Onze reis door Brazilië belooft iets speciaals te worden. Op 28 juni halen we Laurens zijn ouders, Marten en Ans, op van het vliegveld in Rio de Janeiro. We zullen in iets meer dan twee weken samen door Brazilië reizen!

Als we op 26 juni landen op het vliegveld van Rio de Janeiro worden we aangenaam verrast door een heerlijk temperatuurtje. Ondanks dat het hier winter is, kan de korte broek aan. Vervoer regelen is altijd leuk als je ergens aankomt en ook nu moeten we stevig onderhandelen om uiteindelijk uit te komen op 60 Real (ongeveer 25 euro). Brazilië is het duurste land van Zuid-Amerika en dat is direct te merken. We verlangen stiekem naar Peru en Bolivia waar we voor minder dan een euro de hele stad doorreden. Maar de eerste blik op het Christusbeeld en het strand van Copacabana doen ons direct weer glimlachen.

Op 27 juni is Christina jarig en dat vraagt om een feestje! Onze bijzondere hotelkamer met discobal, roze TL- verlichting en stroboscoop geven in ieder geval al een feestelijk sfeertje. Gewapend met lekkere broodjes gaan we naar het Copacabanastrand. Dat het leuk is om hier mensen te kijken is een understatement! Putjes of niet, alle vrouwen lopen hier in strings, mannen in te kleine broekjes en de verkopers presenteren overal hun waar. 's Avonds eten we bij een gezellig Aziatisch restaurant in Ipanema en drinken we nog een paar biertjes bij één van de openlucht cafés, gezellig!

Rio de Janeiro kent, net als de rest van Brazilië, een grote sociaal-economische ongelijkheid. Een deel van de stad kan zich qua uitstraling meten met moderne Westerse metropolen, maar miljoenen mensen wonen in sloppenwijken, ook wel favelas genoemd. Favelas zijn overal verspreid door de stad, soms op slechts honderden meters van luxueuze hotels en zakenwijken. Aangezien de favelas zo'n groot onderdeel zijn van Rio, sluiten we op 28 juni aan bij een excursie naar deze krottenwijken. Met een minibusje rijden we richting de grootste favela van Rio, Rocinha. We maakten ons nogal zorgen over onze dure spullen, kunnen we die wel meenemen? Maar onze gids vertelt dat zij zich binnen een favela veiliger voelt dan daarbuiten. Veel favelas zijn namelijk onder controle van criminele organisaties. Deze bendes tolereren geen criminaliteit binnen hun 'gebied' omdat dat wel eens drugsklanten zou kunnen afschrikken. De straffen die op het overtreden van de code staan zijn over het algemeen marteling en de doodstraf. Het is ons duidelijk dat de Braziliaanse overheid hier niks te vertellen heeft!

Als we de favelas inrijden roept onze gids dat we niet naar de wapens moeten kijken. Wij hadden het zo snel niet eens gezien maar er liepen twee mannen langs het busje met pistolen. We rijden een stuk door de favela en stappen uit bij een klein marktje. De gids geeft duidelijk aan tot waar we foto's mogen maken, tot hier en niet verder! We kunnen niet definiëren wat er voorbij de verbeeldingslijn anders is dan waar we staan, maar zij zal het wel weten. Met de townships van Kaapstad in ons achterhoofd is het goed om te zien dat de meeste huizen hier van steen zijn en dat de meeste mensen lopend water en elektriciteit hebben. De ruimtes waarin deze mensen wonen zijn weliswaar klein en verbonden met ontelbaar veel kleine straatjes waar we ter afsluiting een wandeling door maken. De lucht is erg bedompt en er is weinig lichtinval. Terwijl we onze ruggen tegen de muur drukken om bewoners te laten passeren, bedenken we ons dat dit inderdaad de schaduwkant is van een prachtige stad.

