengen en gaan vroeg slapen.

Donderdagochtend gaan we naar het Beihaipark, waar we mensen zien dansen en zingen, erg leuk! Als we een tijdje bij een groep dansende Chinezen staan te kijken, ontspringt Christina de dans niet. Een Chinese meneer kijkt haar diep in de ogen en vraagt haar ten dans, de overige Chinezen vinden het hilarisch (en Laurens trouwens ook). Na dit tafereeltje lopen we nog wat door het park en varen met de een pont naar de overkant van het meertje. We nemen een taxi naar de 'Clothing market' waar vier verdiepingen volgepakt zijn met kleding, schoenen, tassen, souvenirs ed. We worden bijna aangevallen door de Chinezen die ons wat willen verkopen en als je ook nog wat past of oppakt, zijn ze helemaal niet te stoppen. Laurens onderhandelt ongeveer 20 minuten over twee shirts , maar weet de prijs dan wel omlaag te krijgen van 700 Yuan naar 150 Yuan (15 euro). Na de markt is het tijd ons te laten verwennen. Christina gaat voor de pedicure terwijl Laurens zich door een Chinese dame lekker laat masseren. Tijdens de massage vraagt de masseuse of Laurens geïnteresseerd is in een typisch Chinees ritueel; cupping. Bij cupping worden een soort glazen potjes gevuld met een licht ontvlambare vloeistof, waarna er een vuurtje bij wordt gehouden. Vervolgens worden de cups op de rug geplaatst en zuigen vacuüm. Erg pijnlijk, maar volgens de masseuse een goede remedie tegen pijnlijke spieren. Aan de kleur van de vlekken kon ze zien dat vooral de spieren in de onderrug en schouders gestresst waren. Hij loopt nu overigens nog met blauwe plekken op zijn rug! Het is vandaag een mooie heldere dag, dus we lopen nog even naar het Plein van de Hemelse Vrede voor wat leuke shots. Daarna nog wat gedronken en gegeten en zo eindigt ons avontuur in de gigastad Peking. Morgenochtend vertrekken we richting Xian, waar ons een heel nieuw avontuur staat te wachten, maar daarover binnenkort meer.