Na een lange nacht in het vliegtuig landen we op dinsdagochtend om half acht 's morgens op Australische bodem! Coolangatta is een klein plaatsje in de provincie Queensland aan de oostkust, vlakbij Brisbane. Coolangatta staat bekend om de geweldige surfmogelijkheden, dus die gaan we zeker even testen! Als we uit het vliegtuig stappen, lachen we onwennig om het grondpersoneel op het vliegveld. Het is een vreemd gevoel om na vier maanden Azië weer omgeven te zijn door blanke mensen.

Buiten het vliegveld gaan we op zoek naar het hostel, dat hier vlak in de buurt moet zijn. Als we een zebrapad naderen, zien we vanuit onze ooghoeken de auto's al ruim op tijd afremmen. Dat is wel even anders dan de haasje over acties in de meeste Aziatische steden! We krijgen het gevoel in de Truman Show film te zijn beland. Het valt ons verder op hoe rustig het hier is, geen toeterende auto's, scooters, overstekende koeien of luidruchtige Aziaten. Ook al doet de omgeving ons ontzettend aan thuis denken, het voelt vanwege het grote contrast met onze leefomgeving van de afgelopen periode heel surrealistisch! Na wat zoekwerk vinden we ons hostel dat gelegen is op een industrieterrein (hoe romantisch!). Onze kamer is rond elf uur pas klaar, dus doen we eerst een dutje aan de picknicktafel. Na een paar uurtjes slaap in de kamer zijn we weer helemaal bij. In de namiddag eten we een HEERLIJK broodje bij de Subway om de hoek en lopen daarna langs het strand op zoek naar de surfers. Nogmaals, wat is het hier rustig!! We komen ook veel hardlopers, skaters en honduitlatende Australiërs tegen, een sportief volkje! We zien al snel een heel leger van mensen de golven van de Grote oceaan beklimmen, ziet er erg indrukwekkend uit. We nemen daarna een bus naar Gold Coast, een iets grotere plaats dan Coolangatta. Na drie kwartier stappen we uit en de terrasjes zien er erg gezellig uit zo in de avond. We nuttigen een lekkere maaltijd, een Australische Sauvignon en een echt Australisch biertje. Na dit feestmaal, krijgen we de rekening gepresenteerd en die liegt er niet om! We moeten nog even wennen aan de westerse prijzen. Het is ook opvallend dat de wachttijd voor het eten nu veel langer is. In Azië hebben we nooit langer gewacht dan vijf minuten, even wokken en klaar! We pakken de bus terug naar het hostel en laten de eerste dag in Australië rustig op ons inwerken.

Na een ontbijt in het hotel (cornflakes, toast met jam, sinaasappelsap, koffie en thee) nemen we op woensdagochtend de bus naar het Coolangatta strand, waar we gisteren ook heengelopen zijn. Het is hier geweldig weer, het water is helderblauw en de stranden wit, dit is te gek! Bij de baai regelen we een surfplank en een bodyboard. We surfen en bodyboarden er een aantal uren op los, geen probleem met golven zoals dit! We doen in de namiddag nog wat boodschappen en lopen daarna terug naar het hostel. Het is hier (ook gezien de prijzen) vrij normaal om zelf te koken. Met nog tien anderen dansen we rond de gaspitjes, maar na een half uur hebben we wel een heerlijke pasta op tafel staan, genieten! Moe maar voldaan zoeken we ons bed vroeg op! Op donderdag begeven we ons weer naar het Coolangattastrand. Christina krijgt een twee uur durende surfles en kan dan ook daadwerkelijk op de plank staan! Laurens huurt een surfplank, maar heeft nogal moeite met de wel erg hoge golven van vandaag. Hij kan niet goed door de branding heenkomen vanwege de sterke onderstroom en is dan ook behoorlijk gefrustreerd! We besluiten dan ook maar om even wat eten te halen en het surfen voor vandaag te laten voor wat het is. Door het zoute water zijn de extensions van Christina behoorlijk in de knoop geraakt en lijkt het alsof ze een vogelnestje op haar hoofd heeft zitten. We gaan op zoek naar een kapper die de extensions eruit kan halen. Na een aantal kappers die het niet aandurven, vinden we een hele dure die het wel aandurft. Het lijkt erop dat de extensions zijn vastgezet met een teerachtig spul (Thaise stijl), wat lastig is om los te weken! Na drieëneenhalf uur zijn ze er gelukkig allemaal uit en heeft ze haar oude kapsel weer terug. Na het eten zoeken we ons hostel op, slapen!

Vrijdagochtend staan we vroeg op om de bus te pakken naar Brisbane, vanwaar we vandaag doorvliegen naar Cairns. Cairns ligt een stuk noordelijker dan Coolangatta en staat bekend om het grootste rif ter wereld; het Great Barrier Reef!! Na een uur vliegen checken we aan het einde van de middag in bij ons hostel Calypso. We lopen vanaf het hostel richting het centrum van Cairns. We komen hier meer aboriginals tegen dan in Coolangatta. Net als bijna alle andere steden in Australië ligt Cairns ook dichtbij de kust. Hier is geen sprake van golfsurfen, aangezien het rif de golven breekt. Daarnaast is Cairns ingesloten door een baai waardoor het water erg rustig is. Surfen is ook niet de reden waarom we hier zijn. We zijn hier om ons duikbrevet te halen en waar kun je dat beter doen dan bij het Great Barrier Reef! We halen wat informatie bij verschillende aanbieders van duikcursussen, eten nog wat bij een Indiaans restaurant en lopen daarna terug naar het hostel.