´s Avonds staan we weer op het vliegveld van Rio. Deze keer om Marten en Ans op te halen. Na elkaar meer dan elf maanden niet te hebben gezien is het weerzien erg leuk. De hele reis door Brazilië is vooraf geregeld. Transfers staan voor ons klaar, vliegtickets, hotels en toers zijn allemaal geboekt, wat een luxe! We stappen bij onze eerste gids in het busje die ons netjes afzet bij Orla Copacabana. Een superhotel met uitzicht over het Copacabanastrand, wat wil een mens nog meer. We hadden verwacht dat Marten en Ans na hun lange reis vanuit Nederland direct wilden gaan slapen, maar ze hebben nog wel zin in een hapje. We maken het onszelf gemakkelijk bij één van de Chinese restaurants aan de Copacabana.

Het ontbijt smaakt ons de volgende ochtend erg goed, al krijgen we wel een beetje de kriebels van de obers die bij ieder kruimeltje naast je staan om het op te ruimen. Als Marten moeite heeft met het openen van een jammetje staat er direct een ober klaar om hem uitgebreid uit te leggen hoe zoiets nou eigenlijk werkt. Afgezien hiervan is het ontbijt geweldig. We beginnen de dag direct goed met een boottrip. We worden opgehaald door een minibusje dat ons vervolgens vlakbij de haven afzet. We vertrekken op de Braziliaanse tijd, wat twintig minuten later is dan verwacht. Het weer is heerlijk, dus dat belooft een leuke vaart te worden. We varen twee uren lang voor de kust van Rio en genieten van het uitzicht. We spotten hier en daar vissen die uit het water omhoog springen, varen onder een gigantische brug door, bekijken verschillende gebouwen en krijgen ook nog een lekker stuk fruit aangeboden!
Om echt kennis te maken met de Braziliaanse keuken, lunchen we bij één van de vele kilorestaurants. Een buffetconcept waarbij je betaalt voor het gewicht dat je naar binnen werkt. ´s Middags is het goed vertoeven op het strand van Copacabana, mensen kijken, cryptopuzzels oplossen, lezen en bruinen! ´s Avonds eten we bij een pizzeria in de buurt. We moeten behoorlijk omschakelen nu de voertaal Portugees is in plaats van Spaans, het is hier saúde in plaats van salut en obrigado/a in plaats van gracias. Wel verstaan de meeste Portugezen beter Spaans dan Engels, dus kunnen we het toch nog een beetje blijven oefenen.

De volgende dag besteden we aan het bezoeken van de hoogtepunten van Rio. We starten de dag met een bezoek aan de suikerbroodberg. Deze berg heeft een top van 396 meter en is met een kabelbaan van 1400 meter lang te bereiken. De weg naar de top geeft een geweldig uitzicht over de stad. Jammer alleen dat de top van de suikerbroodberg omgeven is door een grote wolk. Maar dat mag de pret niet drukken. We drinken een bakkie koffie en wandelen door het omgeven regenwoud waar we tot onze verbazing een hele groep kleine aapjes zien rondslingeren, lachen! Na het suikerbrood rijden we door naar één van de grootste voetbalstadions ter wereld, Maracanã. Het stadion is ovaalvormig en geopend in 1950, speciaal voor het WK van dat jaar in Brazilië. Destijds had het een capaciteit van 183.000 plaatsen, maar tijdens de laatste en beslissende wedstrijd tussen Brazilië en Uruguay zaten er bijna 200.000 toeschouwers op de tribunes. Na een bezoek aan de bovenste tribunes en de kleedkamers, nemen we nog een kijkje bij het veld, we hebben het gras zelfs even aangeraakt! Hierna rijden we door naar sambadroom, hier wordt ieder jaar een grote carnavalsoptocht gehouden door de wereldberoemde sambascholen. Er is nu weinig gaande, maar daar brengen wij verandering in. Ans en Christina kleden zich om tot ware sambadames en ontdekken dat het nog niet zo makkelijk is om met die zware outfits sexy dansbewegingen te maken! Carnaval wordt grotendeels georganiseerd door de inwoners van de krottenwijken van Rio en het festijn duurt vier dagen. Het feest is ook bedoeld om te protesteren tegen corruptie binnen de politiek, te klagen over armoede en liefdesverdriet te vergeten.
Na een bezoek aan een nogal vreemd uitziende kerk, rijden we door naar één van de zeven moderne wereldwonderen; Christus de Verlosser. Dit enorme beeld staat op de 710 meter hoge berg Corcovado. Het beeld zelf is 38 meter hoog en staat symbool voor de wereldwijde verspreiding van de Christelijke boodschap. Het beeld werd officieel geopend op 12 oktober 1931, nadat er ongeveer 10 jaar aan gebouwd was. Het uitzicht over de stad is geweldig en het beeld staat er zo bij zonsondergang erg mooi bij. Nadat we zelf een aantal Christelijke posities hebben aangenomen, rijden we terug naar ons hotel, wat een superdag!