Zaterdagochtend ontbijten we bij het hostel en lopen daarna naar Prodive, een wat duurdere duikschool, maar met een goede reputatie. We boeken een zogenaamde 'live abooard'. Een pakket waarbij we eerst twee cursusdagen met theorie en zwembadles op de duikschool van Prodive hebben. Daarna gaan we met een boot het water op en doen in drie dagen negen duiken op verschillende delen van het GBR. We slapen en eten tijdens die dagen op de boot.

Het hostel waar we slapen heeft een bar op het terrein waardoor het erg lawaaiig is. We lopen wat rond in het centrum op zoek naar een ander hostel. Vanwege de feestdagen zijn de prijzen erg hoog, we denken er nog even over na. We informeren bij het hostel of ze ook rustigere kamers hebben, maar ze blijken voor de aankomende dagen helaas vol te zitten. Maar ze hebben wel een huis in de aanbieding aan de overkant. In het ergste geval delen we dat met nog twee andere mensen. We nemen een kijkje en besluiten om het te doen, ons huis voor de aankomende zes nachten, het lijkt zelfs een beetje op ons huis in Almere! 's Avonds drinken we een paar biertjes is de Woolshed, een van de lokale kroegen. Als we binnenkomen wordt er net ‘Goldfishblowing' gespeeld. Twee mensen blazen als een gek door een rietje in een horizontale buis gevuld met water en een goudvis! Het doel is om ze goudvis zo snel mogelijk naar de andere kant van de buis te blazen, grappig om te zien.

Na een dagje rust, staan we maandagochtend vroeg op om ons klaar te maken voor een zeiltrip naar Green Island. Met ongeveer dertig man vertrekken we in de ochtend op zeilboot Ocean Free. De bemanning is ontzettend aardig. Australiërs zijn sowieso aardige mensen en hebben zo hun eigen manier van het aanspreken van mensen. De standaardbegroeting in Australië is 'Hey mate/love, how are you doing' en de meest gebruikte kreet is toch wel 'no worries'. Een van de bemanningsleden (een dame in dit geval) spreekt iedereen aan met 'lovely man' of 'handsome girl'. Zonder dat ze het doorheeft bezorgt ze menig toerist rode oortjes. Het is vandaag geweldig weer en in no time bevinden we ons op open water, erg relaxt! Bij Green Island snorkelen we rond een van de duizenden sites van het GBR. Het is geweldig, we zien allerlei vissen in verschillende kleuren en Christina ziet zelfs een haai voorbijkomen! We nuttigen een lunch in de zon op het dek van de boot. Daarna worden we met een kleiner bootje naar Green Island vervoerd waar we in een veel te dure strandstoel genieten van het uitzicht en de rust. Na een heerlijke dag op het water en onze eerste kennismaking met het GBR, varen en zeilen we zelfs een stuk terug naar de haven van Cairns.

Op woensdagochtend pakken we de bus naar Palm Cove. Deze kustplaats ligt iets noordelijker dan Cairns en schijnt een mooi strand te hebben. Het strand is smaller dan we hadden verwacht maar het is er wel lekker rustig. We zitten in Australië tijdens het 'stinger season', het seizoen waarop er veel kwallen in het water zitten. We mogen dan ook alleen zwemmen tussen de rood met gele vlaggen. Naast de kwallen is een ander gevaar in Australië de zon (je zou het niet denken). De ozonlaag is boven Australië (en Nieuw Zeeland) ontzettend dun, waardoor de straling erg gevaarlijk is. Van alle kanten wordt je gewaarschuwd voor huidkanker en wordt duidelijk gemaakt dat je niet in de zon moet gaan zitten tussen elf en drie en altijd zonnebrand smeren, minimaal factor 30. De huidkanker klinieken die we soms zien geven wel aan dat huidkanker hier een grote bedreiging is voor de volksgezondheid. We merkten al toen we in Australië aankwamen dat de zon ontzettend scherp is en dat we in no time verbranden. We smeren ons nu plichtsgetrouw iedere ochtend van top tot teen in. Een ander opvallende factor in Australië is dat ze ontzettend bezig zijn met waterbesparing. Vanwege de droogte in het binnenland van Australië (the Outback) en het enorme oppervlakte is er een schaarste aan vers drinkwater. Alle douches op het strand zijn dichtgedraaid en alles staat in het teken van waterbesparing (overal waterbesparende kranen en waterbesparende acties in hotels ed.).

We liggen een paar uurtjes lekker op een strandstoel in de schaduw en lezen vast het eerste deel van ons cursusboek. Aangezien we niet echt de binnenlanden van Australië ingaan, zullen we geen Kangoeroes in het wild zien. We willen deze beesten wel graag in het echt bekijken (we zijn tenslotte in Australië) en besluiten daarom tijdens onze bustrip terug naar Cairns een stop te maken bij de Tropical Zoo. We staan oog in oog met gigantische krokodillen, koala's, slangen en jawel; kangoeroes! Het is het einde van de middag en erg rustig in het park. We kunnen gewoon tussen de kangoeroes doorlopen en ze van heel dichtbij bekijken. Het zijn erg grappige beesten, helemaal als ze er als een haas vandoor gaan! 's Avonds bereiden we in ons huisje weer een lekkere maaltijd voor onszelf. We hebben nu al zin in morgen want dan begint de duikcursus!

De eerste twee dagen bestaan elk uit twee dagdelen. Een dagdeel theorie, waarin in klaslokaal vorm wordt verteld over duikuitrusting, veiligheid, dieptes en lengte van duiken etc. Het andere dagdeel brengen we door in het zwembad (ook op het terrein van Prodive) waar we leren klaren, ons masker afdoen onder water, communicatie onder water, noodhandelingen etc. Aan het einde van de tweede cursusdag doen we een toets en natuurlijk slagen we beide met vlag en wimpel, we zijn klaar voor het echte werk!

We zullen de aankomende drie dagen op een boot doorbrengen die ons brengt naar verschillende sites van het Great Barrier Reef. De eerste vier duiken zijn nog onderdeel van de cursus en vijf zijn zogenaamde plezierduiken, waar we met z'n tweeën als gecertificeerde duikers de duiksites mogen verkennen! De oceaan is in de ochtend erg ruig en ondanks medicatie, hangt Christina in no time boven de railing en Laurens is ook aan de bleke kant. Als we na een paar uur aanleggen is het een stuk kalmer en zijn we beide klaar voor onze eerste duik in open water!! Na een paar praktijkoefeningen zwemmen we met de divemaster rond het rif, wat is dit fantastisch! Het water is rond de 28 graden, een lekker temperatuurtje. Met een zicht van rond de 15-20 meter zwemmen we rond tussen de duizenden vissen, schildpadden, zeekomkommers en haaien. We zien Nemo en zijn broertjes ook zwemmen. Het koraal is ook geweldig mooi en het voelt als een enorm voorrecht om hier te kunnen zijn. We doen die dag nog twee duiken. We duiken gemiddeld ongeveer 30 tot 40 minuten. Dat klinkt niet heel lang, maar vanwege veiligheidsredenen (het dioxide gehalte in je bloed stijgt tijdens het duiken en heeft tijd nodig om je lichaam te verlaten) is de lengte van de duik aan een limiet verbonden. Daarnaast zijn we beginners en moeten we nog leren om goed met onze zuurstof om te gaan. Eigenlijk zijn we de hele dag bezig met duiken. 's Morgens ontbijten (rond zes uur), optuigen, eerste duik, aftuigen, logboek invullen, eten, optuigen tweede duik, aftuigen, logboek invullen, eten, optuigen, derde duik logboek invullen en dan lekker slapen! Erg vermoeiend maar wat een ervaring! Als we onze eerste duik op de tweede dag hebben gehad, zijn we officieel gecertificeerde 'Open Water Divers', hoe cool!

We doen die dag nog 3 duiken waarbij we nu op onszelf zijn aangewezen. De onderwaterwereld is fantastisch en we zien elke keer weer nieuwe dingen. We zien een prachtige Eagle Ray, de nodige blue spotted stingrays, clownvissen, papagaaivissen, grote cods en een mega-oester schelp van ruim 1 meter doorsnee!We duiken op verschillende plekken en tussendoor relaxen we op het dek van de boot. De laatste duik is een nachtduik. Deze duik doen we wel met een duikmaster. Iedereen heeft een lichtstaafje aan de zuurstoffles ter herkenning en een zaklamp om de omgeving mee te verkennen. Het is een raar gevoel om in het donker rond te zwemmen. Het zicht is natuurlijk beperkt, maar we zien wel mooie nachtdieren zoals een gigantische schilpad die ligt te slapen, een grote kreeft en twee mooie whitetip reefsharks die om ons heen zwemmen! De laatste dag doen we 's ochtends nog drie duiken (in een periode van drie uren) om daarna terug te keren naar Cairns. Dit was duidelijk één van de meest geweldige ervaringen van de reis! Op kerstavond eten en drinken we nog wat met de cursusgroep, waaronder twee Fransmannen, een Engelse dame, een Australiër, een Peruaanse, een Mexicaan en een Amerikaan. Een leuke afsluiting van een geweldig avontuur. Op eerste kerstdag zijn we een beetje brak van de avond daarvoor en doen we het lekker rustig aan. Het voelt voor ons niet echt als kerst, maar we eten wel even gezellig op een terrasje in Cairns. 's Avonds pakken we onze tassen in want morgen vervolgen we onze weg naar de grootste stad van Australië; SYDNEY!