Voor onze laatste dag in Rio staat Petrópolis op het programma. We rijden ongeveer 65 kilometer om kennis te maken met deze keizerlijke stad. De stad was de zomerresidentie van de Braziliaanse keizers en aristocraten in de 19e eeuw en heeft nog een aantal mooie gebouwen staan vanuit die tijd. We brengen een bezoek aan het oude zomerverblijf van de keizer, een museum, we nuttigen een matige lunch en als afsluiter bekijken we nog een mooie kerk. Aan het einde van de trip komen de keizerlijke Peters onze neus uit en is het veel interessanter om te bepalen of onze gids nou een man of vrouw is. We zijn er nog steeds niet helemaal uit. 's Avonds nemen we ons laatste maal aan het Copacabanastrand, we genieten ons kapot!

Op 2 juli staan we om half zeven ‘s morgens met de slaap nog in de ogen bij Ans en Marten voor de deur. Marten is jarig en we verrassen hem met een ontbijt op bed, gefeliciteerd!
Nadat de cadeaus zijn uitgepakt, maken we ons klaar voor de reis van vandaag. We vliegen via São Paulo naar Foz do Iguaçu, waar we maar voor één ding heengaan, de Iguaçuwatervallen. Na een relaxte vlucht komen we aan bij ons hotel. Onze kamers liggen naast elkaar en nieuwsgierig als we zijn openen Ans en Christina een ondefinieerbare deur die blijkt te leiden tot elkaars kamers, handig! 's Avonds genieten we van een leuke show met allerlei Zuid-Amerikaanse dansen.

En dan is het de volgende dag toch echt zover; de watervallen!! De watervallen zijn van zowel de Braziliaanse als Argentijnse te bezoeken en wij starten vandaag aan de Argentijnse kant. Na het ontbijt worden we door onze gids voor de aankomende drie dagen, Christian, opgehaald. Na wat formaliteiten en een treinreisje lopen we het gebulder van het water tegemoet. We zijn allemaal flabergasted door het geweld en de hoeveelheid water die hier de afgrond instort. Het duurt zelfs even voor onze magen aan het bewegende water zijn gewend, wat is dit geweldig! De Iguaçuwatervallen is een geheel van tussen de 270 en 300 watervallen, afhankelijk van de hoeveelheid water die door de rivier Iguaçu stroomt. In totaal zijn de watervallen 2,7 kilometer breed en valt tot 82 meter naar beneden. Nadat we de watervallen nog vanuit een andere hoek hebben mogen aanschouwen, maken we ons op voor een boottrip naar het brullende water. Met een noodgang scheurt de speedboot tot vlak bij de watervallen. We worden letterlijk één met de watervallen, ondanks de poncho's zijn we nat tot op het bot, maar wat super! 's Avonds eten we na een tijd rondlopen bij een Chinees. Ondanks dat het restaurant met Tl-buizen is verlicht, maakt onze aardige serveerster, het eten en de prijs veel goed.

We kunnen er geen genoeg van krijgen! Vandaag is de Braziliaanse kant van de watervallen aan de beurt. De uitkijkpunten geven een beter beeld van de grootheid van deze watervallen. Vanuit een torenpunt kijken we neer op een groot groen gebied, waar al het water neerstort in een scheur in de aardkorst, Moeder Natuur kan er wat van! 's Avonds eten we bij Megapizza, waar we voor een vast bedrag zoveel pizza mogen eten als we willen! Marten is de winnaar van de avond en roept na zes stukken nog steeds 'lekker!' als er weer een ober voorbij komt met een nieuwe pizza. We genieten onder het genot van een drankje nog even na van de afgelopen dagen en hebben zin in morgen, op naar de Amazone!